อริสามองตัวเองที่เนื้อตัวมอมแมม ด้วยที่ว่าทำงานหนักมาทั้งวัน และมองคนตรงหน้า เวลานี้เธอไม่ควรคุยกับใครทั้งนั้นคุยไปก็ไม่มีประโยชน์ จะมาขอโทษเธอตอนนี้มันก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
" ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณค่ะ "
อลิสาไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาและกำลังจะปลีกตัวออกไปอีกครั้งแต่คณินก็รั้งแขนไว้อีกจนอลิสาถอนหายใจจะคุยกับเธอให้ได้เลยสินะ
" ปล่อยค่ะ "
อลิสามองแขนที่โดนจับและคณินก็ยอมปล่อยแต่โดยดี สายตาของคณินเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดจนอลิสาสัมผัสได้ แต่แล้วยังไงในเมื่อเธอไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วทั้งร่างกายและจิตใจ ต่อให้ขอโทษอะไรๆก็กลับคืนมาไม่ได้แล้ว
" คุณอลิน คุณเป็นยังไงบ้าง "
คณินถามด้วยความรู้สึกผิด จริงๆดูจากสภาพเธอเขาแทบไม่ต้องถามเลยก็ได้
" ตามสภาพค่ะเท่าที่เห็น แค่นี้ใช่ไหมคะจะได้ไปทำงาน ถ้าเกิดคุณพยัคฆ์มาเห็นฉันจะลำบากนะคะ เห็นใจฉันด้วยค่ะ "
อริสาเดินผ่านหน้าเขาไป เธอไม่อยากแม้แต่จะม
