CHAPTER 6
2431 คำ
-CHAPTER 6-
PHAPERNG TALK
ยัยเด็กนั่นรู้ได้ยังไงว่าผมเป็นเจ้าของผับ ต้องรู้ว่าผมนัวสาวด้วยแน่ๆถึงบอกว่ารู้หมดแหละเรื่องผมที่ผับ ถ้ารันรู้เรื่องพวกนี้คงต้องจบเห่กันพอดีซึ่งผมทําใจให้เป็นแบบนั้นไม่ได้หรอก ต้องทําอะไรสักอย่างกับยัยลูกคุณหนูนั่น หรือผมให้เงินเธอน้อยไปวะ ค่าปิดปากจะให้เท่าไรดี
“คิดอะไรอยู่เหรอเพลิง ดูเครียดๆ”
“อ๋อเปล่า อีฟน้องรหัสรันนี่นิสัยยังไงเหรอ ดูแสบไม่เบา”
“น้องอีฟเนี่ยนะแสบ? เรียบร้อยจะตาย น้องน่ารักมากนะเพลิง”
น่ารักกว่าแอนนาเบลนิดนึงสิไม่ว่า...
“เหรอ แล้วบ้านอยู่ไหน ที่บ้านทําอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกันแต่ดูๆที่บ้านคงรวยอยู่เหมือนกันนะ ถามทําไม”
“เปล่า ก็อยากให้รันเจอแต่คนดีๆไง”
ผมต้องหาทางตลบหลังยัยเด็กอีฟนั่นให้ได้ มันต้องมีเรื่องที่ทําให้ผมต้องเป็นต่อบ้างสิวะ จะมาเป็นฝ่ายโดนกระทําฝ่ายเดียวมันก็ไม่ใช่ ให้ตกเป็นรองผู้หญิงเสียเชิงชายแย่สิ แล้วผมจะสืบจากใครได้นอกจากรัน แต่ถามถึงผู้หญิงคนอื่นมากก็ไม่ดีอีกเดี๋ยวรันจะคิดมาก
คบกันมาเกือบสามปีไม่เคยมีปัญหา พอยัยเด็กอีฟเข้ามาก็สร้างปัญหาให้ทันที จะเรียกว่าตัวซวยก็คงไม่ผิด
จุ๊บ
“ขับรถดีๆนะเพลิง”
“รักรันนะ”
“รันรู้ รันก็รักเพลิงนะ บ๊ายบาย”
รันก็ยังเป็นรันคนเดิมที่น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย ผมจะยอมให้ใครมาทําลายความรักของผมได้ยังไง จะยอมให้คนอื่นมาพรากผู้หญิงที่ ผมรักไปจากผมได้ยังไง ยัยมารผจญอีฟนั่นจะต้องพ่ายแพ้ให้กับความรักของผมคอยดูสิ ก็จะรัก จะไม่เลิกแล้วจะทําไม?
ผมก็แค่หาวิธีไม่ให้ ยัยเด็กนั่นบอกรันเรื่องผมนัวสาวที่ผับแค่นั้นเอง ถ้าเธอตามสืบจนรู้เรื่องผมขนาดนี ้มีไม่กี่อย่างหรอก
ยัยเด็กอีฟนั่นต้องชอบผมแน่ๆ...
ที่ไปผับวันนั้นเพราะอยากเข้าไปหาผมสินะ เหอะ ร้ายกาจ!!
เป็นคนสองบุคลิกเหรอทําไมรันถึงได้บอกว่าเรียบร้อยได้ ร้ายเงียบแบบนี้ร้อยก็เรียบสิไม่ว่า ที่เธอทํานี่วางแผนจะจับผมว่างั้นเถอะถึง อยากให้ผมเลิกกับรัน แค่สนุกกันเป็นครั้งคราวก็อาจจะได้แต่ให้ผมเลิก กับรันผมทําให้ไม่ได้หรอก ผมก็รักของผมมาตั้งนาน
[ Rrrrrrr ]
ผมหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาแต่มันไม่มีสายเรียกเข้า ก็ว่าอยู่ว่าเสียงโทรศัพท์มันไม่ใช่ของผม สายตามองสํารวจหาต้นตอของเสียง และก็เจอเข้ากับโทรศัพท์รันที่ตกอยู่เบาะข้างผม
“ครับ”
[เพลิง รันทําโทรศัพท์ตกไว้ในรถเพลิงเหรอ นี่จะถึงบ้านหรือยัง]
“ใกล้ถึงแล้ว ให้เอาไปให้มั้ย?”
