คิรินอุ้มร่างเมนี่ที่ยังหอบแรง
ประตูห้องทำงานเปิดออก สู่ห้องประชุมเล็กส่วนตัวที่เชื่อมต่อกัน
โต๊ะไม้ยาวสะอาดเรียงเอกสารประชุมวางเรียบร้อย
แสงไฟสว่าง แต่เขากลับโยนร่างหมอสาวขึ้นไปนอนกลางโต๊ะอย่างง่ายดาย
เมนี่หอบ เหงื่อชื้นบนอกเปลือย
กาวน์ตัวบางหลุดรุ่ย เปิดให้เห็นทุกส่วนที่ควรปิด
เธอสั่นเพราะรู้ดีว่าข้างล่าง มีทีมหมอบางคนยังอยู่
แต่ประตูล็อกแน่น…และเธอหมดสิทธิ์จะหยุดเขาได้แล้ว
คิรินถอดเสื้อตัวเองออกตาม
เผยแผ่นอกแข็งแรงเต็มไปด้วยไลน์กล้าม รูปร่างกำยำ
เขาก้มมองร่างหมอสาวที่ยอมอ้าให้เขาคนเดียว
มือหนาจับข้อเท้าเมนี่แยกออก พาดขอบโต๊ะคนละฝั่ง
จนร่องกลางที่ยังชุ่มไหวแรงเพราะตอดรับอากาศเย็น
“หมอคนเก่ง…”
“โต๊ะนี่เคยมีใครกล้ากดเธอแรงกว่าฉันไหม?”
เสียงเขาแหบต่ำ ชิดใบหูเธอ ทำเธอสะท้าน
หัวหยักร้อนของเขาถูกดันเข้ามาทีละนิด
แค่ปลายก็ทำให้เมนี่ครางคอสั่น
“อ๊ะ… คิริน… จะ… มีคนมาได้ยิน…”
