ผัวสองสนองรัก 4
1128 คำ
รัมภาเคยได้ยินพี่เชนเล่าให้ฟังว่า น้องชายของเขาไปเรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศ พอเรียนจบก็ทำงานที่นั่น ไม่ยอมบินกลับไทย ดังนั้นตั้งแต่เธอมาอยู่กับพี่เชน เธอจึงยังไม่เคยเห็นหน้าและไม่เคยพูดคุยกับน้องชายของเขาเลย แล้วพอได้พบเจอกันครั้งแรก เธอกลับทำอะไรน่าอายแบบนั้นกับเขา มันเป็นอะไรที่ไม่น่าประทับใจเลย
“พะ...พี่ชิน” รัมภาเอ่ยปากเรียกตะกุกตะกัก แหงล่ะ... ใครจะไม่พูดติดขัดกันเล่า ในเมื่อเธอกำลังแต่งตัวเกือบโป๊ยืนให้เขามองสำรวจเรือนร่างอยู่
“ครับ” คชินทร์ยิ้มรับ เขาก้มหัวเล็กน้อยเป็นการทักทายสุภาพสตรีที่เป็นเมียของพี่ชาย
“เอ่อ...ภาขอตัวสักครู่นะคะ” รัมภารีบหันหลังวิ่งกลับเข้าห้องไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง อับอาย ขัดเขิน นี่เธอกอดน้องชายของพี่เชน แถมยังจับไอ้นั่นของเขาด้วย เรื่องนี้จะให้พี่เชนรู้ไม่ได้เด็ดขาด มันเป็นเรื่องน่าอายที่สุดเลย
หลังจากสวมชุดเดรสสีครีมแขนกุด กระโปรงยาวเหนือเข่าเล็กน้อยแล้ว รัมภาก็เดินออกมาจากห้องนอน พี่ชินนั่งอยู่ที่โซฟา เธอจึงเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ รินน้ำมาเสิร์ฟเขา
เมื่อรัมภาวางแก้วน้ำลงตรงหน้า คชินทร์จึงยิ้มให้เธอ
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มจนหมด แล้วจึงวางแก้วลงบนโต๊ะตัวเตี้ยตรงหน้า พอเห็นว่าเมียของพี่ชายนั่งลงที่โซฟาตรงกันข้ามกัน เขาก็มองสบตาเธอด้วยสายตาเป็นประกายวิบวับ
“เอ่อ...ภาต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่เมื่อครู่ทำให้พี่ชินตกใจ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ถือ”
“เอ่อ...ค่ะ”
เพราะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน อยู่ดี ๆ ก็ได้มาเจอกันโดยไม่มีคนกลางแนะนำ รัมภาจึงทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะชวนเขาพูดคุยอะไร หญิงสาวจึงนั่งเงียบ ๆ และเลี่ยงที่จะมองหน้าเขา
เมื่อคนที่ต้อนรับการมาของเขาด้วยการจับเป้าเอาแต่นั่งนิ่ง ทั้งยังไม่ยอมมองหน้าไม่ยอมสบตาด้วย คชินทร์จึงเป็นฝ่ายเริ่มชวนเธอพูดคุยก่อน
“พี่จะย้ายกลับมาอยู่ไทย และจะทำงานที่บริษัทช่วยพี่ชิน ต่อไปเราคงได้เจอกันบ่อยขึ้น”
“ค่ะ” รัมภาพยักหน้า แต่ก็ไม่ยอมสบตาเขา
“พี่กำลังมองหาคอนโดสักที่ แต่ยังไม่เจอที่ถูกใจ ระหว่างที่มองหาคอนโดใหม่ ช่วงนี้พี่ขออยู่ด้วยคนนะครับ”
“ห้องนี้เป็นของพี่เชน พี่ชินเป็นน้องชาย ยังไงพี่เชนก็ให้อยู่ด้วยอยู่แล้วล่ะค่ะ ส่วนภา...ภาเป็นแค่คนอาศัย ไม่มีสิทธิ์ให้ใครอยู่ใครไปหรอกค่ะ”
“ภาอยู่ที่นี่ก่อนพี่ ยังไงพี่ก็ต้องขออนุญาตภาด้วย อีกอย่าง ภาเป็นเมียพี่เชน พี่ต้องขออนุญาตภา ต้องให้เกียรติภาในฐานะพี่สะใภ้”