[อ๋อ ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เพลิงค่อยเอามาให้รันก็ได้ รีบไปธุระเถอะ]
“ครับ งั้นวันนี้คุยกันโทรศัพท์บ้านรันนะ”
ก้มมองโทรศัพท์ของรันด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายก่อนจะขับรถกลับบ้านต่ออย่างมีความสุข ผมถือว่าตอนนี้ผมมีอาวุธในมือแล้ว สมองก็พาลให้คิดเรื่องชั่วๆที่จะทําให้ผมกับรันไม่เลิกกัน
พะเพลิงนี่นอกจากหล่อมากแล้วยังฉลาดมากอีก...
เมื่อถึงบ้านผมก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงมองโทรศัพท์รันว่าจะเอายังไงดี จริงๆผมไม่ได้มีธุระอะไรหรอก ตอนที่อยู่โรงอาหารบอกรันว่ามีธุระก็แค่ไม่อยากให้รันฟังยัยเด็กอีฟพูด ไม่รู้จะพูดเรื่องอะไร ถ้าพูดเรื่องของผมมาก็จบเห่แน่
นึกถึงหน้าตาแบ๊วๆนั่นแล้วก็หงุดหงิด..
หงุดหงิดที่ไม่มีใครเห็นธาตุแท้ยัยเด็กอีฟเหมือนที่ผมเห็น...
ว่าแล้วก็โทรไปทักทายสักหน่อยดีกว่าเพื่อมนุษยสัมพันธ์ที่ดีระหว่างเรา ผมเอาเบอร์โทรศัพท์ของยัยเด็กอีฟจากโทรศัพท์รันมาเมมไว้ ในเครื่องผมก่อนจะกดโทรออกหาคนปลายสาย
ตู๊ดดดด ตู๊ดด ด ด
[ฮัลโหล ใครเนี่ย?]
“คนหล่อที่ชื่อพะเพลิง”
[นายได้เบอร์ฉันมาได้ยังไง แล้วโทรมาทําไม ญาติเสียเหรอ?]
“นั่นปากเธอเหรอ!! ฉันต้องการเจรจากับเธอเรื่องรันให้รู้เรื่อง เจอกันที่ผับเดิมชั้นบนด้านในสุด ฉันจะรอเธอ”
[มีอะไรต้องคุย ก็แค่เลิกกับพี่รันแค่นั้นที่ฉันต้องการ]
“ฉันไม่รับปากอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะคุยกันต่อหน้า หรือเธอป๊อด”
[เจอกันที่ผับคืนนี้ ไอ้หน้าหมี!!!]
หน้าหมีบ้านเธอสิ ฝีปากเด็กคนนี้ระดับสิบเต็มสิบเลยมั้งเนี่ย ว่าผมหน้าหมีเสร็จก็ชิ่งวางไปก่อนเลย หมั่นไส้ยัยเด็กนี่มากจนเอ็นส้นตีน กระตุกยิกๆ เป็นเด็กเป็นเล็กนะเว้ยหัดเคารพรุ่นพี่บ้างเหอะ
ผมได้แต่รอเวลาระหว่างนั ้นก็คิดแผนชั่วๆอยู่ คิดจะชั่วก็ต้องเอาให้สุดๆ เอาให้เนียน ต้องทําให้เธอตกเป็นรองผมให้ได้
“พี่เพลิงจะไปไหน แต่งตัวหล่อเชียวนะ”
“ไปผับ”
“ใส่เยอะชิ้นทําไม เวลาทําอะไรมันถอดยากนะ”
“พะพาย!! แก่แดดใหญ่แล้วนะเรา”
