บทที่ 8 อย่ามาแตะเมียกู!!!!
3477 คำ
ลมหนาว
ตอนนี้ฉันกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวทรามสุด ๆ เพราะจู่ ๆ ไอ้หน้าหล่อแต่หื่นก็ดึงฉันให้ลงไปนั่งตักแบบไม่ทันตั้งตัว
“ว่าไงละ คนสวยไปต่อกับพี่ไหม”
ไอ้หมอนั้นมองมาที่ฉันด้วยสายตาหวานซึ้ง แต่ให้ตายเถอะฉันกับรู้สึกรังเกียจแววตาแบบนั้นเป็นที่สุด ฉันน่าจะเชื่อเรื่องที่พี่เรียวเตือนตั้งแต่แรกว่างานแบบนี้มันไม่เหมาะกับฉันจริง ๆ แต่จะให้ทำไงละในเมื่อมีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้นายพีช หันมาสนใจฉันอีกครั้ง
“พี่ชื่อไนท์นะ รับรองพี่จะทำให้คืนนี้น้องลมหนาวมีความสุข”
“แม่งเฮ้ย!! สุขกับผีนะสิ นี้ปล่อยฉันนะโว๊ย!!!”
ฉันพยายามดิ้นไปมา ยิ่งฉันดิ้นไอ้เวรนี้ก็ยิ่งรัดฉันแรงขึ้น ฉันหันไปมองคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ที่ตอนนี้มองมาที่ฉันกับไอ้เวรนี้ด้วยสายตาที่ดูจะโมโหสุด ๆ หึ ฉันควรเริ่มแผนต่อไปสินะ ฉันมองไปที่พีชที่บังอาจมากับยัยหน้าสวยหุ่นดีนมโต ที่ดูจะสนิทกันสุด ๆ หึ นี้นะหรอที่บอกว่ารักฉันนะ คนอย่างนายมันเชื่อไม่ได้จริง ๆ!!!
“โอ๊ย!! พี่เจ็บนะครับมาหยิกพี่ทำไมเนี้ย”
ฉันหันมาสนใจนายไนท์ ที่กำลังโดนฉันหยิกอย่างลืมตัว บ้าจริงฉันต้องแกล้งอ่อนแอ่แล้วสู้อีตาหื่นนี้ไม่ได้นี้หว่า แต่จะให้ทำไงให้ตายสินี้ฉันทำไมต้องรู้สึกหงุดหงิดด้วยนะที่เห็นหมอนั้นควงคนอื่นแบบนี้
พรึบ!!
จู่ ๆ นายพีชก็ลุกเดินมาหาฉัน ดึงฉันให้ลุกขึ้นไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ก่อนจะมองไปที่ไนท์ด้วยสายตาอาฆาต ส่วนไนท์เองก็มองไปที่พีชด้วยสายตาไม่พอใจเหมือนกัน หึสนุกละสิ...
“อะ...อะไรกันคะ..พีชทำไมทำแบบนี้!! ปล่อยมันนะคะ!!!”
ยัยหน้าอกไซต์แตงโมก็ตะโกนขึ้นมาก่อนจะเดินเข้ามาแล้วดันฉันให้ออกห่างนายพีชทันที
เพี๊ย!!!
“อย่าคิดมาอ่อยแฟนของฉัน ยัยขยะ!!!”
หน้าของฉันหันไปตามแรงตบของยัยนั้นทันที ฉันหันไปมองยัยนั้นด้วยสายตาไม่พอใจ
“ลมหนาว!!! เนยเธอทำบ้าอะไรของเธอหะ!!! อยากตายใช่ไหมถึงได้มาทำร้ายเมียฉันแบบนี้!!!”
นายพีชพูดออกมาน้ำเสียงของเขาฟังดูก็รู้ว่าเขาโกรธมากแค่ไหน ฉันยอมรับเลยว่าตอนนี้เขาน่ากลัวมาก ๆ แววตาขี้เล่นมันไม่มีอีกแล้ว
“กรี๊ด!!! เมียงั้นหรอคะ!! พีชกล้าเรียกอีขยะนี้ว่าเมียงั้นหรอ!!!”
“อย่าพูดถึงเมียฉันแบบนี้!!! กลับไปซะ!! อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก!!!”
