EP.3 เหี้ยเสมอต้นเสมอปลาย
1538 คำ
“ไม่มี”
บนโต๊ะเงียบลงทันทีเหมือนมีคนกดปุ่มปิดเสียง เพลงจากหน้าเวทีดังแทรกเข้ามาชัดกว่าเดิมในวินาทีนั้น
เพชรทำตาโต “เหี้ย มึงพูดจริง?”
เบสหัวเราะหึ ๆ แบบไม่ขำ “มึงนี่แอ็คจนหน้ามึงจะเป็นหินอยู่แล้วนะไอ้ไนท์ วันเกิดเพื่อนทั้งที มึงไม่มีอะไรจะให้มันจริงดิ”
ปอนด์เสริม “อย่างน้อยก็พูดให้มันดี ๆ หน่อยก็ได้ไหมวะ มึงตอบแบบนี้คืออะไรวะ”
ไนท์ยังนั่งนิ่ง มองแก้วเหล้าของตัวเองเหมือนสนใจน้ำแข็งที่กำลังละลายมากกว่าคำพูดของเพื่อน
“ก็ไม่มี” เขาย้ำ “จะให้กูโกหกว่ามีเหรอ”
เพชรเริ่มขึ้นเสียง “ไม่ต้องให้ของก็ได้มั้ง แต่มีปากก็พูดอะไรดี ๆ หน่อยก็ได้ปะไอ้สัส กูไม่เห็นมึงอวยพรอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยนะ”
“เออ นี่วันสำคัญของเพื่อนนะเว้ย” เบสช่วยด่า
“มีงนี่แม่ง! ไม่เคยเห็นความสำคัญของเพื่อนเลยนะเว้ย เมื่อสองปีเกิดวันเกิดมันมึงก็ไปอยู่กับสาว ปีที่แล้วมึงก็ไม่มีอะไรให้ ปีนี้มึงก็ยังทำตัวเหี้ยเหมือนเดิมอีกหรอ?!” ปอนด์พูดต่อรวดเดียว “มึงนี่มันเหี้ยเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ เลยนะไอ้ไนท์ แล้วนี่มานั่งเฉยทำเป็นไม่รู้อีโหน่อีเหน่ มึงคิดว่าเท่เหรอวะ”
คำพูดพวกนั้นเริ่มแทงเข้าหูมายด์ทีละดอก ทั้งที่เธอไม่ได้ตั้งใจจะฟังตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ
เธอยังคงมองไนท์
เขายังไม่มองตอบ
“…พอแล้วพวกมึง” มายด์เอ่ยเสียงเบากว่าปกติ แต่ชัดพอให้ทุกคนหันมามองเธอ
เธอยิ้มบาง ๆ เหมือนไม่คิดมากทั้งที่ใจมันหน่วงไปถึงตาตุ่มแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอก กูไม่ได้ซีเรียสเรื่องของขวัญอะ”
พลอยมองหน้าเพื่อน เหมือนจะพูดอะไรแต่ก็กลืนลงไป ส่วนจีนเอื้อมมือมาจับแขนมายด์เบา ๆ ให้กำลังใจแทน
แต่เพชรกับเบสยังไม่ยอมง่าย ๆ
“กูไม่ได้เดือดแทนเรื่องของขวัญหรอก” เพชรโวย “กูเดือดแทนวิธีตอบของมันเนี่ยแหละ แม่งเย็นชาฉิบหาย!!”
