“ไฉฉือ ข้าว่าผิวพรรณเจ้าวันนี้มองดูแล้วผ่องใส่อย่างแปลกประหลาดเจ้าไปทำอะไรมากัน” ตาเฒ่าตงชิวกล่าวถามเมียของตนด้วยความแปลกใจไม่น้อย เช้าวันนี้นั้นตัวของนางมองดูแล้วสวยสง่าเป็นพิเศษ
“เจ้าบ้า เจ้าพูดอะไรของเจ้ากันตาเฒ่าตัวข้านั้นไม่ใช่สาวๆแล้ว” นางพูดออกมาด้วยความเขินอายเล็กน้อยมีไม่บ่อยครั้งนักที่เจ้าคนตายด้านผู้นี้จะกล่าวชมนาง
“ไม่ ไม่ตัวข้าพูดจริงๆนะ ตัวเจ้าในยามนี้ดูสวยสง่าขึ้น” ตาเฒ่าก็ยังคงยืนยันคำพูดเดิม
“เห้อ…ทำเป็นพูดดีไปเถอะตัวข้านั้นไม่มีอะไรที่จะมอบให้เจ้าหลอก” นางกล่าวออกมาอย่างไม่ใส่ใจ เกี่ยวกับคำพูดของผู้เป็นสามี เพราะคำพูดของมันผู้นี้นั้นแทบที่จะหาสาระไม่ได้เลย
“คุณเหลียงเจ้าคิดว่าเมียของข้าเป็นอย่างไรบ้างนางดูสวยขึ้นกว่าเมื่อวานไหม” ตาเฒ่าถามความคิดเห็นของชายหนุ่มเพื่อเป็นการยืนยันว่าตัวมันไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ
“ท่านป้าเป็นหญิงสาวที่งดงามอยู่แล้ว” ชายหนุ่มตอบไปตามมารยาท แต่