เสียงของพีชดังก้องไปทั่ว ทำให้ตอนนี้พวกเรากลายเป็นจุดสนใจของคนทั้งร้านไปแล้ว ฉันมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนจะมองยัยเนยด้วยสายตาอาฆาต บังอาจมาตบฉัน นี้ถ้านายพีชไม่มายืนขว้างนะ แม่จะซ้อมให้ซิลิโคนหลุดเลย
“แต่ว่าเนยเป็นแฟนคุณนะคะ!!!”
“หึ!!”
ฉันยิ้มสมเพชไปให้ยัยนั้น ให้ตายสินี้ยังไม่รู้ตัวอีกสินะว่าตัวเองเป็นเหยื่อของหมอนี้นะ แต่ก็นะยัยนี้ดูท่าทางแล้วก็ผ่าประสบการณ์มาโชกโชนอยู่เหมือนกัน ยัยเนยมองมาที่ฉันก่อนจะใช้มือชี้หน้าฉัน
“ค่อยดูเถอะ ฉันจะทำให้พีชกลับมาเป็นของฉันให้ได้!!! แกอีขยะอย่าดีใจไปอีกไม่นานพีชก็จะทิ้งแก ขยะอย่างแกเขาไม่เอาทำเมียหรอก!!!”
ยัยนั้นยกยิ้มให้ฉัน แล้วพูดด้วยความสะใจ ฉันเดินไปประจันหน้ากับยัยนั้น ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก นั้นทำให้ยัยนั้นมองฉันอย่าแปลกใจ
“เสียใจด้วยนะ ที่เขาจะไม่มีโอกาสได้ทิ้งฉันเพราะฉันต่างหากที่จะเป็นคนทิ้งเขา แล้วอีกอย่างนะไอ้คำว่าขยะนะ เก็บไว้ใช้กับตัวเองเถอะเพราะดู ๆ แล้วเธอนี้ก็น่าจะผ่านมาพอสมควรนะ เธอว่าจริงไหม”
ฉันยิ้มอย่างเหนือกว่า คำพูดของฉันทำให้ยัยนั้นกำมือแน่น โกรธอยู่งั้นหรอหึ
“ฉันนะไม่ชอบยุ่งเรื่องของใครหรอกนะ เธอจะพาหมอนี้ไปเสวยสุขที่ไหนก็ไปฉันนะไม่ว่าหรอก แต่อย่าได้มายุ่งกับฉันอีกเชียวเพราะฉันจะไม่แค่พูดดี ๆ กับเธอเหมือนวันนี้หรอกนะ!!”
ยัยเนยมองหน้าฉันแต่ก็เหมือนจะรู้ตัวว่าทำอะไรฉันไม่ได้ ยัยนั้นเลยเดินออกจากร้านไปทันที แต่ไม่วายพูดทิ้งท้ายเอาไว้ แต่มีเพียงฉันเท่านั้นที่ได้ยิน
“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยขยะ ระวังตัวดี ๆ ไม่แน่ฉันอาจจะส่งผัวมาให้เธอสักสิบคน เธอว่าเป็นไง”
ควับ!! กึก!!
“เฮ้ย!!!”
“ถ้าเคลียปัญหากันจบแล้ว งั้นเราก็ไปกันเถอะ”
นายไนท์ใช้จังหวะที่ฉันเผลอ ใช้กุณแจมือที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหนล็อกมือของฉันกับเขาเอาไว้ ให้ตายสิทำไมฉันซวยอย่างนี้วะ อันนี้มันอยู่นอกเหนือแผนการฉันนะโว๊ย
“ปล่อยเมียฉันเดี๋ยวนี้!!!”
