มธุรดาไม่ทราบว่าตนเองกำลังยืนอยู่ที่ไหน มองเห็นปรมะอยู่ไกล ๆ แต่หูกลับได้ยินเสียงเขาพูดชัดเจน
“ที่รักจ๋า เราสองคนแต่งงานกันแล้วนะ” ปรมะระบายยิ้มเต็มใบหน้า เธอก้มมองมือตัวเอง ‘แหวน’ สัญลักษณ์ของคู่สมรสสวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้าย
ตุบ...เคร้ง!
เสียงเหมือนของตกแทรกเข้าไปในห้วงฝัน เธอสะดุ้งตื่นในวินาทีต่อมา คนทำของร่วงเห็นเธอตื่นเลยได้แต่ยิ้มแห้ง บนตัวของเขาสวมกางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว ส่วนท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า
“ขอโทษที่ผมทำเสียงดังทำจนคุณตื่น” ชายหนุ่มกำลังถอดสายน้ำเกลือ และเก็บพวกอุปกรณ์ที่ใช้งานร่วมกันออกไป แต่ดันเดินสะดุดกับถาดยาที่เขาไม่ได้เก็บเมื่อวาน
“กรี๊ด!” มธุรดาส่งเสียงร้อง เธอเพิ่งเห็นว่าตัวเองอยู่ในชุดนอนที่ไม่น่าจะได้นอน “คุณทำอะไรฉัน”
“เปล่านะ ยังไม่ได้ทำอะไร”
“คุณ คุณ คุณ” คนเพิ่งฟื้นอยากจะโวย แต่ทำได้แค่เปล่งเสียงตะกุกตะกัก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนนี้เหมือนเป็นเพียงภาพฝัน
