เธอของคุณเจตน์

ปีนี้เท่าไหร่แล้วนะ

“มึงไม่อ่านไลน์กลุ่มเลยนะช่วงนี้ หายหัวไปเลย” ภณที่นั่งอยู่ตรงข้ามเจตน์พอดีเอ่ยถาม แววตาล้อเลียนเปิดให้คนอื่นๆ มาแซวเขาด้วย ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ตอบหรือโต้แย้งอะไร ยกแก้วดื่มเรื่อยๆ ด้วยท่าทีเฉยชา นี่แหละเจตน์ในภาพจำของเพื่อนๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีความสุขที่ได้แหย่กันเล่นอยู่ดี

ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ห้องวีไอพีของผับที่เจตน์กับจิราวัฒน์เป็นเจ้าของ ซึ่งเป็นแหล่งที่นัดเจอกันบ่อยๆ ของเพื่อนๆ หรือพี่น้องที่รู้จักกันในแวดวงธุรกิจ มีทั้งจัดปาร์ตี้แบบสุดเหวี่ยงหรือนั่งดื่มกันไปเรื่อยๆ สำหรับบรรยากาศตอนนี้ก็ดูจะสงบอยู่หน่อย เจตน์มาถึงเป็นคนแรกๆ ตอนนี้ก็นั่งดื่มนั่งคุยกันอยู่เพียงห้าคน มีพนักงานหนุ่มคอยบริการ ไร้เงาสาวๆ หากเขาก็ไม่รู้ว่าภณที่เป็นคนนัดเพื่อนๆ ในวันนี้ชวนใครมาบ้าง

“ได้ข่าวว่าแกปิดจ๊อบกับน้องเมนี่แล้วนี่หว่า แต่ยังไม่เห็นเปิดตัวเด็กใหม่ แนะนำใครไปก็ไม่สนใจ หรือแอบไปมีเด็ดๆ ไม่บอกพี่บอกน้อง” ชัยณรงค์ซึ่งเป็นรุ่นพี่แซวเจตน์ต่อ กลุ่มไลน์ที่ภณพูดถึงในตอนแรกไม่ได้มีไว้เพื่อสาระอะไร มีแต่เรื่องผู้หญิงและเรื่องทะลึ่งแบบนี้

“พี่ชัยครับ พี่เจตน์เขาไม่เหมือนพี่นะครับที่จะควงทีละสามสี่ไม่เคยพัก ขนาดพี่แนนโหดขนาดนี้นะเนี่ย ไม่อยากนึกภาพตอนโสดเลย” เอกที่เป็นน้องสุดในกลุ่มตอนนี้เอ่ยดักคอรุ่นพี่

“ไอ้เอก มึงอย่าแช่งสิ ยังไงกูก็รักเมียที่หนึ่ง” ชัยณรงค์ก็ทำเป็นรับมุกน้องชาย พอเรียกรอยยิ้มจากคนอื่นๆ ได้บ้าง ส่วนเจตน์ก็นั่งดื่มไปแบบเบื่อๆ เวลารวมแก๊งถ้าไม่คุยเรื่องงานหรือเรื่องอะไรที่ซีเรียสไปเลยก็วนๆ อยู่แต่กับเรื่องผู้หญิง ส่วนเขานั้นไม่ได้ชอบฟังชอบคุยแม้ตัวเองจะได้ผู้หญิงจากการแนะนำจากเพื่อนก็ตาม ในนี้หลายคนเป็นคาสโนว่าตัวพ่อ หลายคนมีแฟน หรือแต่งงานแล้วแต่ยังเลี้ยงเด็ก ส่วนเขาไม่เคยมีแฟน และผู้หญิงที่คบก็คบทีละคน และส่วนใหญ่คบไม่ได้นานก็เปลี่ยน แต่ก็อย่างที่เอกบอกว่าเขาก็มีเบื่อๆ พักๆ บ้าง ไม่ได้รู้สึกว่าเรื่องผู้หญิงเป็นเรื่องน่าสนใจ

“แต่พี่เจตน์ผมมีสาวมาแนะนำ” ว่าแล้วเอกก็ทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งรูปลงในกลุ่ม คนอื่นๆ ทำเป็นเปิดดู มีแต่เขานั่นแหละที่ไม่สนใจดูโทรศัพท์กับใคร

“ไม่สนใจเลยแฮะ คงเบื่อจริงๆ ยังไงถ้าวันไหนเปลี่ยวๆ ขึ้นมาก็บอกน้องนะครับพี่ชาย” เอกแซวเจตน์อย่างอารมณ์ดี ก่อนที่ทุกคนจะหันไปคุยเรื่องอื่น และพอดึกขึ้นเพื่อนๆ ก็ทยอยมาสมทบกัน จากบรรยากาศที่นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นครึกครื้น ด้วยเหล้า เสียงเพลง และผู้หญิง