นายพีชกระชากเสื้อของไนท์อย่างแรงแววตาและน้ำเสียงของเขา น่ากลัวมาก ๆ แต่ไนท์กับยิ้มท้าทาย
“โทษทีวะ พอดีฉันลืมกุณแจไว้ที่คอนโด เอางี้ละกันให้เมียแกไปกับฉันแล้วพรุ่งนี้เช้าฉันจะมาส่ง”
“จะบ้าหรือไง ใครจะไปกับนาย รุ่นพี่ฉันไม่ไปนะ”
ฉันพูดออกมา ก่อนจะขอความช่วยเหลือจากนายพีชเอาน่าอย่างน้อย ๆ ฉันก็รู้สึกว่าปลอดภัยมากกว่าถ้าได้อยู่กับนายพีชละนะ
“ว่าไงละ แกจะตกลงไหม ฉันรับรองนะ จะอ่อนโยนกับยัยนี้อย่างดี รับรองจะไม่ให้มีรอยขีดขวน แกนะเป็นถึง เสือ คงไม่ลดตัวมากินเหยื่อที่คนอื่นหมายตาหรอกนะ เพราะแบบนั้นฉันว่ามันเสียศักดิ์ศรีวะ”
ไนท์พูดออกมาอย่าสมเพช ให้ตายเถอะหมดกันนายพีชนะเป็นพวกที่รักศักดิ์ศรีสุด ๆ หมอนี้คงไม่มีทางช่วยฉันแน่ ๆ หมดกันลมหนาวนี้เธอจะเสร็จไอ้หื่นนี้จริง ๆ หรอ
“เงียบแบบนี้แสดงว่าตกลง ถอยไปฉันจะออกไปแล้ว”
“หึ!! ได้สิ ฉันจะให้แกออกไป”
นายพีช ยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น อะไรนะ!!นี้นายจะให้ฉันไปกับไอ้หื่นนี้งั้นหรอ ไม่นะนายจะทำร้ายฉันเกินไปแล้ว ฉันเตรียมจะอ้าปากด่าเขา
พลัก!!! ตุบ!!
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้อ้าปากด่า นายพีชก็ทำในสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึง หมอนั้นใช้เท้าถีบไนท์ ทำให้ไนท์เสียหลักล้มลงไปทีโซฟา ส่วนฉันนะหรอดีนะที่ตั้งหลักทันไม่งั้นก็คงล้ม พีชใช้เท้าเหยียบอกของไนท์ไว้ก่อนจะยิ้มอย่างเยือกเย็น ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าหมอนี้จะเหมือนซาตานเข้าไปทุกทีแล้วนะ
“มึงทำอะไรเนี้ย!! นะ...นะ..ไหนบอกจะให้กูไป”
ไนท์พูดเสียงสั่นเครือ หมอนี้กำลังกลัวสินะ การที่ไนท์แสดงออกแบบนี้ทำให้พีชยิ้มออกอย่างเหนือกว่า
“หึ!! กูปล่อยแน่ แต่กูจะปล่อยไปเฉพาะส่วนที่มึงไม่สัมผัสเมียกู ถ้าส่วนไหนที่มึงสัมผัสกูก็จะตัดทิ้งไว้ที่นี้แหละ!!!”
“มะ...มะ..มึงพูดเล่นใช่ไหม”
ไนท์มองพีชด้วยสายตาหวาดกลัว ฉันเองก็ไม่ต่างกันเขาน่ากลัวมาก ๆ เลยนะ พีชยิ้มเยือกเย็นอีกครั้ง
“หน้ากูเหมือนพูดเล่นงั้นสิ หึ!! ใครที่บังอาจมาแตะเมียกูก็ไม่เอาไว้แน่!! พวกมึงจะยืนดูทำห่าอะไร!! เอามันไปห้องใต้ดิน!!!”
พีชตะโกนบอกชายชุดดำที่ยืนมองพวกเราอยู่พวกนั้นเดินมาจับตัวไนท์ไว้ เดี๋ยวสิถ้าลากนายนี้ไปฉันที่ติดกับหมอนี้ก็ต้องไปด้วยนะสิ แง ๆ พีชนายจะทำร้ายฉันมากไปแล้วนะ T-T
“แล้วเตรียมมีดไว้ด้วยล่ะฉันจะเป็นคนหัดชิ้นส่วนมันเอง!!”
