เธอของคุณเจตน์

ฉันไม่เปลี่ยนใจ nc

เหมือนแพรใช้เวลาในห้องน้ำไม่นานนักคงเพราะเพิ่งอาบน้ำมาและไม่อยากให้เขารอนาน เจตน์มองคนที่สวมชุดคลุมของเขาออกมาจากห้องน้ำด้วยสายตาพึงพอใจ เป็นสายตาที่ทำให้เธอต้องหลบ...หลบตั้งแต่ที่ก้าวเข้ามาในห้องนี้ เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขามีสายตาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร

“นั่งก่อนสิ”

พอเขาบอกให้นั่งเหมือนแพรก็หันซ้ายหันขวา เห็นเก้าอี้ตัวเดียวในห้องที่เขาเคยให้เธอนั่ง ซึ่งเจตน์ก็รู้ทันเขาจึงสั่งให้เธอมานั่งบนเตียงกับเขา

“มานั่งบนเตียง นั่งข้างฉันนี่” เขาสั่ง มองอาการของอีกฝ่ายขณะเดินเข้ามาหาเขาก่อนจะนั่งลงข้างๆ ด้วยรอยยิ้มจางๆ เป็นท่าทางที่ทำให้รู้สึกอารมณ์ดี และบวกกับความรู้สึกผ่อนคลายกับกลิ่นหอมๆ จากคนข้างๆ มันไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมชั้นดี แต่รู้สึกว่าหอม...ตอนนี้เจ้าตัวเพิ่งอาบน้ำเสร็จมันคงเป็นกลิ่นสดชื่นของสบู่ แต่ก็ยังเหมือนได้กลิ่นแป้งเด็ก ความรู้สึกคุ้นกับเวลาที่เขานั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์เธอออกไปข้างนอก

“เคยมีแฟนไหมออย” เขาชวนคุยมากกว่าจะถาม ซึ่งคนข้างๆ ก็เงยหน้ามาคุยกับเขา ตอบเบาๆ พร้อมกับส่ายหน้า

“ไม่ค่ะ”

“อืม แล้วเคยทำแบบนี้ไหม แบบที่ฉันกำลังจะทำ” คำถามนี้ทำให้แก้มเธอร้อนวูบวาบ ให้คนที่นั่งมองอยู่ใกล้ๆ ยิ้มพึงพอใจกับริ้วแดงๆ บนใบหน้าขาวนวล เขาไล้นิ้วบนแก้มป่องๆ นั้นแผ่วเบา แค่เขาแตะก็เหมือนอีกฝ่ายจะสะดุ้งเล็กๆ แต่ก็ข่มมันไว้ แต่ไม่อาจบังคับร่างกายไม่ให้สั่นไหว ยิ่งตอนที่นิ้วเขาหยุดที่ริมฝีปากใจก็เต้นโครมครามจนรู้สึกหูอื้อ

“ว่าไง” เขาถามย้ำ สายตาจดจ้องริมฝีปากที่นุ่มมืออย่างที่คิด...วูบหนึ่งที่รู้สึกอยากก้มลงไปชิม แต่ก็ยั้งไว้ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน จำไม่ได้ว่าเคยอยากจูบใครแบบนี้หรือเปล่า

“มะ...ไม่ค่ะ” เสียงที่เปล่งออกไปสั่นพร่าอย่างที่คิด

“อืม ขึ้นไปบนเตียงเถอะ” เขาสั่ง อีกฝ่ายหันมามองเขาคล้ายงุนงงกับคำสั่งง่ายๆ นั้น แต่เจตน์ก็ไม่ได้ถือสาเลย เขาขยับตัวนำก่อน จนทั้งคู่ขึ้นมาอยู่กลางเตียงด้วยกัน เจตน์มองสะกดขณะปลดชุดคลุมจนร่วงมากองที่เอว ก่อนจะละสายตาจากใบหน้าเธอกวาดมองเรือนร่างขาวผ่องตรงหน้า...มีทรวดทรงอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ เขารู้สึกอยากจะสัมผัสไปทุกตารางนิ้วบนเรือนร่างเธอ...พอคิดแล้วก็รู้สึกว่ามันต่างจากตัวเขาในปกติเสียเหลือเกิน ต่างจนเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร อีกฝ่ายก็ไม่เคยอีก...

เขาดันให้เด็กสาวนอนราบกับเตียง ความตระหนกแต่ฮึดสู้ในดวงตาคู่นั้นที่สบมายิ่งทำให้ความรู้สึกค่อยๆ ปะทุขึ้น จนเจตน์ต้องบอกให้ตัวเองใจเย็นกว่านี้อีกหน่อย เขานั่งอยู่ข้างๆ กวาดสายตาทั่วตัวเธออีกครั้ง จนมาหยุดยังจุดที่ชุดคลุมของเขายังปิดบังไว้อย่างหมิ่นเหม่ เขาผลักมันออกไปให้เธอปรากฏสู่สายตา เจตน์รับรู้ถึงอาการเกร็งตัวของอีกคน ต้นขาที่เบียดชิดเหมือนจะบดบังมันจากสายตาเขาตามสัญชาตญาณ

เจตน์มองสบตาเธออีกครั้ง เป็นความรู้สึกเหมือนเธอกำลังถูกควบคุมด้วยอำนาจบางอย่าง ยามที่เขามองต่ำลงมายังเนื้อตัวเหมือนแพรรู้สึกกระดากอายอยากจะยกแขนขึ้นมาปิดบังไว้ หากก็ยั้งคิดว่าคงไม่ควร แต่สายตาเขาก็แผดเผา มากกว่าความอายเป็นความร้อนวูบวาบที่เด็กสาวไม่เคยรู้จัก มือที่เผลอขยุ้มผ้าปูที่นอนเป็นสิ่งเดียวที่ทดแทนความรู้สึกทั้งหมดในตอนนี้ได้ เป็นอาการที่ทำให้เจตน์ยิ่งรู้ทันความรู้สึกนึกคิด

มือหนาเอื้อมมาสัมผัสหัวไหล่เปลือยขณะที่สายตาคมปลาบมองนิ่ง เขาลูบวนคล้ายกำลังปลุกปลอบคนที่ตื่นตระหนก สร้างความคุ้นเคยระหว่างกัน แต่คนแบบเจตน์ที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ก็ไม่สามารถอ้อยอิ่งได้นาน

เขายกมือออกและเปลี่ยนเป็นดันต้นขาเธอให้แยกกว้าง ก่อนจะสัมผัสส่วนที่ลึกลับที่สุดในกายสาว เป็นผลให้เจ้าของมันสะดุ้งและเกิดความตระหนกขึ้นมาฉับพลัน เหมือนแพรเผลอมองตามจุดที่เธอกำลังรู้สึกร้อน มือหนากอบกุมอยู่ตรงนั้น พอเผลอสบเข้ากับดวงตาคมกล้าที่มองอยู่ก่อนแล้วก็ยิ่งหัวหมุนจนคิดอะไรไม่ออก เด็กสาวหลับตาและเม้มปากแน่นยามที่เขาสำรวจเธออย่างแนบแน่นยิ่งขึ้น

“ไหวไหม” น้ำเสียงที่ฟังดูอาทรนั้นทำให้เหมือนแพรลืมตาขึ้นมองเขาอีกครั้งเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ควรหลบ

“รู้สึกแย่หรือเปล่า” คำถามนั้นทำให้เธอหยุดคิดขณะที่เขาผ่อนน้ำหนักมือลง เธอไม่อาจปฏิเสธได้ทันที แม้จะเตรียมใจมาแล้วกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น เธอเองก็ไม่ใช่เด็กที่จะไม่รู้เรื่องรู้ราวกับเรื่องแบบนี้เอาเสียเลย แต่พอมาเจอสถานการณ์จริงมันดูรวดเร็วและตามไม่ทันสักอย่าง ใจที่คิดว่าเตรียมมาแล้วก็รับมือได้เพียงน้อยนิด...ตอนนี้มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีแน่ๆ มันแปลก น่าหวาดหวั่น...แต่ก็คงไม่ใช่คำว่าแย่

เธอส่ายหน้าแทนคำตอบหลังจากเงียบไปสักพัก เจตน์ยิ้มจางๆ ที่อย่างน้อยเธอก็ดูเหมือนคิดไตร่ตรองประมาณหนึ่งไม่ได้ตอบส่งๆ เพราะกลัวเขา เจตน์สูดหายใจลึกจดจ้องสิ่งที่มือเขากำลังสำรวจอย่างตั้งใจ มันค่อนข้างยาก...ยากมากๆ ที่ผ่านมาเซ็กส์ไม่เคยเป็นเรื่องยากแบบนี้ เขาคบกับผู้หญิงที่มีประสบการณ์มาตลอด แบบที่สามารถตกลงกันได้ว่าเขาต้องการอะไร เจตน์ไม่ชอบการโอ้โลมที่มากเกิน ไม่ชอบการสัมผัสแนบชิดสนิทสนม...

แต่ดูเหมือนแพรสิ เขาจะทำๆ ไปเลยแบบนั้นได้อย่างไร เธอคับแคบ บอบบาง เพียงแค่เขารุกล้ำเข้าไปเล็กน้อยก็แทบจะปริแตก พอเงยหน้ามองก็ตัวสั่นเป็นลูกนก...แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนใจเลย ยิ่งกระตุ้นความรู้สึกให้รุนแรง

นิ้วแกร่งสอดลึกขยับขับเคลื่อนโดยหวังว่าเธอจะพร้อมสำหรับเขาบ้าง ทำซ้ำๆ โอ้โลมแบบที่เขาไม่ชอบกับเธอจนคิดว่าเหมือนแพรอาจไม่พร้อมไปมากกว่านี้...หรือไม่เขาก็ไม่อาจทนแล้ว

“ฉันไม่อยากให้มันเป็นความทรงจำที่แย่กับเธอนะออย แต่คืนนี้ฉันจะทำ...ไม่เปลี่ยนใจ แต่ถ้าเธอไม่ไหวยังไงก็บอก”