4|ให้พูดใหม่อีกที
1496 คำ
ตำแหน่งนายหญิงงั้นเหรอ คิดวนอยู่ตรงนี้หลายรอบก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้อยู่ดี
มันผิดคาดไปหมดจากที่คิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือความผิดพลาดกลับไม่ใช่แบบนั้น พ่อเลี้ยงมีสติและรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ พร้อมยังยกตำแหน่งเมียให้เธออีกด้วย
“ขวัญข้าว”
“พี่ชะเอม วันนี้มาเร็วจัง”
“งานที่บ้านไม่มีอะไรแล้ว” ชะเอมฉีกยิ้มให้เพื่อนรุ่นน้อง เธอคือภรรยาของพ่อเลี้ยงขุนเขาเจ้าของไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดของภาคเหนือ หากชะเอมว่างก็จะเดินข้ามเขตมาที่ไร่ของพ่อเลี้ยงกัมพูเพื่อมาพูดคุยกับขวัญข้าวเป็นประจำ
“วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ”
“ดีจ๊ะ พี่พยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด” ขวัญข้าวเห็นใจชะเอมที่ต้องทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่เต็มใจอยากอยู่ด้วย เป็นการแต่งงานเฉพาะกิจที่สร้างความทุกข์ให้กับคนทั้งสอง
“ดีแล้วค่ะ ขวัญเป็นกำลังให้พี่ชะเอมนะคะ วันนี้เราจะทำอะไรกันดีคะ”
“น้องขวัญอยากไปไหน”
“พี่ชะเอมจะถูกดุมั้ยคะ ขวัญกลัวพี่ชะเอมจะถูกพ่อเลี้ยงขุนเขาดุเหมือนครั้งนั้นอีก”
“ไม่หรอกจ้ะ พี่ทำงานทุกอย่างเสร็จหมดแล้วไม่ได้หนีงานมาเที่ยวสักหน่อย” ขุนเขาและกัมพูไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่แต่ชะเอมก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะเธอไม่ได้มาทำเรื่องเสียหาย มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่อคติคิดว่าเธออยากได้พ่อเลี้ยงกัมพูมาเป็นผัว ความคิดสกปรกแบบนั้นมีแค่ขุนเขาเท่านั้นที่คิดได้
“เราไปเก็บมะม่วงป่ากันมั้ยคะ ขวัญอยากเล่นน้ำด้วย”
“เอาสิ พี่ก็เบื่อๆ อยู่เหมือนกัน”
สองสาวตกลงกันแล้วว่าจะไปเก็บมะม่วงป่าข้างลำธารที่อยู่ไม่ไกลจากไร่องุ่น
“จักรยานของขวัญพังเพราะหักหลบเจ้ามู่ พี่ชะเอมเดินไหวมั้ยคะ”
“แค่นี้สบายมาก”
“พี่ชะเอมได้เอามือถือมามั้ยคะ ขวัญอยากถ่ายรูป”
“มือถือพี่มันหล่นแตกเมื่อวันก่อน”
“อ้าว เหรอคะ” คงไม่ใช่ความซุ่มซ่ามของชะเอมแน่นอนเพราะขวัญข้าวรู้ว่าชะเอมเป็นคนรักษาของมาก ฝีมือของพ่อเลี้ยงขุนเขาอีกแน่เลย
“พ่อเลี้ยงกัมพูยังไม่อนุญาตให้ขวัญใช้มือถืออีกเหรอ”
“ขนาดพ่อเลี้ยงยังไม่ใช้เลยค่ะ” พ่อเลี้ยงไม่ชอบ พอมีมือถือก็เอาแต่นั่งมองหน้าจอนานๆ เขาให้เหตุผลว่าเสียเวลาชีวิต หากความมีความจำเป็นจึงจะหยิบขึ้นมาใช้
“เอาน่า เดี๋ยวก็ได้ใช้” ชะเอมยกแขนกอดคอเพื่อนรุ่นน้องระหว่างเดินไปที่ลำธารเป้าหมายสำคัญของวันนี้
พอถึง สองสาวก็รีบวิ่งเข้าใส่ลำธารทันที ส่วนมะม่วงป่าเอาไว้ทีหลัง ตอนนี้ขอดื่มด่ำความเย็นของน้ำในลำธารก่อน
ขวัญข้าวไม่สนใจแผลที่ขาและความระบมที่ยังไม่หายดี ส่วนชะเอมก็ลืมสิ้นความทุกข์ใจปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นไหลไปตามน้ำ สักวันคงหลุดพ้นจากคนใจร้ายนั่น
“พี่ชะเอม เราไปตรงนั้นกันมั้ยคะ”
“อย่าไปไกลดีกว่า วันนี้น้ำแรงพี่กลัวเราจะปลิวไปกับน้ำ”
“ก็ได้ค่ะ เล่นตรงนี้ก็ได้” ขวัญข้าวออกมาโดยไม่ได้บอกกัมพูเพราะก่อนหน้ามีคนงานเข้าขอเบิกเงินล่วงหน้าหลายคน เห็นกัมพูยุ่งๆ เธอก็เลยไม่ได้เข้าไปบอก
“กรี๊ดด พี่ชะเอมอย่าแกล้งขวัญสิคะ”
“พี่เปล่าสักหน่อย”
ทางด้านกัมพู เมื่อจัดการกับค่าแรงของคนงานเสร็จก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน
“ขวัญข้าว” เขาตะโกนเรียกหญิงสาวที่เพิ่งยกตำแหน่ง เมีย ให้อยู่พักใหญ่แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เดินหารอบบ้านก็ไม่เจอจนต้องมาย้อนภาพจากกล้องวงจรปิดดู ถึงจะเป็นบ้านไร่แต่ทุกจุดของไร่ติดกล้องวงจรปิดเพื่อความปลอดภัยเอาไว้เกือบร้อยตัวทั้งบริเวณบ้านและโดยรอบ
“อยากเจ็บตัวอีกแล้วน่ะสิ”
กัมพูไม่รอช้าควบมอเตอร์ไซต์วิบากข้ามเขตไปยังไร่ข้างๆ ทันที
“กูไม่ได้มาหาเรื่อง แต่มึงดูนี่ เมียมึงมาล่อลวงเมียกูออกไปข้างนอก” มือถือรุ่นเก่าวางลงตรงหน้าขุนเขา
“เมีย?” ขุนเขาทวนซ้ำ เพื่อตอกย้ำว่าตนไม่ได้หูฝาด
“เออ ขวัญข้าวเป็นเมียกูแล้ว” กัมพูยืดอกรับเพราะการได้ขวัญข้าวมาเป็นเมียคือความภูมิใจของเขา
“กูให้มึงพูดใหม่อีกที ใครล่อ ใครลวง”
“มึงก็แหกตาดูบ้างสิ วันๆ รู้อะไรบ้างนอกจากหาวิธีทำร้ายจิตใจเมีย”
“ไอ้กัมพู” เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยลงรอยกันมาช้านานแต่เพราะมีชะเอมเข้ามาจึงทำให้ทั้งสองต้องไปมาหาสู่กันอยู่บ่อยครั้งแต่ละครั้งก็ไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่อย่างเช่นครั้งนี้
“หรือว่าไม่จริง”
“เมียกู กูจะทำอะไรก็ได้”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดูแลเมียตัวเองให้ดีๆ หน่อย ระวังเมียจะหนีแล้วมานั่งหอนทีหลัง” ขุนเขากัดกรามแน่นพยายามข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ภายใน ครั้งนี้กัมพูมาพร้อมหลักฐาน คนในปกครองของตนข้ามฝั่งไปที่ไร่นั้นจริง
“คนที่ต้องหอนต้องไม่ใช่กู เฮ้ยเอารถออก ไปรับแม่เลี้ยงพวกมึงกลับไร่” ขุนเขาสั่งลูกน้องด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดและมองเขาด้วยแววตาแข็งกร้าว
คิดถูกหรือคิดผิดที่ทำแบบนี้ กัมพูนึกเป็นห่วงชะเอมขึ้นมาทันที หวังว่าไอ้ขุนเขาคงไม่ใจร้ายกับเมียจนเกินไป
กัมพูขับมอเตอร์ไซต์วิบากไล่ตามขุนเขามาติดๆ จนถึงลำธาร สองสาวที่กำลังเล่นน้ำอย่างมีความสุขเมื่อหันมาเห็นสองหนุ่มสีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นอมทุกข์ทันที
“ใครอนุญาตให้เธอออกมา”
“เอมทำงานเสร็จแล้ว”
“ฉันถามว่าใครอนุญาต !” ขวัญข้าวน้ำตาคลอเมื่อได้ยินพ่อเลี้ยงขุนเขาตะคอกถามชะเอมด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดแบบนั้น
“ขวัญเป็นคนชวนพี่ชะเอมเองค่ะ พ่อเลี้ยงขุนเขาอย่าดุพี่ชะเอมเลยนะคะ”
“อย่าเสือก” กัมพูรีบเข้ามาดึงแขนของขวัญข้าวออกจากตรงนั้นทันที
“พ่อเลี้ยง ช่วยพี่ชะเอมด้วย”
“มันไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านี้หรอก กลับบ้าน เราก็มีเรื่องต้องเคลียร์กัน”
“ขวัญกลับก่อนนะคะพี่ชะเอม” ไม่ลืมหันไปบอกลาเพื่อนรุ่นพี่เสียงเบา
“จ๊ะ ค่อยมาด้วยกันอีกเนอะ”
“ค่ะ”
“ขวัญสงสารพี่ชะเอมจังเลยค่ะ”
“สงสารตัวเองบ้างเถอะ จะต้องโดนอะไรบ้างรู้ตัวมั้ย” สองแขนที่โอบเอวพ่อเลี้ยงกระชับให้แน่นขึ้นพลางซบใบหน้าลงบนแผ่นหลังกว้างอย่างออดอ้อน
“ขวัญผิดไปแล้วค่ะ”
“ถ้าเกิดจมน้ำจมท่าขึ้นมา จะทำยังไง” ไร้คำแก้ตัวคิดแต่ว่ามันคือเรื่องสนุกที่อยากทำ
“ไม่รู้ค่ะ ขวัญไม่ได้คิด”
“หัดคิดซะบ้าง”
“ขอโทษค่ะ ขวัญยอมพ่อเลี้ยงแล้ว จะทำอะไรกับขวัญก็ได้เพราะครั้งนี้ขวัญผิดจริงๆ” ทั้งเป็นห่วงแล้วก็โกรธ โกรธที่ต้องแบกหน้าไปไร่นู้นเจอหน้าไอ้ขุนเขา
“ถ้าอยากไปทีหลังต้องบอกฉันก่อนนะรู้มั้ย”
“ค่ะ”
พ่อเลี้ยงรีบบิดคันเร่งเพิ่มความเร็วรถเพื่อให้ถึงบ้านเร็วที่สุด คนตัวเปียกตัวสั่นหงึก ๆ เพราะรู้สึกหนาวเมื่อร่างกายเปียกชื้นปะปทะกับลม
“รีบขึ้นบ้านไปอาบน้ำ”
“พ่อเลี้ยงให้คนไปสืบได้มั้ยคะว่าพี่ชะเอม เป็นยังไงบ้าง” ขวัญข้าวไม่ชอบพฤติกรรมของขุนเขาอยากสนับสนุนให้ชะเอมหนีไปไกลๆ ผู้ชายใจร้ายแบบนั้น
“จะจัดการให้ รีบไปอาบน้ำเดี๋ยวจะไม่สบาย” ถ้ากัมพูรับปากแล้วก็คือวางใจได้เลย เด็กสาวรีบวิ่งขึ้นชั้นบนและเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของตัวเองทันที พอเข้ามาได้ก็รีบถอดเสื้อผ้าออกจนหมดไม่เหลือติดตัวเลยสักชิ้นตามความเคยชิน
ร่างเปลือยเดินนวยนาดไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่ไม่ไกลก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตูห้องน้ำ
แกร็ก
“พ่อเลี้ยง”
“ฉันว่างไม่มีอะไรทำ”
“ขวัญจะอาบน้ำค่ะ” คนตัวเล็กก้าวถอยเพราะรู้ว่ากำลังจะถูกจับกินในไม่ช้า
“ฉันหลงเธอจะแย่อยู่ สาวน้อย”
“อึก” มือหนาเกลี่ยไล้เบาๆ ลงบนแก้มนุ่มและลากเลื้อยลงมาที่หน้าอกโดยไม่ลืมหยอกล้อกับยอดอกชูชันสีหวานที่น่าหลงใหล
ขวัญข้าวก้มมองกระทำที่แสนหื่นของพ่อเลี้ยง พลางเชิดหน้ากลั้นเสียงครางเอาไว้
“พ่อเลี้ยงหื่น” รอยยิ้มร้ายปรากฏและยื่นหน้าเข้าไปประกบจูบริมฝีปากนุ่มทันที
“ยื่นลิ้นมา ฉันจะดูดลิ้นเธอ” ยอมตกอยู่ใต้อาณัติทำตามคำสั่งทุกอย่างเหมือนกำลังโดนของ
------------------
- ผู้เขียน
