“ลิน! รู้อยู่แล้วใช่ไหม” กัณกดเสียงดุข้างใบหูขาวผ่อง ก่อนจับแขนเล็ก ดึงเข้าหาตัว
“...” ไพลินขมุบขมิบปาก ภาพที่ฉายอยู่ในห้องทำอึ้งจนพูดไม่ออก
เพราะคิดไม่ถึงว่าพี่น้องที่คลานตามกันมาจะทำกับเธอเช่นนี้ ตอนเป็นเด็กแพรวาเป็นเด็กขี้อาย ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง มักจะโดนเพื่อนในห้องเรียนแกล้งอยู่บ่อยๆ
ไพลินที่เป็นแฝดน้องแต่กลับแข็งแรงกว่าออกตัวปกป้องพี่สาวตลอด นั่นทำให้พวกเพื่อนหรือใครๆ ต่างก็ตีตราไปแล้วว่าไพลินเกเร
รวมถึงคนตรงหน้าที่ร่ำเรียนจบในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยเดียวกันกับพวกเธอ
ฐานะทางบ้านกัณไม่ได้ดี แต่ที่ได้เรียนเอกชนเพราะพ่อแม่ไพลินเอ็นดูครอบครัวกัณมาก จึงส่งเสียเขาจนจบ และยังเต็มใจยกที่ดิน โรงแรมสาขาย่อย พร้อมกับลูกสาวคนโตให้
แต่กัณไม่เอา ออกไปหาความสำเร็จด้วยตนเอง ไพลินแอบคิดว่าถ้าตกลงไปตั้งแต่ตอนนั้น เธออาจไม่ต้องมาเจออะไรอย่างนี้
“นี่ใช่ไหมคือเหตุผลที่อยากนอนกับกู”
“มะ...”
“ม