ไม่นะพระเจ้า ไอ้บ้าพีชนายจะโหดเกินไปแล้วรู้นะว่าหึงนะ แต่ช่วยปล่อยฉันก่อนได้ไหม ฮือ ๆ ฉันไม่ได้อยากดูนายฆ่าคนหรอกนะ T-T ถึงจะเห็นพี่วายุฆ่าจนชินตา แต่มันก็ใช่ว่าฉันอยากเห็นใครตายนะโว๊ย
ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องใต้ดิน ที่พีชสั่งให้ลูกน้องพานายไนท์มาทรมานที่นี่ และที่สำคัญตอนนี้ฉันยังมีนายไนท์ติดเป็นติ่งอยู่ ภายในห้องตอนนี้มีชายชุดดำยืนอยู่เต็มไปหมด นายพีชคงไม่ได้จะฆ่าฉันทิ้งหรอกนะ โทษฐานที่ฉันบังอาจลองดีกับเขา "เวรเอ้ย!!! เพราะเธอแท้ๆๆ ฉันถึงต้องมารอรับความตายอยู่ที่นี่ มีผัวแล้วจะมาเป็นเด็กเสิร์ฟทำไมวะ"
นายไนท์หันมาพูดกับฉันและฉันก็สังเกตได้ว่าหมอนี้กำลังกลัวแบบสุดๆ แต่เดียวนะ หมอนี่มันหาว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันมาจากฉันงั้นหรอ ให้ตายสิ
"นายพูดแบบนี้ได้ยังไง ก็นายมาลวนลามฉันทำไมละ "
"ก็ใครใช้ให้เธอมันน่าฟัดวะ แต่จะว่าไปไหนๆก็จะตายอยู่แล้วขอฟัดเธอให้คุ้มก่อนละกัน!!!"
นายไนท์มองมาที่ฉันด้วยสายตาหื่นกระหาย ก่อนจะพยายามใช้มือปลดเสื้อผ้าฉันออก ฉันพยายามขัดขืนโดยการถีบหมอนั้น แต่ว่าถ้าฉันแกล้งทำเป็นสู้ไม่ได้ละ หมอนั้นจะมาช่วยไหมน้าาา.....หึสนุกละสิ...
"ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยได้โปรด ฮือ ๆ "
ฉันหันไปขอความช่วยเหลือจากชายชุดดำที่มองมาที่ฉันด้วยสายตานิ่งก่อนที่จะเมินหน้าหนี ฉันได้แต่บีบน้ำตาออกมา บอกเลยรางวัลตุ๊กตาทองปีนี้ต้องเป็นของฉัน
"หวังจะให้ไอ้พวกนั้นช่วยงั้นหรอ หึหึหึ จะบอกให้เอาบุญนะ พวกมันไม่ช่วยเธอหรอกเพราะอะไรรู้ไหมเพราะพวกมันจะลงมือทำอะไรก็ต่อเมื่อไอ้พีชสั่งไงละ แต่ตอนนี้ไอ้พีชไม่ได้อยู่ที่นี่ พวกมันเลยได้แต่ดูไงละ เข้าใจตรงกันนะคนสวย "
"ไอ้ชั่วไอ้เลว ฉันขอให้แกไม่ได้ตายดี"
"โทษทีนะที่ฉันเตรียมใจที่จะตายแล้ว เพราะฉะนั้นก่อนฉันจะตายฉันขอดูหน้าไอ้พีชตอนที่มันเห็นว่าเมียมันนอนกับฉันหน่อยเถอะ!! ไม่ต้องกลัวนะฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันก็มีลีลาดีไม่แพ้ไอ้พีชหรอก!!!" แควก!!!!!! "กรี๊ดดดดด!!!"
ฉันกรี๊ดออกมาสุดเสียงเพราะไนท์มันกระชากเสื้อของฉันจนขาด หมอนั้นมองมาที่ฉันด้วยสายตาหื่นกระหายกว่าเดิม ส่วนฉันก็พยายามใช้มือปิดร่างกายเอาไว้ เวรเอ้ยไม่ได้แล้วฉันต้องสู้แล้วละเพราะถ้านายพีชมาไม่ทันฉันซวยแน่
ปัง!!!
"โอ๊ย!! แม่งใครยิงกูวะ!!!"
ไนท์พูดออกมาหลังจากที่เสียงปืนดังขึ้นก่อนที่หมอนั้นจะใช้มือจับที่ไหล่ของตัวเอง หมอนี้โดนยิงงั้นหรอ ใครยิงละ ฉันยังไม่ได้สู้กลับเลยนะ
"เหมือนฉันจะเคยบอกแกไปแล้วก็นะว่าอย่าบังอาจมาแตะ เมียฉัน!!!!!"
