ซีรีส์ผัวสองสนองรัก NC20+

ผัวสองสนองรัก 8

รัมภาหอบหายใจแรง เธอแลบลิ้นเลียปาก มองสบตาคมด้วยประกายตาเย้ายวน เพราะยังหลงวนในห้วงกระสันซ่าน กลางซอกสาวยังเต้นตุ้บ ๆ ยังเสียววูบวาบเต็มร่อง

คชินทร์แตะนิ้วโป้งลงบนกลีบปากอิ่ม ปัดไปมาเบา ๆ

“พี่ขอรางวัลเพิ่มอีกนิดนะครับ”

เขาขอเธอ แต่เขาไม่รอให้เธออนุญาต พี่ชินเลื่อนมือไปตรึงท้ายทอยเธอไว้ แล้วก้มลงมาหา แนบปากประทับจูบปากอิ่มอย่างรวดเร็ว…

เธอได้กางเกงในคืนแล้ว แลกกับการให้รางวัลแสนเสียวกับพี่ชิน รางวัลที่ทำให้เธอรู้สึกผิดกับพี่เชน แม้สถานะของเธอตอนนี้จะไม่ใช่เมียออกหน้าออกตา และวันใดวันหนึ่ง หากพี่เชนเบื่อ เขาอาจจะเขี่ยเธอออกจากชีวิตก็ได้ ซึ่งข้อนี้รัมภาก็เผื่อใจไว้ตลอดมา แต่การที่เขาเป็นคนแรกของเธอ และเธอก็อยู่กับเขามาตลอด ทั้งยังได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากเขา มันทำให้รัมภารู้สึกผิดที่ยอมให้น้องชายของเขามาแตะต้องร่างกายที่เคยเป็นของเขาคนเดียว

คนสับสนและรู้สึกผิดจึงเก็บตัวอยู่ในห้องจนถึงเที่ยงวัน เธอไม่อยากออกไปเจอคนที่อยู่อีกห้องหนึ่ง

ก๊อก ๆ

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้คนที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาในห้องนอนสะดุ้งตกใจ

รัมภามองบานประตูแล้วกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เธอไม่ยอมลุกไปเปิดประตู เอาแต่นั่งมองมันอยู่อย่างนั้น กระทั่งเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง

รัมภาสูดลมหายใจลึก เธอไม่อาจขังตัวเองอยู่ในห้องนี้ได้ตลอดไป อย่างไรเสียก็ต้องออกจากห้องไปเจอหน้าเขาอยู่ดี สิ่งที่เธอควรทำคือ พูดคุยกับเขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้น และบอกเขาว่าอย่าทำมันอีก

รัมภาสูดลมหายใจลึกอีกครั้ง เธอเดินไปหยุดยืนหน้าประตู ตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูออกกว้าง

“ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกันดีกว่า พี่เลี้ยงเอง” พี่ชินบอกแล้วยิ้มอ่อนโยน พอคนที่เขามาชวนไปหาอะไรกินเอาแต่ยืนนิ่ง กะพริบตาปริบ ๆ เขาจึงจับมือบางดึงตัวเธอออกจากห้อง

รัมภานั่งเงียบ ๆ อยู่บนเบาะฝั่งผู้โดยสาร พี่ชินเป็นคนขับรถพาเธอไปหาอะไรอร่อย ๆ กิน

“พอดีเซลล์เพิ่งเอารถมาส่งเมื่อกี้ พี่เลยอยากขับรถเล่นสักหน่อย แล้วก็ไปหามื้อเที่ยงกินด้วย ภามีร้านไหนแนะนำมั้ยครับ”

เมื่อเขาไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าเลย รัมภาก็ไม่อยากจะพูดถึงเช่นกัน เธอจึงจะทำเป็นลืม ๆ ไปเสีย และหวังว่าเขาจะลืมมันไปเช่นกัน

รัมภาหันไปถามคนขับรถว่า

“พี่ชินชอบกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ ภาจะได้แนะนำถูก”

