ผมนั่งทำงานด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น เมื่อคืนเหมือนดาวบ่นว่าเหนื่อย อาบน้ำแล้วเข้านอนเลย ไม่พูดอะไรกับผมสักคำ ตอนเช้านั่งรถมาด้วยกันก็เอาแต่หลับตาพิงเบาะ เงียบมาตลอดทาง
ผมนั่งกระวนกระวายจนใกล้ถึงเวลาพักเที่ยง ผมปากกาในมือลง ตัดสินใจออกไปหาเหมือนดาวที่แผนก แต่กลับไม่เจอเธอ
“อ้าว คุณปัทม์” พี่วารุณีทักผม
“ดาวล่ะครับ”
“คุณดาวพาวิทยากรออกไปทานข้าวค่ะ” พี่วารุณีบอก ผมเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้มีวิทยากรมาบรรยายเกี่ยวกับหัวข้อความจริยธรรมในการทำงานให้กับพนักงานฟังในช่วงบ่าย
“หล่อมากกกก ค่ะ”
“ครับ?”
“วิทยากรหล่อมาก คุณดาวยังตะลึงเลยค่ะ” พี่วารุณีบอก ผมถึงกับอึ้ง เจ็บจี๊ดขึ้นมา
“เขาไปทานกันที่ไหนครับ”
“น่าจะร้านอาหารไทย ที่ท่านประธานชอบไปทานค่ะ” พี่วารุณีบอก
ผมขับรถตามออกไปทันที เห็นรถตู้ของบริษัทฯจอดอยู่ก็มั่นใจเลยว่าต้องเป็นที่นี่
ผมเดินเข้าไปมองหาเหมือนดาวข้างในร้าน มองไปเห็นเหมือนดาวนั่งอยู่กับ