พีชพูดออกมาเสียงแข็ง ก่อนจะเดินมาพวกเรา ก่อนจะใช้เท้าถีบนายไนท์ให้นอนลงและเหยียบไปที่อกนั้นทำให้ฉันที่ใส่กุญแจมือติดกับไนท์ล้มลงไปด้วย
"ลมหนาว!!!"
พี่เรียวที่ไม่รู้ว่ามาตอนไหนวิ่งมาประคองฉันก่อนจะมองไปที่นายพีช
"กูรู้ว่ามึงโมโห แต่มึงช่วยใจเย็นๆก่อนได้ไหมวะ ยิ่งมึงทำมัน ลมหนาวก็จะเจ็บไปด้วย กูว่าทางที่ดีจัดการกับไอ้กุญแจมือนี้ก่อนดีกว่า"
พี่เรียวพูดออกมา ไม่รู้ทำไมนะตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวนายพีชแววตาของเขาดูน่ากลัวมากจนเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาดูน่ากลัวมากจริง ๆ
"ไขกุญแจเวรตะลัยนั้นออกซะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน แล้วใช้ดาบตัดมือแก!!!!"
"หึ คิดว่าฉันจะกลัวคำขู่ของแกหรือไง ได้ยินมาว่า พีช ไรเตอร์มันเก่งแต่ปากวะ.5555"
พีชก้มหน้านิ่ง เหมือนเขากำลังระงับความโกรธของตัวเองอยู่แต่ยิ่งเห็นพีชเงียบไนท์ยิ่งได้ใจ
"เอางี้ไหม แค่แกยกยัยนี้ให้ฉัน ฉันจะไม่บอกใครว่ามาเฟียตะกูลเสืออย่างแก มันเก่งแต่เห่า ว่าไงละผู้หญิงคนนี้แลกกับชื่อเสียงของแก"
ไนท์พูดออกมา ทำให้ภายในห้องเกิดความวุ่นวายขึ้นลูกน้องของพีชต่างมีแววตาหวาดกลัว ฉันหันไปมองหน้าพี่เรียวพบว่าตอนนี้พี่เขามีสีหน้าไม่ดีเลย เกิดอะไรขึ้นทำไมทุกคนถึงได้เป็นแบบนี้
ฉับ!!!!!
"โอ๊ย!!!!"
เสียงเหมือนตัดอะไรซักอย่างดังขึ้นตามมาด้วยเสียงร้องของนายไนท์ ฉันหันไปก็พบว่า.มะ...มะ...มือของนายไนท์มัน!!! ถูกตัดจนขาด!!! ฉันหันไปมองพีชก็พบว่าในมือของเขาถือมีดดาบที่ชุ่มไปด้วยเลือด และที่สำคัญตอนนี้พีชกลับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
"ขอเสนอแกน่าสนใจดี แต่ฉันต้องขอปฏิเสธละ ^^"
พีชค่อย ๆ เดินถือดาบตรงมาที่ไนท์ ฉันมองลูกน้องพีชที่ตอนนี้ต่างมีสายตาหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด พีชใช้ดาบชี้ไปที่ไนท์
"เอาละ ได้เวลาเล่นสนุกกันแล้ว ฉันมีข้อเสนอให้แกเลือกเหมือนกัน ระหว่างมือซ้ายกับขาของแก จะให้ฉันชำแหละส่วนไหนก่อนดี.^^"
ฉับ!!!!
"แกตอบช้า งั้นฉันตัดสินใจเองละกัน^^"
ฉันได้แต่ยืนนิ่งแล้วมองภาพของพีชที่ใช้ดาบตัดชิ้นส่วนของไนท์อย่างบ้าคลั่งเขาน่ากลัว น่ากลัวจริง ๆ ภายในห้องตอนนี้มีแต่กลิ่นคาวเลือดพร้อมและเสียงร้องของไนท์ ฉันได้แต่ยืนมองภาพนั้น ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะกลัวแต่ฉันบอกแล้วว่าเห็นภาพพวกนี้จนชินตาแล้ว ใช่ว่าเฮียวาไม่เคยเป็นแบบนี้ เห้อ ฉันคงต้องเล่นละครฉากใหญ่จริง ๆ แล้วสินะ แต่พอดูดู นายพีชที่เป็นแบบนี้ก็น่ากลัวจริง ๆ นั้นแหละ
ฉับ ฉับ ฉับ!!!!
