สิบห้านาทีต่อมา ปกป้องเดินกลับมาที่ตู้อีกครั้ง ปิ่นมุกยังไม่ได้ตุ๊กตาเลยสักตัว สีหน้าเธอเซ็งที่สุดในชีวิต ส่วนลูกรักหน้าบึ้งหน้าบูดมองค้อนแม่จนตากลับ
“คราวนี้ได้แน่ๆ คอยดูได้เลย” ปกป้องมองตุ๊กตาตัวเดิม เขาหยอดเหรียญลงไป อีกมือคว้าแขนปิ่นมุกไว้ไม่ให้เธอหนีไปนั่งพัก “ตุ๊กตาพวกนี้มีแขนมีขา มีคอมีแก้ม เราต้องเล็งให้ที่คีบลงไปอยู่ในล็อกตรงคอกับซอกแขน เพราะว่าที่คีบพวกนี้พอมันขยับขึ้นมามันจะอ้าออก แต่คาง แก้ม แล้วก็แขนมันจะล็อกไว้ไม่ให้ที่คีบอ้าออกมาได้” เขาอธิบายอย่างมีหลักการ แล้วก็กดปุ่มเมื่อเห็นว่าตำแหน่งนี้ที่คีบจะไปลงในล็อกที่ต้องการ
ปิ่นมุกมองอย่างตื่นเต้น “ขอให้ได้ด้วยเถอะ”
“พอลงไปหนีบปุ๊บ เราต้องกดปุ่มย้ำอีกทีให้มันล็อกแน่นขึ้น” ปกป้องกดปุ่มอีกครั้ง
“โหวววววววว” ลูกรักร้องตามตุ๊กตาที่ถูกคีบขึ้นมาแล้วก็ถูกหย่อนลงในช่องพอดี เด็กน้อยรีบลงไปนั่งตรงช่อง แล้วล้วงตุ๊กตาออกมาอย่างดีใจ
“พ