ชักจะรู้ เยอะรู้ มากเกินไปแล้วน้องสาวผมเนี่ย ผมเดินอารมณ์ดี ลงมาข้างล่างแล้วมานั่งจิบชาเป็ นเพื่อนคุณปู่ ตอนนี ้พ่อกับแม่ผมไม่อยู่ เพราะไปฮันนีมูนที่ต่างประเทศกัน
“นั่งยิ้มอะไรของแก”
“กําลังมีความสุขกับสิ่งที่กําลังจะทําน่ะปู่ ใครจะนั่งหน้ามุ่ยอย่าง ปู่ ได้ทั ้งวันล่ะ ตีนกาได้ขึ ้นยันท้ายทอยพอดี”
“ไอ้พะเพลิง ไอ้หลานบ้านี่ หน้าฉันมันก็เป็นแบบนี้แล้วแกจะทําไม ใครจะไปยิ้มได้ทั้งวันวะ จะยิ้มหรือไม่ยิ้มหน้าฉันก็เป็นแบบนี ้”
“ก็ปู่มีหน้ าเดียวไง ตอนนี้โกรธหรือไม่โกรธผมก็ดูไม่ออกเหมือนกัน ไปดีกว่า บ๊ายบายนะปู่ อย่านอนดึกนะคืนนี้ผมไม่กลับ”
ก่อนผมจะเดินออกบ้านมาก็ไม่วายต้องไปสั่งลูกน้องให้ดูแลเป็นพิเศษ ห้ามพะพายออกจากบ้าน แล้วถ้าปู่อยู่ดึกๆก็บอกให้นอนได้เลย นึกเป็นห่วงอยู่เหมือนกันเพราะผมไม่อยู่ที่บ้านคืนนี้เลยมีแต่ผู้หญิงกับคน แก่และลูกน้องเท่านั้น แต่ลูกน้องฝีมือดีเลยทําให้ผมลดความกังวลไปได้
ไม่นานผมก็ขับรถมายังผับของตัวเอง ที่นี่ยังครึกครื้นและคราครํ่าไปด้วยผู้คนเช่นทุกคืน สองขาพาตัวเองมานั่งที่ประจํา ไอ้ดินยังคงมาที่นี่แทบทุกคืน
“ไงมึง ผับเพิ่งเปิดนี่มึงได้สาวแล้วเหรอ ไอ้เสือเอ้ยยย”
อย่างที่พูดว่าผับเพิ่งเปิดแต่ไอ้ดินกลับมีสาวมานั่งประกบแล้วนี่สิ ร้ายไม่เบา ผมนั่งลงโซฟาตรงกันข้ามกับมันพร้อมสั่งเหล้ามาดื่ม โซนที่ผมนั่งจะมีบาร์เหล้าส่วนตัวพร้อมบาเทนเนอร์ประจําบาร์ มีไว้เฉพาะบริการพวกผมนี่แหละ ผมเปิดผับเพื่อสนองตัณหาตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย ทั้งเหล้าทั้งผู้หญิงมันเป็นของคู่กันสําหรับผู้ชายอย่างผม
“หายไปไหนมาตั้งหลายวันวะ”
“ก็อยู่บ้าน ไปไหนมาไหนกับแฟน”
ผมตอบไอ้ดินไปก่อนจะมีสาวๆเดินเข้ามาหาผม เห็นแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าผู้หญิงที่ไหนเข้ามาหาแล้วผมจะเอาหมดนะ ผมเลือกเกรดพรีเมียมเท่านั้น คนไหนดูโอเคตรงสเปคเด็ดเผ็ดมันส์ผมก็เซย์เยส แต่คนไหนยังไม่ใช่สเปคหรือมาตอนอารมณ์ไม่ต้องการผสมพันธ์ผมก็ปฎิเสธไป
ของแบบนี้มันปากต่อปากนะ สาวๆที่เคยมีอะไรกันกับผมก็คงเอาไปบอกต่อๆกันว่าผมเด็ดแค่ไหน ผมไม่เคยเข้าหาผู้หญิงก่อนนอกจาก รัน วันไนท์สแตนอื่นๆเธอเข้ามาหาผมเองด้วยความสมัครใจ
อย่างตอนนี ้ก็เหมือนกัน...