เสียงของดาบดังขึ้นฉันจึงแกล้งใช้มือปิดหูตัวเองและร้องไห้ออก
"ไอ้พีชหยุด!!! หยุดสิวะ!!"
พี่เรียววิ่งเข้าไปจับพีชไว้
"แกไม่เห็นหรือไงว่ามัน จะฟันเมียฉัน!!! ฉันจะทำให้มันทรมานจนตายเลย!!!!"
พีชพูดเสียงดัง ฉันแกล้งตัวสั่นและทำท่าทางหวาดกลัวไปหมด พีชฉันไม่ได้อยากทำแบบนี้ แต่นายต้องยอมรับผลกรรมที่กำลังเกิดขึ้นกับนาย ฉันจะสนองมันเอง!!!
พีช ไรเตอร์
ผมกำลังจัดการกับไอ้เวรที่มันบังอาจมาดูถูกผมและลมหนาวแบบนี้ แต่ไอ้เรียวกลับมาห้ามผมไว้ ไม่มีทางที่ผมจะหยุด ผมจะหยุดก็ต่อเมื่อมันตายอย่างทรมาน!!!
ปัก!!!
"หยุดบ้าได้แล้ว!!! ไอ้เวรนั้นมันตายแล้ว!!! "
ไอ้เรียวต่อยผม ก่อนที่จะชี้ไปที่ร่างของไอ้ไนท์ตอนนี้สภาพของมันเต็มไปด้วยเลือด ผมมองก่อนจะยิ้มยกมุมปากออกมาอย่างพอใจ
"แล้วไงวะ สวะอย่างมันสมควรตาย "
"หึ งั้นมึงก็ดูผลจากการกระทำของมึง!!! มึงดูลมหนาวสิ ลมหนาวกลัวมึงแค่ไหน!!!! ดู!!! ดูผลจากการกระทำของมึง ไอ้พีช!!!"
ผมหันไปหาลมหนาวทันทีพบว่าลมหนาวมองมาที่ผมด้วยสายตาหวาดกลัวตัวเธอสั่นไปหมด
"ลมหนาว ฉัน ....ฉัน"
ผมโยนดาบทิ้งไปก่อนจะเดินเข้าไปหาเธอ แต่ลมหนาวกับถอยห่างผม
"อะ..อะ...ออกไป!!! อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ!!! ฮือ ๆ "
"ลมหนาว อย่าทำแบบนี้ พี่รักเรานะมาหาพี่นะ"
"ไม่!!! ออกไปนะ!!! พี่เรียวช่วยลมหนาวด้วย ฮือ ๆ ลมหนาวกลัว ฮือ ๆ ๆ "
ลมหนาวพูดออกมาทั้งน้ำตา ผมเดินเข้าไปหาเธอพร้อมกับสวมกอดเธอทันที
"อย่ากลัวพี่เลยนะพี่ไม่ทำอะไรเราหรอก เชื่อพี่นะลมหนาว"
ผมพูดออกมาทั้งน้ำตา ไม่ได้จริงๆผมไม่ยอมให้เรื่องมันเป็นแบบนี้หรอกนะ
"ออกไปนะ!!! กรี๊ดดดดด!!!"
พรึบ!!!
"ลมหนาว!!!"
จู่ ๆ ก็สลบลง ผมรับเธอไว้ในอ้อมกอด ไอ้เรียวรีบเดินมาหาผมทันที
"ไอ้เรียว....ลมหนาวกลัวกูแล้ววะ ...."
ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอ ไอ้เรียวใช้มือตบที่บ่าผมเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ
"เอาน่า กูว่าตอนนี้มึงพาลมหนาวไปให้ติน่าดูก่อนเถอะยัยนั้นอยู่ห้อง 121 เดี๋ยวที่เหลือกูจัดการเอง"
ผมพยักหน้าให้มันก่อนจะอุ้มลมหนาว ไปหายัยติน่า ที่เป็นหมอประจำตัวไอ้เรียวทันที ลมหนาวอย่าเป็นอะไรนะ ขอร้อง...