“พี่ชอบกินเหมือนกับเชนเลยครับ เราสองคนพี่น้องชอบอะไรที่เหมือน ๆ กัน” พี่ชินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าสายตาวิบวับที่หันมามองเธอแวบหนึ่ง ทำให้รัมภาวูบไหวในอก ใต้ท้องน้อยวูบวาบเสียวแปลบ หญิงสาวรีบหันกลับไปมองทางข้างหน้า แอบจิกเล็บกลางฝ่ามือตัวเองเพื่อเรียกสติกลับมา

“เอ่อ...ถ้างั้นก็ไปร้านนี้แล้วกันค่ะ” รัมภาบอกชื่อร้าน และบอกเส้นทางโดยไม่หันไปมองหน้าเขา

พอไปถึงร้านอาหาร พี่ชินสั่งอาหารเหมือนที่พี่เชนชอบสั่งประจำ สายตา ท่าทาง และสายตาของพวกเขาคล้ายกันมาก ยามอยู่ใกล้พี่ชินแบบนี้ จึงทำให้เธอรู้สึกเหมือนอยู่กับพี่เชนเลย แถมเขายังเอาอกเอาใจ คอยดูแลเธอเหมือนที่พี่เชนทำเสมอด้วย

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว พี่ชินชวนเธอไปซื้อของเข้าบ้าน เขาพาเธอแวะซูเปอร์มาร์เก็ต ซื้ออะไรหลายอย่าง ทั้งของสด อาหารแห้งและของใช้ในครัว

พี่ชินเป็นคนเข็นรถเข็นเดินตามรัมภา หญิงสาวเป็นคนเลือกซื้อของ ของบางอย่างพี่ชินก็ช่วยดูช่วยเลือก พอได้พูดคุยกันมากขึ้น โดยไม่ได้นึกถึงเรื่องน่าอายที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า รัมภาก็รู้สึกว่า พี่ชินคุยสนุก เขาน่ารัก และตามใจเธอเหมือนพี่เชนเลย

“พี่ชินอยากได้อะไรเพิ่มมั้ยคะ” รัมภาหันกลับไปถามคนที่เข็นรถตามหลังเธอ เพราะในส่วนรายการของที่ต้องซื้อเข้าบ้านน่าจะได้ครบทุกอย่างแล้ว เธอไม่รู้ว่าพี่ชินได้ของที่ต้องการครบหรือยัง

คชินทร์ยิ้มกรุ้มกริ่ม เขาขยับปากพูดโดยไม่ออกเสียง แต่รัมภาก็อ่านปากเขาออก เขาพูดว่า

“พี่อยากเอาภา”

ใบหน้าสาวเห่อร้อน รัมภารีบหันหน้าหนี เธอแสร้งหันหน้าเข้าชั้นวางของ หยิบโน่นนี่มือไม้สั่นไปหมด

คชินทร์มองท่าทางตระหนกของหญิงสาวแล้วยิ้มเอ็นดู เขาปล่อยมือจากรถเข็น เดินไปยืนซ้อนหลังเธอ จงใจเบียดกายส่วนหน้าแนบชิด ยื่นมือสองข้างไปจับของบนชั้นวางของ ในท่วงท่าที่คล้าย ๆ กับกกกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมอก

รัมภาเงยหน้ามองเขาด้วยความตกใจ เป็นจังหวะเดียวที่พี่ชินก้มลงมาหา ปลายจมูกโด่งแตะแก้มเนียนพอดี

คชินทร์ยิ้มกรุ้มกริ่ม เขาโอบเอวคอดด้วยวงแขนข้างหนึ่ง เบี่ยงหน้ากระซิบชิดใบหูเล็กเสียงพร่ากระเส่า

“จะเอาอะไรก็หยิบมาสิครับ แต่ถ้าจะเอากัน เราต้องกลับบ้าน พี่จะเอาจนภาต้องร้องขอชีวิตเลย”

รัมภาตัวแข็งทื่อ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หญิงสาวหยิบของบนชั้นใส่ลงในรถเข็นหนึ่งชิ้น แล้วเบี่ยงตัวออกจากวงแขนของเขาช้า ๆ เธอก้มหน้ามองของในรถเข็น อ้อมแอ้มบอกเขาว่า