ตอนที่ 6 เหตุการณ์ไม่คาดคิด

2334 คำ

กิ่งกาญนั่งพิมพ์งานอยู่นาน จนลืมเวลา จนตอนนี้ 5 โมงเย็นเข้าไปแล้ว และเสียงเปิดประตู พร้อมกับวิภา เพื่อนรัก เดินออกมาด้านนอก ด้วยชุด สวย พร้อมกับส่งยิ้มสวยมาให้เธอ “โห นี่แกจำเป็นต้องแต่งสวยขนาดนี้เลยเหรอไอ้วิ แค่ทานข้าวเย็นเอง “กิ่งกาญเอ่ยแซวเพื่อนรัก และเธอไม่เคยเห็นเพื่อนของเธอกระตือรือร้น ขนาดนี้มาก่อนเลยจริง ๆ “ก็ต้องให้เกียรติเจ้าภาพเขาหน่อยสิ ว่าแต่แกไม่เปลี่ยนใจไปกับฉันแน่นะ” “ไม่ ละ ฉัน ขี้เกียจไป ขออยู่ทำงานดีกว่า เชิญแกตามสบาย เลย ว่าแต่ อย่ากลับดึกนักนะ วิ “ “อือ ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะ ไปละ “วิภาบอกเพื่อนรักแล้วก็เดินออกไป จากบ้านพัก โดยที่กิ่งกาญได้แต่ มองตามหลังเพื่อนไปด้วยความรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนนิด ๆ ........................................ วิภาเงยหน้ามอง บ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าด้วยความ ตื่นเต้น เพราะไม่คิดว่า นายหัวเดชจะ พาเธอมา ทานข้าวเย็นที่บ้านของเขาแบบนี้ เมื่อเดินเข้ามาในบริเวณบ้านเธอก็เห็นโต๊ะที่ตั้งอยู่ ด้านนอก และโต๊ะก็ถูกจัดไว้เป็นอย่างดีพร้อมกับอาหารที่เตรียมพร้อม “มาแล้วเหรอครับ”เสียงเอ่ยทักดังมาจากด้านหลัง ทำให้ วิภาหันมามองตามเสียง ก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานให้กับเขา “ค่ะ นายหัว ที่นี่ สวยจังเลยนะคะ “ “ครับ แล้ว ...” นายหัวเดชมอง ไปรอบ ๆ เหมือนกับว่ามองหาใครอีกคน “ยัยกิ่งไม่ได้มาค่ะ พอดี ต้องเร่งส่งต้นฉบับนะค่ะ “ คำตอบของเธอ ทำให้นายหัวหนุ่มรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะอันที่จริงเขาคิดว่า ยังไง กิ่งกาญก็ต้องมา กับวิภา แน่ ๆ แต่ เขาคิดผิด เพราะ เธอไม่มา “ ว่าแต่ ไม่คิดว่านายหัวจะนัดทานข้าวที่บ้านนะค่ะ คิดว่าจะเป็นที่ร้านอาหารที่ไหนสักแห่ง ซะอีกค่ะ “ “ผมว่าทานที่บ้าน จะเป็นส่วนตัวมากกว่านะครับ ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณวินั่งดีกว่าครับ ผมเตรียมอาหารอร่อย ไว้เยอะเลยครับเชิญ “นายหัวเดชเอ่ยพร้อมกับเชิญเธอนั่ง และเลื่อนเก้าอี้ให้กับหญิงสาว วิภาได้ส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มด้วยท่าทางพอใจ “ขอบคุณค่ะ “ จากนั้นทั้งคู่ก็ทานข้าวไปด้วยคุยกันไปด้วย วิภานั้น รู้สึกดี และมีความสุข ในคืนนี้ ยิ่งได้คุยกับเขา เธอยิ่งรู้สึก ชอบในตัวของ นายหัวหนุ่มมากขึ้น