“มีมี่เติมเหล้าให้ไหมคะ” สาวสวยที่นั่งข้างๆ เอ่ยถามอย่างเอาใจ เจตน์ส่งแก้วให้เธอบริการหากก็ไม่ได้มีปฏิกิริยามากกว่านั้น มีมี่ที่รับงานเอ็นกับแก๊งนี้มาพอรู้จักนิสัยใจคอก็ไม่ได้เซ้าซี้ หันไปเอาอกเอาใจเอกที่นั่งอยู่อีกฝั่ง ทางนี้ก็คอยแค่บริการเครื่องดื่มให้เขาเท่านั้น

เสียงดนตรีที่ดังด้วยจังหวะเร้าใจไม่ได้กระทบจิตใจของเจตน์เลย ปกติก็ไม่ได้ชอบบรรยากาศแบบนี้อยู่แล้วแต่ก็สามารถนั่งร่วมกับคนอื่นได้จนงานเลิก หากวันนี้เขารู้สึกเบื่อหน่ายกว่าทุกครั้ง ยิ่งเห็นสาวๆ ที่เพื่อนๆ ควงยิ่งรู้สึกไม่มีอารมณ์ร่วม ใจนึกหวนไปถึงเด็กที่บ้าน...คนที่อยู่ในความคิดอย่างรุนแรงในช่วงสัปดาห์สองสัปดาห์นี้

สุดท้ายร่างสูงก็ตัดสินใจลุกออกจากห้อง เพื่อนๆ ก็ไม่ได้สนใจเขานักเพราะตอนนี้กำลังสนุกได้ที่ เจตน์ออกจากผับทางด้านหลังซึ่งเป็นช่องทางเฉพาะแขกวีไอพีเท่านั้น ตรงไปที่รถและขับกลับบ้าน

รถยนต์เลื่อนมาตามถนนคอนกรีตผ่านบ้านพักคนงาน เขาเห็นห้องห้องหนึ่งยังเปิดไฟทิ้งไว้ เจตน์นึกสงสัยขึ้นมาว่าเขารู้ตั้งแต่ตอนไหนว่ามันคือห้องนอนเธอ

เขากลับถึงบ้านตอนเวลาเกือบๆ เที่ยงคืน อาบน้ำนอนและนึกถึงพรุ่งนี้ จำได้ว่าสองวันก่อนที่บ้านคนงานมีการจัดงานวันเกิดเล็กๆ ให้เหมือนแพร พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเขาคงให้ของขวัญเธอสักหน่อย ปกติก็ให้ทุกปี เหมือนกับคนงานคนอื่นๆ ถ้าเขารู้ว่าเป็นวันเกิดหรือมีโอกาสพิเศษ ส่วนใหญ่ก็ให้เป็นเงินเล็กๆ น้อยๆ

เจตน์กำลังตั้งคำถามว่าเด็กมอหกอายุเท่าไรกัน น่าจะสิบแปดแล้วหรือเธอเพิ่งจะสิบเจ็ด

ในวันหยุดที่ไม่ได้ไปโรงเรียน งานที่เพิ่มเติมเข้ามาของเหมือนแพรก็มีแค่ทำความสะอาดบ้าน เธอกับพี่น้ำช่วยกันดูแลความเรียบร้อยของชั้นล่างตั้งแต่เช้า ซึ่งพอเรียบร้อยแล้วถ้าไม่มีใครให้ช่วยอะไรก็ได้พักอย่างวันนี้ แต่พักได้แป๊บๆ ก็ต้องไปช่วยกันเตรียมอาหารเที่ยง

เจตน์ลงมากินข้าวเที่ยงที่ห้องรับประทานอาหารที่เธอกับพี่น้ำช่วยกันจัดโต๊ะ เดิมห้องอาหารแห่งนี้เคยรองรับสมาชิกเป็นสิบ และแม้ว่าครอบครัวของพ่อเขาจะย้ายออกไป และคุณย่ากับคุณแม่จะเสียชีวิตแต่โต๊ะก็ยังเป็นตัวเดิม เหมือนแพรมองภาพที่เจตน์นั่งกินข้าวคนเดียวบนโต๊ะตัวใหญ่ก่อนจะหลบมาที่ห้องครัวก็รู้สึกเหงาแทนทุกครั้ง

“พี่น้ำไปพักผ่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวตรงนี้หนูดูแลเอง” เธอบอกกับพี่น้ำหลังจากที่กลับเข้ามาที่ห้องครัวเพราะเจ้าตัวไม่สบายตั้งแต่เมื่อวาน

“เออๆ งั้นพี่ฝากดูตรงนี้แล้วกัน”

