ความอ่อนโยน

1345 คำ

//กอหญ้า// ในเวลานี้หญิงสาวอยากจะอ้วกออกมาให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ก็พยายามอดกลั้นเอาไว้ เพราะใกล้ถึงห้องของเธอแล้ว “เอาการ์ดมาสิคุณ” น้ำเสียงเข้มของวิทยาดังอยู่ข้างใบหูเล็ก ซึ่งหญิงสาวกำลังพยายามล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าสะพาย เธอพยายามยืนให้ตรง แต่ก็ไม้พ้นที่ชายหนุ่มจะต้องโอบประคองเอาไว้ “อยู่หนาย...หาม่ายเจอ” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงยาน ซึ่งเป็นอาการของคนเมา “คุณอ่อยผมอยู่หรือเปล่าเนี่ย” วิทยาพูดออกมาด้วยแววตาหมั่นไส้กอหญ้า พลางคว้ากระเป๋าสบายของหญิงสาวมาค้นหาการ์ด ก่อนที่เขาจะหยิบออกมาแตะหน้าประตู แล้วลากคนตัวเล็กเข้าไปในห้องของเธอ ซึ่งกอหญ้าเองก็ไม่ได้ขัดขืน ลำพังแรงจะเดินให้ทรงตัวได้ตรงก็ยากพออยู่แล้ว เพล้ง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม