ฮ่องเต้ใจร้าย…5/2
616 คำ
เมื่อเห็นว่าใกล้เวลาอาหารกลางวันจึงเดินไปเคาะประตูห้องเจ้านายเพื่อจะถาม
“เจ้านายจะรับประทานมื้อกลางวันที่ไหนคะ ก่อนไปลองสูท”
เขาเงยหน้าขึ้นพร้อมกับพับเก็บแฟ้มเอกสาร เลื่อนไปไว้ที่มุมโต๊ะ พลางบอก “ก็ไปกินที่นั่นเลย ห้องสูทมันอยู่ในห้างอัครานี่”
“ค่ะ งั้นดิฉันจะแจ้งคุณไม้หมอนให้รอเจ้านายที่นั่นเลยนะคะ”
“แจ้งทำไม ในเมื่อเธอก็ต้องไปด้วย”
“คะ เอ่อ ให้ดิฉันไปด้วย”
เขาทำหน้าบึ้งขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นสีหน้าที่เพิ่งรับรู้เรื่องราวของเธอ
“แล้วจะอยู่ทำไม ฉันไปไหนเธอก็ต้องไปด้วยสิในฐานะ...เลขา มันจะมีอะไรเสียหาย”
“แต่ดิฉันยังมีงานต้องทำที่นี่”
“ไม่ใช่งานด่วน ฉันรู้”
“แต่แค่เรื่องลองชุดนี้ดิฉันไม่จำเป็นต้องไปก็ได้”
“จะขัดคำสั่งฉันทำไม เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง”
“เผด็จการเหมือนชื่อ...คะ เอ่อ เป็นคนที่ทำงานจริงจังมากค่ะ”
เห็นสายตาที่เพิ่มความดุนิชาลีก็รีบแก้ต่างให้คำพูดตัวเองอย่างไว
“ค่ะ ไปก็ไปเจ้านายไปไหน เลขาก็ต้องไปด้วย”
เธอพูดเสียงอ่อย มัวแต่โดนเจ้านายดุจนลืมเล่าเรื่องที่คุยกับพรนับพันผ่านทางไอจีให้เขาฟังเลย พอหญิงสาวกับเจ้านายเปิดประตูออกมาก็เห็นกิตติภูมิมาถึงโต๊ะทำงานแล้ว เลขาหนุ่มลุกขึ้นทักทายทั้งเจ้านายและหญิงสาว
“ทำไมกลับมาเร็ว” เสียงเข้มเอ่ยถาม
“งานเรียบร้อยดีครับนาย ผมเลยกลับมาเคลียร์เอกสารที่ออฟฟิศเร็ว”
“อืม เรียบร้อยก็ดี ฉันกับนิมจะออกไปข้างนอกนะ”
“ครับนาย”
กิตติภูมิรับผิดชอบงานในส่วนของตัวเอง เขามองเจ้านายกับเลขาสาวเดินออกไปด้วยกันก่อนจะเลิกคิ้วนิด ๆ แล้วไหวไหล่ ก็พอจะรู้บ้างว่าทั้งคู่เป็นอะไรกันมากกว่านั้น แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องบอกใคร อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่พวกปากสว่าง ไปไหนเจ้านายก็ต้องหนีบผู้หญิงคนนี้ไปด้วยทุกที่ แค่รอดูว่าถ้าขาดเธอไปชีวิตเจ้านายเขาจะเป็นยังไง
เมื่อทั้งคู่มาถึงห้างอัครา นิชาลีก็เสนอร้านอาหารให้เจ้านายเลือก และจักรพรรดิก็ไปกินร้านนั้นตามที่เธอเสนอซึ่งเป็นร้านอาหารญี่ปุ่น เสร็จแล้วทั้งคู่ก็เดินมาที่ร้านสูทอย่างไม่รีบร้อนเพราะเวลายังเหลืออีกมาก ระหว่างชั้นที่จะขึ้นไปถึงห้องเสื้อผ่านช็อปสินค้าแบรนด์เนม ชายหนุ่มจึงหันไปพูดกับเลขาสาวที่มีสถานะอื่นแฝง
“อยากได้อะไรมั้ย”
เธอหันมาอมยิ้ม “ถ้าคุณเจ้านายจะกรุณาดิฉันจริง ๆ ขอเป็นแก้วสารพัดนึกจะดีกว่าค่ะ”
“หืม? แก้วสารพัดนึก ฉันจะไปหาให้เธอได้จากที่ไหน เพ้อเจ้ออีกล่ะนะ”
“ไม่เพ้อค่ะ แก้วสารพัดนึกในความหมายของดิฉันก็คือ...” นิชาลีส่งยิ้มกว้าง “เงินค่ะ...ถ้าคุณเจ้านายจะกรุณาก็โอนเป็นเงินเข้าบัญชีเท่าไหร่ก็ได้ ของพวกนี้บางทีก็ขายออกยากแล้วก็ขาดทุนเยอะด้วยค่ะ”
“หึ เรื่องมาก ให้อย่างนึงจะเอาอย่างนึง งั้นก็ไม่ต้องเอาเลย”
พูดแล้วร่างสูงก็เดินจ้ำอ้าวแบบไม่รอ แต่ปากเขากดยิ้มเล็กน้อย
“โธ่...นึกว่าจะใจดีจริง ๆ แง เจ้านายใจร้ายอะ” หญิงสาวส่งเสียงตามหลัง
^
^
^
***ขอบคุณที่เอ็นดูหนมนิมนะคะ
ebook ก่อนหน้านี้เลือกอ่านที่เว็บ meb เลยค่า
- ผู้เขียน