เมื่อเหล้าเข้าปากนิสัยอีกด้านของผมก็ปรากฏ หน้าผมซุกไซร้เข้ากับเนินอกสาวสวยที่นั่งคร่อมบนตักผม สันดานห่ามแห่งความเป็นชายนี้ ที่รันไม่เคยได้เห็นเพราะผมนุ่มนวลกับรันเสมอ โซฟาที่ผมนั่งผ่านสาวมานักต่อนักแล้ว ไอ้ดินก็เหมือนกันแต่เราไม่อายกันนะ เรื่องธรรมชาติ
“นายนี่มันสารเลวจริงๆเลยนะนายพะเพลิง!!”
เสียงนี้มัน....
“อ้าว เธอมาแล้วเหรอ ผมนี้ขอตัวก่อนนะคนสวยพอดีมีแขกพิเศษ ไว้คราวหน้าจะเบิ้ลให้นะ”
ผมกระซิบแนบหูสาวสวยที่นั่งบนตักอย่างอ้อยอิ่งด้วยความเสียดาย เด็กผู้หญิงตาแป๋วที่ชื่ออีฟยืนกอดอกมองผมด้วยสายตาเหยียด
“เชิญนั่ง จะยืนเป็นหุ่นอยู่ทําไมคิดว่าสวยเหรอ มานั่งนี่!”
เธอไม่มีสิทธิ์เลือกที่นั่งเพราะโซฟาตรงนี้มีแค่สองตัว ตัวหนึ่งไอ้ดินนั่งกับสาว อีกตัวคือที่ผมนั่งซึ่งที่นั่งข้างผมเท่านั้นที่ว่าง ผมมองหน้า เธออย่างท้าทาย ผู้หญิงคนนี้ผมดูออกว่าเป็นคนชอบเอาชนะ เป็นเด็กหัวดื้อหัวรั้น ที่แน่ๆผมสัมผัสได้ว่าร้ายเงียบแต่เรียบร้อย
“มีไรว่ามา ไม่อยากหายใจร่วมกับนายนานๆ”
“ใจเย็นดิ น้อง!!เอามาตินี่ให้เธอ”
“ไม่ต้อง ไม่กินแอลกอฮอล์กับนายหรอก ไม่ไว้ใจ”
“งั้นเอาโค้กมาให้เธอละกัน”
โค้กที่นี่ไม่เหมือนที่อื่นนะ กินแล้วเธอหลับยาวแน่ยัยตัวแสบ!!
ผมกรอกเหล้าเข้าปากแล้วนั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆพร้อมกับเอนหลังพิงโซฟาอย่างใจเย็น เธอนั่งห่างผมมาก นั่งติดขอบโซฟาโน่นเลย แต่ก็เท่านั้นแหละเพราะหลังจากนี้ตัวเราจะติดกันทั้งคืนเลยเป็นไง
จริงๆไม่ว่าเธอจะเลือกดื่มเหล้าหรือน้ำอะไรก็พลาดทั้งนั้นแหละ ผมบอกลูกน้องเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว
“นั่งเหม่อหายานแม่เหรอ? ติดต่อมนุษย์ต่างดาวให้มารับใช่มั้ย นั่งยิ้มอยู่ได้ มีอะไรก็รีบพูดมาสักทีฉันจะได้กลับ”
“ก็แค่อยากรู้ว่าเธอต้องการให้ฉันทําอะไร”
“ฉันอยากให้นายเลิกกับพี่รัน แค่นั้นเองง่ายๆ”
สายตาและน้ำเสียงเธอจริงจังมากกับคําพูดนี้ อยากให้ผมเลิกกับรัน? นี่เธอชอบผมขนาดนี้เลยเหรอ ดูหน้าก็รู้ว่าจริงจังขนาดนี้ต้องชอบ ผมมากแน่ๆ ผมพยักหน้ารับรู้แล้วยกเหล้าดื่มต่อ พยายามทําบรรยากาศให้ไม่ตรึงเครียด เธอเองก็ยกแก้วโค้กมาดื่มเหมือนกัน ตอนนี้ไอ้ดินควงสาวเดินออกไปแล้วเหลือแค่ผมกับเธอสองคน
เรายังนั่งโซฟาตัวเดียวกันอยู่...