"นายมอมเหล้าผู้หญิงมางั้นหรอพีช"
ทันทีที่ผมอุ้มเธอเขาไปยัยติน่าก็เอ่ยทักผมทันที ผมวางลมหนาวลงไปที่เตียงก่อนจะเดินไปหาติน่าด้วยท่าทางร้อนรน
"เมียฉันเป็นลม"
"เมีย???? เมียนายไม่ใช่ฝะ....."
"ไปดูเมียฉันก่อนแล้วค่อยว่ากัน"
ผมพูดตัดบทไป ใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่าเธอจะพูดอะไร แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาจะมาพูดเรื่องแบบนี้ ติน่าเดินไปหยิบอุปกรณ์ก่อนจะไปตรวจอาการของลมหนาวสักพักเธอก็เดินมาหาผม
"ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรมากแค่ตกใจจนหมดสติไป อีกสักพักคงฟื้น"
"อืมขอบใจนะ ยัยหมอโหด"
ผมพูดจบก็เดินไปนั่งบนเตียงข้าง ๆ ลมหนาวก่อนจะใช้มือลูบหน้าเธอ ก่อนจะยิ้มมุมปากทันที ทำไมฉันถึงรู้สึกดีกับเธอขนาดนี้นะ เธอเล่นของใส่ฉันหรือไง ยัยเพี้ยน!!
'อะ..อะ...ออกไป!!! อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ!!! ฮือ ๆ '
เสียงของลมหนาวดังขึ้นในหัวของผมทำให้รอยยิ้มของผมหุบลงทันที ลมหนาวในตอนนั้นเธอดูหวาดกลัวผมมากๆ ยิ่งผมเห็นแบบนั้นผมยิ่งรู้สึกยิ่งผมเห็นแบบนั้นผมยิ่งรู้สึกเจ็บปวด ไอ้พีชนี้แกทำอะไรลงไป ผมมองสภาพลมหนาวตอนนี้ก็รู้สึกอยากชกตัวเองสักที โทษฐานที่ปกป้องยัยนี้ไม่ได้ เสื้อของลมหนาวตอนนี้ขาดจนดูไม่ได้
"ลมหนาวพี่พีชขอโทษนะคะ พี่พีชรักลมหนาวมากนะคะ "
ผมพูดออกไปก่อนจะจุ๊บ ที่หน้าผากของเธอเบา ๆ
"อะ แอ้ม!!! นี้นานเป็นผู้ชายมุ้งมิ้ง แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย พ่อเสือร้อยเมียของฉัน ^_^"
ผมหันไปมองยัยหมอโหดที่ตอนนี้กำลังยิ้มมาทางผมอย่างล้อเลียน ก็นะถึงผมจะเจ้าชู้แต่ก็มีไม่กี่คนหรอกที่ผมจะทำอย่างนี้ให้นะ
"ทำไมละ ฉันจะน่ารักกับเมียบ้างไม่ได้หรือไง อิจฉาละสิ ยัยหมอโหด"
"พูดมากเดี๋ยวก็จับเอายานอนหลับกรอกปากซะดีไหม^^"
"เปลี่ยนจากยานอนหลับเป็นยาปลุกเซ็กส์แทนได้ไหม ^^"
ผมยิ้มให้ยัยติน่าอย่างกวนๆ
"ไอ้หื่นเอ๊ย!!! เดี๋ยวฉันจะฟ้องฝันหวานว่าแกพาผู้หญิงมาที่นี่"
ยัยติน่ายิ้มออกมาอย่างเหนือกว่า แต่พอได้ยินชื่อของ ฝันหวาน รอยยิ้มของผมก็หุบลงทันที จริงสิ ฝันหวานผมจะบอกกับเธอยังไงดีในเมื่อตอนนี้ผมทำตามสัญญาที่ให้กับเธอไม่ได้แล้ว......
(ฝันหวาน.....ฉันขอโทษ...)
- ผู้เขียน