“เอ่อ...ค่ะ” จริง ๆ แล้วรัมภาอยากจะเถียงว่า เธอเป็นแค่เด็กของพี่เชน เป็นผู้หญิงที่เขารับเลี้ยงมาตั้งแต่สมัยเรียน เธอไม่กล้าเผยอตัวถือศักดิ์ว่าเป็นเมียพี่เชนหรอก เธอเตือนตัวเองว่าให้เจียมตัวเจียมใจอยู่เสมอ
คชินทร์กำลังจะเอ่ยปากพูดต่อ แต่ประตูห้องก็ถูกเปิดออกเสียก่อน รัมภาหันไปมอง พอเห็นว่าพี่เชนกลับมาแล้ว หญิงสาวจึงรีบลุกขึ้นเดินไปรับเขา
ปกติรัมภาจะกอดและจูบต้อนรับพี่เชนทุกครั้งยามเขากลับมาถึงบ้าน แต่วันนี้เพราะมีน้องชายเขาอยู่ด้วย เธอจึงไม่ทำ แต่พี่เชนไม่ยอม เขาต้องการทำเหมือนเดิม
คเชนทร์โอบกอดคนตัวเล็กไว้เต็มอ้อมอก สอดนิ้วเข้าไปในกลุ่มผมยาวที่ดัดเป็นลอนใหญ่ ดันให้เธอเงยหน้าขึ้น แล้วจึงก้มลงจูบเธออย่างดูดดื่มเหมือนทุกครั้ง เขาจูบรัมภาต่อหน้าน้องชาย ทำเหมือนปกติทุกอย่าง ทว่าคนที่ถูกเขาจูบกลับใจหายแวบ เธอไม่อยากจูบกับพี่เชนต่อหน้าน้องชายของเขาเลย แต่ก็ต้องยอมโอนอ่อน ยอมจูบตอบเขา เพราะกลัวพี่เชนจะไม่พอใจ กลัวเขาจะงอน
คเชนทร์จูบปากนุ่มอย่างดูดดื่มอยู่ครู่ใหญ่ แล้วจึงถอนจูบ เขามองหน้าคนในอ้อมแขน ยิ้มอ่อนโยนให้เธอ
“ชื่นใจที่สุดเลยครับ”
รัมภายิ้มขัดเขิน เธอปรายตามองคนที่นั่งอยู่โซฟา จึงเห็นว่าเขากำลังมองมาที่เธอกับพี่เชน หญิงสาวรีบดึงสายตากลับมา เธอมองแค่อกกว้างของพี่เชน
คเชนทร์จูบกลางกระหม่อมหอมกรุ่น แล้วโอบเอวพาหญิงสาวเดินมานั่งลงที่โซฟาด้วยกัน เขานั่งลงก่อน แล้วจึงดึงรัมภามานั่งบนตัก โอบกอดเธอไว้แนบกาย ไม่ให้ลุกหนีไปไหน
แม้จะขัดเขินต่อสายตาของพี่ชินที่มองเธออยู่ แต่รัมภาก็ยอมนั่งตักพี่เชน และยอมให้เขากอดไว้ เธอตามใจพี่เชนทุกอย่าง เขาคือผู้มีพระคุณ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรกับเธอ เธอก็ยอม
“ว่าไง...ตกลงจะกลับมาอยู่ถาวรเลยมั้ย” คเชนทร์ถามน้องชายที่เกิดหลังเขาเพียงแค่ปีเดียว
“อยู่ถาวร ไม่กลับไปแล้วล่ะ ว่าแต่ที่บริษัทมีตำแหน่งงานว่างให้กูสักตำแหน่งไหม” เพราะเกิดห่างกันแค่ปีเดียว และเติบโตมาด้วยกัน จึงเป็นทั้งพี่น้องและเป็นทั้งเพื่อน เวลาคุยกันหรือเรียกกันจึงเหมือนเพื่อนเสียมากกว่า
“มีสิ มึงสะดวกเริ่มงานวันไหนล่ะ”
“สัปดาห์หน้าแล้วกัน สัปดาห์นี้ขอพักผ่อนก่อน”
“แล้วหาคอนโดที่ถูกใจได้หรือยัง”
“ยังเลย ว่าจะขออยู่ที่นี่ไปก่อน..ได้มั้ย”
“ตามสบาย มีห้องว่างอยู่ห้องหนึ่ง กูยกให้ อยากอยู่ชั่วคราวหรืออยู่ตลอดไปก็แล้วแต่มึง”
“ขอบใจ งั้นกูขอเข้าไปพักล่ะ เหนื่อย ง่วง”
“ตามสบาย ห้องอยู่ทางโน้น”
คเชนทร์พยักพเยิดบอกน้องชาย พอคชินทร์เดินเข้าห้องไปแล้ว เขาจึงหันมาหอมแก้มคนที่นั่งอยู่บนตักฟอดใหญ่
“ทำตัวตามสบายเหมือนเดิมนะครับ ไม่ต้องเกรงใจนายชิน มันเข้าใจเราสองคนอยู่แล้ว”
รัมภายิ้มแล้วพยักหน้า เธอจะพยายามทำความคุ้นเคยกับการมีผู้ชายอีกคนอยู่ในห้องด้วย ผู้ชายที่เธอจับเป้าเขาตั้งแต่แรกเห็น
- ผู้เขียน