ไนท์หันไปมองเพชรแวบหนึ่ง ตาคมเย็นเฉียบจนเพชรชะงักไปเสี้ยววินาที แต่ก็ยังฮึด
เบสส่ายหัว
แต่ไนท์นั่งเงียบ ๆ และไม่ได้ขอโทษอะไรสักคำ
มายด์สูดหายใจเข้าลึก พยายามกดความเสียใจที่กำลังตีขึ้นมาจนแน่นหน้าอก เธอฝืนยิ้มออกมาอีกครั้ง
“เฮ้ยพอ ๆๆ กูไม่อยากให้วันเกิดตัวเองกลายเป็นแบบนี้นะเว้ย” เธอพูดตัดบท “มึงหยุดด่ากันได้แล้ว เหล้าพวกมึงยังไม่ได้แดกอีกเพียบเลย”
เพชรหันมามองหน้าเธอ นิ่งไปนิดก่อนถอนหายใจแรง “เออ ๆ ตามใจเจ้าของวันเกิด”
ส่วนเบสยกมือยอมแพ้ “ก็ได้ กูไม่ด่ามันแล้ว แต่ถ้ามันทำมึงร้องไห้กูจะต่อยมันก่อนคนแรก”
ไนท์ขยับตัวเล็กน้อย มือที่จับแก้วแน่นขึ้นนิดหน่อย แต่ยังไม่พูดอะไร
ในหัวมายด์กลับดังแต่เสียงหนึ่ง
ไม่มี
ไม่คิดจะมีให้เลยจริง ๆ เหรอ
หรือเขามองเธอเป็นอะไรที่ไม่ต้องใส่ใจขนาดนั้น
เธอส่ายหัวไล่ความคิด ไม่อยากไปติดกับดักความขัดแย้งในใจตัวเอง
และพลอยเป็นคนเปลี่ยนเรื่องก่อน “เอาน่า ๆ ให้เหล้าช่วยดีกว่า มายด์ มานี่ เดี๋ยวกูชงให้”
“เออ ๆๆ กิน ๆๆ เจ้าของวันเกิดต้องเมาที่สุดในโต๊ะ” จีนเสริมทันที
แก้วช็อตเล็ก ๆ ถูกวางเรียงบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว เพชรเทเหล้าลงไปแบบไม่คิดชีวิต เติมผสมโซดาเล็กน้อยให้ดื่มง่ายขึ้น
“มึงพร้อมยังคุณมายด์ ปีนี้ขอให้ชีวิตมึงดียิ่งกว่าปีที่แล้ว ด้วยเกียรติของเหล้าในมือกู กูขอให้มึง…” เพชรพูดยาวเป็นพิธี ก่อนจะยื่นแก้วให้เธอ
มายด์หัวเราะ “พอ ๆ จะอวยพรหรือสวดมนต์”
เธอยกแก้วขึ้น กระดกเข้าปากรวดเดียวโดยไม่ลังเล
ความแสบไล้ลงคออย่างแรง และมันทำให้หน้าเธอร้อนวูบขึ้นมาจนรู้สึกดีอย่างประหลาด
หลังจากนั้นแก้วที่สองที่สามก็ถูกส่งมาเรื่อย ๆ แบบไม่ได้พัก เพื่อนผลัดกันชง ผลัดกันชนแก้ว เสียงหัวเราะดังขึ้น แสงไฟกะพริบเข้าตาเป็นจังหวะ
ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง
โลกของมายด์ก็เริ่มหมุนเคว้ง
เสียงเพลงเหมือนช้าลง ทั้งที่จริง ๆ แล้วดีเจเพิ่งเปลี่ยนเป็นเพลงบีทเร็วกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“มึงโอเคปะมายด์” พลอยถาม ขณะที่เธอนั่งเอนหัวพิงไหล่เพื่อน
“โอเค… โคตรโอเคเลยยยย” มายด์ตอบ งัวเงียเล็กน้อย เสียงลากยาวไม่ค่อยชัด “วันนี้แบบบบ… ดีมากกก เพื่อนกูโคตรน่ารัก”
จีนหัวเราะ “เมาแล้วอวย”
“กูไม่ได้เมาาาา…” มายด์เถียง แต่คำว่ามีสระเอายาวกว่าปกติสองเท่า “แค่แบบ… ไม่ค่อยโอเคเฉย ๆ”
ไนท์นั่งมองเงียบ ๆ จากอีกฝั่ง เขาดื่มไม่เท่าคนอื่น แก้วเขาแทบไม่พร่อง แต่สายตากลับจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของใครบางคนโดยไม่รู้ตัว
เห็นตั้งแต่ตอนที่มายด์หัวเราะจนตาหยี
ตอนที่เธอเอามือจับเสื้อเชิ้ตของเขาที่คลุมอยู่บนตัวเหมือนกลัวมันหลุด
ไปจนถึงตอนที่แก้มเธอแดงจัดจนแทบกลายเป็นสีเดียวกับลิปสติก
“มายด์ ๆๆ ไปเต้นกันปะ” เพชรลากแขน “ดีเจเปิดเพลงได้แล้วเว้ย โซนหน้าเวทีแม่งมันกว่าเดิมอีก”
