เรื่องสั้นวันละเรื่อง

งานก็ต้องทำ เพื่อนก็ต้องดูแล

เช้าตรู่วันใหม่ปีเตอร์ชาร์จแบตเตอรี่เต็มที่ เมื่อถึงเวลาเขาจึงลืมตาขึ้นเพื่อปฏิบัติหน้าที่ต่อทันที และได้เห็นเอโกมนุษย์ต่างดาวนอนนิ่งไม่เคลื่อนไหว จึงทำการปลุกให้ตื่นโดยทันที

“คุณตื่นได้แล้ว ผมจะต้องไปทำงาน”ปีเตอร์ย่อตัวต่ำลงและใช้มือเขย่าๆร่างเอโกที่นอนราบกับพื้น

ดวงตาอันกลมโตค่อยๆลืมขึ้น และภาพตรงหน้าที่เห็นเป็นชายหนุ่มรูปงามหน้าหวาน กว่าชาวดาวโกเรมอนอย่างมาก ในดวงดาวของเขามีแต่มนุษย์ผู้ชายที่หน้าตาคมเข้ม ไม่หวานใสขาวอย่างเช่นปีเตอร์

“หน้าตาคุณน่ารักดีนะ ไม่เหมือนดาวผมมีแต่หน้าตาแบบผมทั้งนั้น”เอโกอมยิ้มนิดๆ

“คุณไม่ต้องมาพูดเรื่องแบบนี้กับผมหรอก ผมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นผมทำตามโปรแกรมแค่นั้น หวังว่าคุณจะเข้าใจในตัวผม และในวันนี้ผมต้องไปทำงานบ้านและไปปลุกเจ้านายผม คุณอยู่ในห้องนี้แหละ อย่าออกไปนอกห้องเด็ดขาดเดี๋ยวเจ้านายผมเห็นจะเกิดเรื่องขึ้น”เมื่อปีเตอร์พูดจบก็เดินออกจากประตูไปในทันที ส่วนเอโกมองไปรอบๆห้องพลันเห็นเก้าอี้ตัวหนึ่งเขาจึงลุกขึ้นและเดินไปนั่งครุ่นคิด เรื่องราวเมื่อคืนอย่างมีความสุข

เป็นเวลาทั้งวันที่เอโกทำงานบ้าน ตั้งแต่ไปปลุกแจ็คให้ตื่น เตรียมน้ำอุ่นและเสื้อผ้าให้ใส่ หลังจากนั้นจัดแจงทำกับข้าวไว้ให้กิน ต่อด้วยทำงานบ้านทุกอย่างไม่ว่าจะในบ้านหรือนอกบ้าน เมื่อเสร็จสิ้นเรียบร้อยเขาจึงเข้าไปในห้อง นำอาหารที่แบ่งไว้มาให้เอโกได้กิน

“หายไปไหนมาตั้งนาน”เอโกถามไถ่ด้วยความสงสัย

“ก็บอกแล้วไปทำงานบ้าน นายคุณกินอาหารเหมือนมนุษย์ไหม”ปีเตอร์ยื่นข้าวผัดกระเพราะหมูให้เอโก

“กินเป็นสิ ผมลงมายังบนโลกหลายครั้งแล้ว และได้กินอาหารมนุษย์ออกจะบ่อย ซึ่งผมว่าไม่ได้ค่อยอร่อยเท่าไร รสชาติมันจัดจ้านเกินไป”

“ไม่อร่อยก็ต้องกิน”

“เดี๋ยวผมจะกินนะ”เอโกยกจานดมกลิ่น ซึ่งหอมติดจมูกแต่รสชาตินั้นเขาไม่ชอบเลย เพราะเคยลองกินมาแล้ว แต่ครั้งนี้จำเป็นต้องจัดการให้อาหารในจานนี้ให้หมด เพื่อประทังชีวิตให้อยู่รอดบนโลกใบนี้