และที่สำคัญเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน เลย เขาคือคนแรกที่ทำให้หัวใจเธอ สั่นไหวแบบนี้ “เป็นไงบ้างครับคุณวิ อาหาร อร่อยไหมครับ พอจะสู้พ่อครัวของห้องอาหารของโรงแรมคิงส์ได้ไหมครับ “ “อร่อยมากค่ะ นายหัว แม่ครัวของที่นี่ ฝีมือดีมากเลยค่ะ “ “ดีใจที่คุณวิชอบนะครับ”นายหัวเดชเอ่ยเสียงทุ้ม “ค่ะ ชอบมาก อาหารอร่อย บรรยากาศก็ดี ค่ะ ทำให้เจริญอาหารค่ะ” “ครับ ที่นี่ก็แบบนี้ละครับ ถ้าไม่มีพายุ บ้างก็ถือว่าโอเคเลยครับ “ “ว่าแต่ นายหัวอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอคะ เอ่อหมายถึงครอบครัว ของนายหัวนะคะ ไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอคะ” “ผมอยู่ที่นี่คนเดียวครับ และผมคือครอบครัว ครับ “ “เอ่อ ขอโทษนะค่ะ” “ไม่เป็นไรครับ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร “ “ค่ะ แต่บางครั้งการอยู่คนเดียวก็สบายใจกว่านะคะ” “แล้วคุณวิละครับ มาทำงานที่นี่ทางครอบครัว ไม่เป็นห่วงแย่เหรอครับ “ “ฉันก็เหมือนกับนายหัวละค่ะ ครอบครัวฉันก็คือ ยัยกิ่ง อ้อ และก็บ้านแสงดาวที่เชียงใหม่ ค่ะ “ “แสดงว่าคุณกับคุณกิ่งก็รู้จักกันมานานแล้วสิครับ “ “เรียกว่าเป็นคนแรกที่รู้จัก กิ่งเป็นมากกว่าเพื่อนเป็นเหมือนพี่น้อง ก็ว่าได้ค่ะ” “มิน่าผมรู้สึกว่าคุณสองคน สนิทกันมาก “ ทั้งสองคนต่างคุยกันไปได้สักพัก แลกเปลี่ยนความคิดเห็น และบางครั้ง นายหัวเดชถาม ในเรื่องที่อยากรู้ที่เกี่ยวกับใครอีกคนด้วย ก็มีบางเรื่อง “เอ่อ นายหัวคะ เดี๋ยว ฉันขอตัวเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ “ “ครับ เชิญตามสบายครับ เดินตรงเข้าไปเลยครับคุณวิ “ “คะ ว้าย “ ขณะที่ ร่างบางลุกจากเก้าอี้ บังเอิญ ว่า เธอสะดุดกับขาเก้าอี้ทำให้ ร่างบางของเธอเซเกือบล้ม นายหัวเดชรีบยื่นแขนแกร่ง มาประคองร่างบางไว้ ทันที อย่างรวดเร็วทำให้ตอนนี้ร่างบางของเธอตกอยู่ในอ้อมกอดของเขาโดยอัตโนมัติ “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า “ “เอ่อ ไม่เป็นไร ค่ะ ขอบคุณนะคะ “ วิภาตอบนายหัวหนุ่ม ด้วยน้ำเสียงประหม่า เพราะตอนนี้ร่างบางของเธออยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเขา อยู่ “หล่อนเป็นใคร ปล่อย มือนะ “เสียงแว้ด ๆ ดังมาพร้อมกับมือเรียวกระชากร่างของ วิภาอย่างแรงจนต้องเซล้มลงไปนั่งบนพื้นหญ้า ด้วยเพราะเธอไม่ทันได้ตั้งตัวนั่นเอง “เดือน คุณทำอะไรของคุณ “นายหัวเดชเอ่ยถามเสียงเข้มด้วยความไม่พอใจที่ เดือนเต็มทำกิริยาแบบนี้ กับแขกของเขา พร้อมกับเดินไปประโอบประคองร่างบางของวิภาแล้วพยุงให้ลุกขึ้น ด้วยความเป็นห่วง “ก็ใครใช้ให้มันมายั่วคุณละคะ นายหัว หน้าไม่อาย มายั่วเขาถึงบ้านเลยเหรอ ผู้หญิงสมัยนี้ กล้าจริง ๆ “ เดือนเต็มยังคงเอ่ยเสียงดังไม่พอใจ และส่งสายตาตวัดมาที่ วิภาที่ตอนนี้ ลุกขึ้นยืน และหันมามอง ที่เดือนเต็มอยู่เช่นกัน “ขอโทษนะคะ คุณ ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร และการที่คุณเสียมารยาท เมื่อสักครู่ คุณเองก็ไม่ควรจะมาพูดแบบนี้กับฉันนะคะ” วิภาต่อว่าเธอกลับไปทันทีเช่นกัน และนั่นยิ่งทำให้ เดือนเต็มรู้สึกไม่พอใจมากกว่าเดิม “นี่หล่อน จะมากไปแล้วนะ นายหัวคะดูสิคะ เดือนไม่ยอมนะคะ นี่หล่อน ฉันจำหล่อนได้ หล่อนคือ พนักงานโรงแรมคิงส์ ฉันจำหล่อนได้ และอย่าคิดจะ มาใช้วิธีรวยทางลัดแบบนี้ นะ ฉันรู้ทันนะ เชอะคิดจะเอาตัวเข้าแลกเหรอ “ เดือนเต็มเอ่ยและนั่นทำให้ วิภาต้องดวงตาวาวโรจน์ “นี่คุณหมายความว่าไง “ “ ฮึ ตกใจสินะที่ฉันรู้ทันแผนการของหล่อน เป็นพนักงานเล็ก ๆ คิดจะใช้วิธีจับแขก รวย ๆ งั้นเหรอ อย่าหวังเลย ฉันคงจะต้อง รายงาน เรื่องนี้ไปที่โรงแรมของหล่อนแล้วละ ว่าทำไมถึงปล่อยให้พนักงานทำตัวแบบนี้ มาอ่อยผู้ชายถึงที่บ้านเลยเหรอ “ “เดือน นี่คุณ พูดอะไรของคุณ นะ “ “นายหัวคะ ฉันคงต้องขอตัวก่อนนะคะอ้อรบกวน ให้คนไปส่งฉันที่โรงแรมด้วยนะคะ “วิภาหันมาเอ่ยกับนายหัวหนุ่ม ทันที และหันหลังเดินออกไปที่หน้าบ้าน ของชายหนุ่มโดยไม่หันมามอง ด้านหลังเลย “คุณวิครับคุณวิ เดี๋ยวครับ” “นายหัวคะ จะไปไหนคะ ปล่อยมันไปสิคะ จะเรียกมันทำไม” เดือนเต็ม กอดแขนชายหนุ่ม และดึงไว้ไม่ให้เขาเดินตามเธอไป เมื่อวิภาเดินออกไปแล้ว นายหัวเดชก็หันมามองใบหน้าสวยของเดือนเต็มทันทีด้วยความไม่ชอบใจ “คุณล้ำเส้น ผมเกินไปแล้วเดือน “ “เอ่อ นายหัวคะ เดือนขอโทษค่ะ คือเดือนโมโหที่มีคนมายุ่งกับคุณนี่คะ “ “ไม่เกี่ยวกับคุณ ไม่ว่าผมจะ อยู่ใคร หรือไปกับใครมันไม่เกี่ยวกับคุณเลยเดือน “ “นายหัว คะ เดือน คิดยังไงกับคุณ คุณไม่รู้เหรือไง คะ “ “ มันเป็นไปไม่ได้หรอกนะ เดือน เราเป็นแค่เพื่อนกันนั่นละดีแล้ว อย่าให้มากกว่านี้เลย และเรื่องนี้ผมก็เคยบอกคุณไปหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือไง “ “แต่เดือน รักคุณนี่คะ นายหัว เดือนรักคุณนะคะ “เสียงหวานยังคงเอ่ยออดอ้อน ชายหนุ่มและพยายามโอบกอดร่างหนาของเขาไม่ห่าง “อย่าทำแบบนี้เดือน