“เอาดิ” มายด์ตอบแบบไม่คิด “ไปดิ ไปเลยยยย”
พลอยกับจีนมองหน้ากัน “มึงไหวปะวะมายด์”
“ไหว… ไหวมากกก” เธอยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว จนเกือบเสียหลัก เพชรเลยรีบคว้าเอวไว้ทัน “ดูดิ กูยังยืนได้อยู่เลย”
ไนท์วางแก้วลง มองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ในอก
“มึงจะปล่อยให้มันไปแดกอีกรึไงวะ สภาพงี้” เขาถามเพชรเสียงต่ำ
บอสยักไหล่ “ให้มันสนุกหน่อยดิ วันเกิดมันนะเว้ย เดี๋ยวก็กลับมาเอง ไม่ได้ปล่อยมันไปกับคนแปลกหน้าสักหน่อย”
ไนท์ขมวดคิ้วแน่นขึ้น แต่ยังไม่พูดอะไรอีก
ไม่นาน กลุ่มเพื่อนก็พากันลากมายด์ไปหน้าเวที ทิ้งไนท์กับแก้วเหล้าและเสียงเพลงไว้ตรงโต๊ะ
เขานั่งนิ่งอยู่พักหนึ่ง
พยายามบอกตัวเองว่าไม่เกี่ยวอะไรกับเขา
เธอจะเมาแค่ไหนก็เรื่องของเธอ
เพื่อนคนอื่นก็อยู่ด้วย ไม่ได้ไปคนเดียวเสียหน่อย
แต่พอเงยหน้าขึ้นมาอีกที เขาก็เห็นเธออยู่บนฟลอร์ด้านหน้าแล้ว
มายด์เต้นตามจังหวะเพลง แสงไฟสีฟ้ากับม่วงตัดกันวูบวาบบนใบหน้าเธอ มือสองข้างยกขึ้นเหนือหัว สะโพกขยับไปตามบีทเพลงอย่างไม่เขินอะไรแล้ว
เสื้อเชิ้ตของเขายังคลุมอยู่ แต่ปลดกระดุมออกนิด ๆ ตามแรงเต้น ทำให้เห็นเดรสเกาะอกข้างในวับ ๆ แวม ๆ
เธอหัวเราะกับเพื่อน ส่ายหัวแรง ๆ จนผมลอนปลิวไปด้านหลัง
ตอนนั้นเองที่เธอเผลอยกมือไปจับกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ไนท์เอามาคลุมให้อย่างหงุดหงิด
“ร้อนอะะะ” เสียงเธอแทรกมาในจังหวะที่เพลงเบาลงเล็กน้อย “ทำไมมึงเอาเสื้อมาคลุมกูวะ เพชร ถอดให้กูดิ๊”
เพชรหัวเราะคิก “เออ ๆๆ ถอดก็ถอด”
“อย่าไปยุ่งกับเสื้อกู” ไนท์สบถในใจ แต่ตัวเองยังไม่ขยับจากเก้าอี้
สายตาเขาตามทุกการกระทำ นิ้วของมายด์กำลังจะปลดกระดุมเม็ดบนสุดของเสื้อเขาออก มือของเพชรเหมือนจะเอื้อมมาช่วยอย่างขำ ๆ
ภาพตรงหน้ามันติดตาเขาแบบหงุดหงิด
เสื้อของเขา
คลุมอยู่บนตัวผู้หญิงที่เมาจนแทบไม่รู้เรื่อง
แล้วตอนนี้เธอกำลังจะถอดมันออกกลางฟลอร์ที่คนแน่นเอี๊ยด
ในเสี้ยววินาทีที่นิ้วเธอแตะเม็ดกระดุมเม็ดแรก
ไนท์วางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ กระแทก เสียงดังจนคนทั้งโต๊ะสะดุ้งหันมามอง
น้ำแข็งในแก้วกระเพื่อมชนขอบดังกรุ๊งกริ๊ง แต่เสียงนั้นเบากว่าเสียงกระแทกแก้วที่เพิ่งเกิดขึ้นมาก
เขาลุกขึ้นยืน ก้าวยาว ๆ ฝ่าคนไปหน้าเวทีอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเคร่งเครียดมากกว่าทุกครั้งที่เพื่อนเคยเห็น
“เฮ้ย ไนท์จะไปไหนวะ” ปอนด์อุทาน แต่คนที่ถูกถามไม่ทันได้ยินด้วยซ้ำ
เพียงไม่กี่ก้าว เขาก็มาถึงด้านข้างของมายด์ มือใหญ่คว้าแขนเธอไว้ทันก่อนที่เธอจะได้ปลดกระดุมเม็ดไหนออกมาจริง ๆ
“เห้ย!” มายด์เซเล็กน้อย หันมามองด้วยสายตางง ๆ แก้มแดงจัด ดวงตาเบลอเล็กน้อย “อะไรมึงอีกเนี่ย ไนท์”
เสียงเพลงดังลั่น แต่เสียงเขาดังกว่าทุกอย่างในหัวเธอในวินาทีนั้น
“มึงคิดจะทำอะไร!! สติหลุดหรอ!?”
- ผู้เขียน