“ไปนั่งฝั่งโน้นก็ได้นะถ้าเธอรังเกียจฉัน”
“ไม่อ่ะ นั่งตรงข้ามนายทําไมไม่ได้อยากเห็นหน้า”
ฝีปากนี่เทียบเท่าคุณลีน่าจังเลยมั้ย? หมั่นไส้มากแต่ต้องเก็บอาการไว้ก่อน ผมต้องใจเย็นๆกว่านี้
“ทําไมถึงอยากให้ฉันเลิกกับรันนักหนา ขอเหตุผลหน่อยดิ ฉันคบกับรันมาสามปีนะเว้ย รักกันมาดีๆสามปีนะ”
“สามปี ? พี่รันบ้ารึเปล่าเนี่ยคบกับนายไปได้ยังไงนานขนาดนี้ เหอะ พี่รันคงเลี้ยงนายดีสินะถึงติดพันกันซะนาน แล้ววันนี้ไม่ล่าเหยื่อเหรอ? ถึงมานั่งคุยกับฉันได้แบบนี้”
ล่าเหยื่อ? หมายถึงล่าผู้หญิงอ่ะเหรอ? ใช่มั้ง
“ก็เธอมาซะก่อนเลยอดได้เหยื่อ ไหนตอบมาดิว่าทําไมถึงอยากให้ฉันเลิกกันนัก เธอรอเสียบอยู่ใช่มั้ย? ชอบฉันก็บอกมา”
“ประสาท!! ฉันรักพี่รหัสฉันต่างหาก อยากให้เจอคนที่ดีกว่านี้ สารเลวแบบนายมันไม่คู่ควรกับพี่รันสักนิด พี่รันต้องมีแฟนดีกว่านี ้”
นี่ผมดูสารเลวอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ? ก็แค่เที่ยวกลางคืน นัวผู้หญิงก็ไม่ได้บ่อยอะไรมากมาย ผับก็ผับผม อยู่ที่อโคจรแล้วยังไงก็ที่นี่ เป็นของผม ที่เธอโกรธเพราะหึงผมแน่ๆ
“ถ้าฉันเลิกกับรันแล้วมันยังไงต่อ แล้วถ้าไม่เลิกล่ะ”
“ถ้าเลิกกันพี่รันก็มีโอกาสเจอคนดีกว่านายไง นายก็น่าจะรู้ว่านายเองเลวยังไงแล้วพี่รันดียังไง ถ้าไม่เลิกฉันจะบอกเรื่องที่ผับทั้งหมด รวมถึงเมื่อกี้ที่นายทําบัดสีกับผู้หญิงคนนั้น ฉันถ่ายรูปไว้หมดแล้ว”
“เป็นโรคจิตเหรอ? ถึงอยากเห็นคนอื่นเลิกกัน เธอขาดความอบอุ่นหรือไง?”
“ฉัน น น”
ตุ้บ
เรียบร้อย...
เธอหมดสติไปกับยานอนหลับที่ผมใส่ ยัยตาแป๋วควํ่าหน้าลงกับหน้าตักผม ท่าแบบนี้มันสุ่มเสี่ยงมากเลยนะยัยหนู ผมยกแล้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวแล้วจับไหล่ยัยเด็กนี่เพื่อจะประคองให้ลุกขึ้น
“ถึงขั้นวางยาเลยเหรอมึง เสียเชิงชายหมด”
“ไอ้ดิน เชี่ยยย กูตกใจหมด คนนี้ฤทธิ์เยอะต้องวางยาว่ะ คิดอยู่ว่าถ้ายานอนหลับไม่ได้ผลกูคงต้องพึ่งยาสลบช้าง แล้วมึงเดินกลับมา เอาอะไร? นึกว่าไปถึงไหนต่อไหนกับสาวละ”
“กูลืมโทรศัพท์ ไปละมึง โชคดีๆ”
โชคดีบังเกิดขึ้นกับผมแน่ๆคืนนี้ อย่างน้อยก็เป็นต่อเธอล่ะวะยัยตัวแสบ แผนที่ผมคิดจะทําต่อไปนี้มันจะทําให้เธอไม่มีวันชนะผมได้ ผม ค่อยๆประคองคนตัวเล็กเดินไปที่ห้องพักของผมอย่างใจเย็น ก็ไม่เห็นต้องรีบอะไร คืนนี้ยังอีกยาวไกล หึๆๆ...
- ผู้เขียน