ผมบอกแล้วว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณ คุณกับผมเราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น แต่ว่าสิ่งที่คุณทำวันนี้ มันทำให้ผมคงจะต้องคิดทบทวนใหม่แล้ว ว่าเราควรจะอยู่ให้ห่างกัน ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน หรือเรื่องจำเป็นอะไรเราสองคนต่างคนต่างอยู่จะดีที่สุด ผมขอตัว”นายหัวเดชเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะเดินเข้าบ้านไป “นายหัวคะ นายหัว ฮึ ฉันไม่ยอมง่าย ๆ หรอกไม่มีทาง นายหัว คอยดู “เดือนเต็มได้แต่ เอ่ยเสียงเบา ก่อนจะหันหลังเดินออกจากบ้านของนายหัวหนุ่มไป ด้วยความไม่พอใจ วิภาเมื่อเธอเดินออกมาด้วยความรีบร้อนทำให้เธอชนเข้ากับร่างหนาที่เดินเข้ามาพอดีเกือบล้ม ดีที่วงแขนแกร่ง เกี่ยวเอวบางของเธอไว้ซะก่อน “คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ “เสียงเข้มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “ ไม่เป็นไร นายหัวให้นายไปส่งฉันที่โรงแรมใช่ไหม ไปกันเถอะ ว่าแต่รถจอดอยู่ไหนละ ” วิภาเอ่ยบอกเสียงเข้ม และถามหารถที่เขาจะพาเธอไปส่งโรงแรม “ทางนี้ ครับ “เสียงเข้มเอ่ยบอกและ เดินนำไปที่รถ หรูที่จอดอยู่ด้านหน้า วิภาได้แต่เดินตามและเดินไปขึ้นรถ และเมื่อเข้ามานั่งในรถแล้ว วิภา ก็ต้องถอนหายใจ “บ้าจริง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย “วิภาเอ่ยเสียง เซ็ง ในขณะที่นั่งอยู่ในรถ “เอ่อ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ ดูท่าทางคุณไม่ค่อยจะโอเคเท่าไหร่นะครับ “ “เปล่า แค่เรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย” “ อย่าบอกว่า ถูกขัดจังหวะ ดินเนอร์เหรอครับ “ “นี่ไม่เกี่ยวกับ นาย และมันก็ไม่ใช่อย่างที่นายคิดหรอกนะ รีบไปส่งฉันที่โรงแรมเถอะนะ” วิภาเอ่ยตอบเสียงขัดใจและรู้สึกไม่พอใจที่อีกฝ่าย พูดเหมือนกับว่ากำลังต่อว่าเธอ “ คุณก็อย่าคิดมาก ละ ผู้ชายคนอื่น ดี ๆ มีอีกเยอะ ไม่ใช่มีแต่นายหัวเดช ซะหน่อย นะ “ “เอ๊ะ นี่นาย จะพูดมากไปแล้วนะ ก็บอกว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น แล้วนายจะมายุ่งเรื่อง ของฉันทำไม มีหน้าที่แค่ขับรถก็ขับไปสิ จะมายุ่งเรื่องคนอื่น ทำไม “ “ ผมก็แค่หวังดี “ “ไม่ต้อง ฉันไม่ต้องการ เลิกพูดได้แล้ว “ วิภา ต่อว่าชายหนุ่มอีกครั้ง แล้วก็เงียบเสียงไม่พูดอะไรอีกเลย ได้แต่มองออกไปนอกรถ แทน และคิดถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ซึ่งเธอยอมรับว่าทั้งตกใจ และรู้สึกเสียใจนิด ๆ และ เธอคงจะต้อง ระวัง มากขึ้นแล้ว กับการที่จะ ชอบใครสักคน เพราะจะได้ไม่เสียใจแบบนี้ ถึงแม้จะไม่เสียใจมาก แต่ก็เสียความรู้สึก ละ .............................................. เมื่อรถจอด ที่หน้าโรงแรมแล้ว วิภาก็ลงจากรถ แล้วเดิน ไปทันทีไม่ได้หันมาพูดกับชายหนุ่ม ที่ขับรถมาส่งเธอเลยด้วยซ้ำไป ก่อนที่เขาจะมองเธออยู่พักใหญ่ ก็ขับรถออกไป จากโรงแรม และตรงไปที่บ้าน ของนายหัวเดชอีกครั้ง “ทำไม มานั่งดื่มคนเดียวตรงนี้ละวะ นายหัว “ “นายไปส่งคุณวิ ถึงโรงแรมแล้วเหรอ คฑา “ “อ้าว นายรู้เหรอว่าฉันไปส่งเธอมานะ นายหัว รู้ได้ไง “ “ถ้าไม่ใช่นายแล้วจะเป็นใคร และอีกอย่าง เด็กก็เดินมาบอกฉันว่าคุณวิเดินออกไป กับผู้ชาย หน้าตาดีคนหนึ่ง “ “หน้าตาดี ทำไมไม่บอกว่าหล่อละ แค่หน้าตาดีเองเหรอ “ “เลิกล้อเล่นน่า “ “อือ ไปส่งมาแล้ว แต่ดูเธอ เซ็ง ๆ นะ “ “ก็คงจะเซ็งอยู่หรอก ถูกเข้าใจผิด และพูดในทางไม่ดีแบบนั้น “ “ก็แล้วทำไมนายไม่ห้ามผู้หญิงของนายละวะนายหัว “ “พูดให้ดี ใครผู้หญิงของฉัน และอีกอย่าง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเดือนจะมาที่บ้าน แทนที่จะเป็นนาย คฑา “ “พอดีฉันติดธุระ และคุยงานกันนานไปหน่อย ก็เลยมาช้านะ “ “อือ วันนี้เป็นอะไรที่ผิดพลาดไปหมด มาดื่ม แก้เซ็งหน่อยดีกว่า “ นายหัวเดชเอ่ยกับเพื่อน ก่อนจะส่งแก้วบรั่นดีให้เพื่อนพร้อมกับชนแก้ว “แต่ดูแล้วเธอน่าจะมีใจให้นายนะนายหัว “จู่ ๆ คฑา ก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกแก้วบรั่นดี ดื่มที่เดียวหมดแก้ว แล้วก็รินใหม่ “คงไม่หรอก “ “ อย่าปฏิเสธเลย ยังไงฉันก็คิดว่าใช่ เอาเป็นว่า ฉันคงจะยอมถอยให้นายแล้วละ ฉันไม่ให้เรื่องผู้หญิงมาทำให้ความสัมพันธ์ของเราสองคนต้อง สิ้นสุดหรอกนะเว้ย ถึงแม้ ฉันเองก็สนใจ เธอเหมือนกันกับนาย แต่ฉัน ก็ยอมรับความจริงวะ เฮ้อ ชนแก้วดีกว่าวะ “ คฑาเอ่ยอีกครั้ง และคำพูดของเขาทำให้นายหัวเดชต้องหันมามองที่เขา “พูดบ้าอะไรของนายวะคฑา เพ้อเจ้อ อะไร “ นายหัวหนุ่มเอ่ยถามเพื่อน ก่อนจะ มองตาขวาง อย่างไม่ชอบใจกับคำพูดของเพื่อน “เปล่าไม่มีอะไร ชนแก้วดีกว่าแต่ถึงยังไงฉันคิดวานายจะต้องไปขอโทษเธอกับเรื่องนี้ในวันพรุ่งนี้วะนายหัว “ จากนั้นสองหนุ่มก็นั่งดื่มและพูดคุยกัน ต่อ จนดึก แล้วก็แยกย้ายกันพักผ่อน ***********************************

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more