“แค่นี้เอง สบาย” มันก็ไม่มีอะไรยุ่งยากจริงๆ เจตน์ก็กินคนเดียว ถ้วยจานไม่กี่ใบ

เด็กสาวกะเวลาที่คิดว่าเจตน์น่าจะเรียบร้อยแล้วจึงออกไปที่ห้องกินข้าวอีกครั้ง เห็นเขายังนั่งอยู่ก็ชะงัก ยิ้มแหยๆ และโค้งตัวเล็กน้อยตั้งใจว่าจะหลบออกไปอีกครั้ง แต่เจตน์ก็เรียกไว้ก่อน

“มาเก็บได้เลย”

“ค่ะคุณเจตน์” เธอเดินมาที่โต๊ะ เก็บจานใส่ถาด มีอาการประหม่าเล็กน้อยเพราะเจตน์ยังนั่งอยู่ตรงนี้ ไม่ค่อยชินเกรงว่าจะซุ่มซ่ามทำเสียงดังไป

“ล้างจานเสร็จขึ้นไปหาฉันที่ห้องทำงานด้วยนะ”

“ค่ะคุณเจตน์” เหมือนแพรมองตามแผ่นหลังที่เดินขึ้นบันไดไป คิดในใจว่าเจตน์มีงานอะไรจะใช้เธอ และก็คิดไปเพลินๆ ว่าเขาอาจจะให้ของขวัญวันเกิดเหมือนทุกปี แค่คิดก็รู้สึกมีความสุข การได้ของขวัญจากเจ้านายหรือคนอื่นๆ มันเป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ สำหรับชีวิตที่โดดเดี่ยวของเธอ

พอเธอขึ้นไปหาเขาที่ห้องก็เห็นเจตน์ที่โต๊ะทำงาน เธอเดินไปจนหยุดอยู่ข้างหน้า เหลือบมองธนบัตรที่วางอยู่บนโต๊ะ

“วันก่อนเห็นเป่าเค้กกัน ของขวัญวันเกิดนะ” เจตน์ปรายตามาที่ธนบัตร เหมือนแพรยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะหยิบมาถือไว้ ส่วนมากเจตน์ให้เธอเป็นเงินแบบนี้แหละ เขาให้เกือบทุกปี ส่วนเจ้านายคนอื่นๆ บางทีท่านก็ให้บ้างในบางปี

“ขอบคุณนะคะคุณเจตน์”

“อืม ปีนี้เท่าไรแล้วล่ะ”

“สิบเก้าค่ะ”

คำตอบของเธอคำให้ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาวูบหนึ่ง พลางคิดในใจอย่างขำขันเล็กๆ ว่าเกินสิบแปดอีก ก็เบาใจได้ในระดับหนึ่งว่าไม่ได้พรากผู้เยาว์

“อืม แล้วนี่ถึงช่วงที่ต้องยื่นคะแนนเข้ามหาวิทยาลัยยัง”

“ยื่นแล้วค่ะ” เด็กสาวตอบด้วยท่าทีงงๆ เล็กน้อย แม้ตอนที่เธอยื่นคะแนนอย่างมีความหวังเล็กๆ ก็มาจากที่เขาบอกในครั้งก่อน แต่มันก็ผ่านมาเดือนกว่าๆ แล้ว ก็ลืมๆ ไปบ้าง พอเขาถามอีกจึงรู้สึกเบลอๆ ในตอนแรก ก่อนที่หัวใจจะเต้นแรงขึ้นมาด้วยความหวัง ก่อนที่จะพยายามควบคุมไม่ให้มันคิดไกล

“ถ้าผลออกก็บอกฉันอีกทีแล้วกัน ไปเถอะ”

“เอ่อ ค่ะ” แต่คำสั่งสุดท้ายก็ทำให้แววตาของเด็กสาวสว่างไสวขึ้นมาจนเจตน์ก็สังเกตเห็น เหมือนแพรยิ้มให้เขา ก่อนจะผงกศีรษะแล้วเดินออกจากห้องไป พอหันหลังให้เขาก็ยิ้มกว้างออกมา หัวใจเต้นตึ้กตั้กด้วยความยินดีตื่นเต้น หากในที่สุดมันก็คลายลง แม้จะมั่นใจว่าเจตน์ถามเป็นครั้งที่สอง แบบนี้เขาไม่น่าจะพูดให้ความหวังเธอเล่น แต่เด็กสาวก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันมีเหตุผลอะไรที่เจตน์จะช่วยเธออย่างที่เธอเดาไว้ เขาเป็นเจ้านายที่ใจดีก็จริง แต่ก็ไม่น่าจะถึงขนาดส่งเด็กในบ้านเรียนจบปริญญาตรี