“ดี ผมต้องไปทำงานต่อ กว่าจะกลับเข้าห้องก็ดึกแล้ว คุณก็รออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวคืนนี้จะได้คุยด้วยว่าจะเอาอย่างไรกันต่อดี เพราะคุณไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดไปหรอก”

“อืม ผมเข้าใจ”เอโกพยักหน้า

ปีเตอร์พยักหน้าเป็นการตอบรับ หลังจากนั้นเขาก็ออกไป เพื่อไปทำงานที่ค้างต่อให้เสร็จสิ้น และนั่งรอเวลาให้แจ็คกลับมายังบ้าน ซึ่งก็มืดค่ำพอสมควรกว่าแจ็คจะมาถึง

“ทำไมวันนี้คุณมาช้ากัน”ปีเตอร์ยืนขึ้นทันที

“ไปสังสรรค์กับเพื่อนนิดหน่อย วันนี้เลยเมามากแต่ก็ดียิ่งเมายิ่งอยากมีอะไรกับนายนะปีเตอร์”แจ็คเดินเข้าไปใกล้ๆปีเตอร์ที่ยืนนิ่ง

“ได้ครับเจ้านาย ถ้างั้นเราขึ้นไปบนห้องกันเลย”

“หุ่นตัวนี้มันช่างรู้ใจจริงๆ”

“ครับเจ้านาย”

หนึ่งมนุษย์หนึ่งหุ่นยนต์เดินขึ้นไปบนบันได ไปยังห้องนอนเพื่อปฏิบัติภารกิจความใคร่ เมื่อไปถึงห้อง แจ็ครีบถอดเสื้อผ้าออกทันทีจนไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว เฉกเช่นเดียวกับปีเตอร์เปลือยกายล่อนจ้อนอย่างไว

“เจ้านายนอนเลย เดี๋ยวผมจะอมให้เอง”

“อืม ได้สิ ชอบมากเลย ปีเตอร์รู้ตัวไหมอมเก่งมากจนไม่อยากให้มนุษย์หน้าไหนมาอมให้เลย”แจ็คยิ้มให้ปีเตอร์อย่างมีความสุข

หลังจากแจ็คพูดจบเขาก็ล้มตัวลงนอนทันใด และในทันทีปีเตอร์เข้าหว่างขาจับท่อนเอ็นที่ยังไม่แข็ง

“ดื่มเหล้ามาแบบนี้จะแข็งช้าหน่อย”ปีเตอร์พูดขึ้นมาเมื่อเห็นท่อนเอ็นอ่อนปวกเปียก

“ปีเตอร์ก็ทำให้มันแข็งสิ”

“ได้”

ปีเตอร์กำท่อนเอ็นแน่นเพียงชั่วครู่ ท่อนเอ็นของแจ็คเริ่มขยายใหญ่ทันที พร้อมกับความเสียวทั่วท่อนเอ็น

“โอ๊ย เสียวมากเลย”

สายตาหุ่นยนต์มองไปยังปีเตอร์ เมื่อได้เห็นใบหน้านั้นมีความเสียวอย่างถึงใจ เขาจึงดึงหนังหุ้มปลายลงจนเผยเห็นส่วนปลายสีชมพู ปีเตอร์จึงไม่รีรอก้มอมแค่ส่วนปลาย พร้อมใช้ปลายลิ้นตวัดรอยหยักไปมาอย่างอ่อนละมุน

“อมลึกๆ”แจ็คออกคำสั่งทันที เพราะความมันท่อนเอ็นนั้นมีมากเหลือเกินในช่วงเวลานี้

ปีเตอร์ทำตามแต่โดยดี ห่อริมฝีปากและรูดท่อนเอ็นเข้าไปลึกจนสุดคอหอย หลังจากนั้นรูดขึ้นจนถึงรอยหยัก ทำอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนแจ็คเสียวดิ้นพล่านๆ เขาจึงหยุดและถอนท่อนเอ็นออกจากริมฝีปาก พร้อมดึงปลายลิ้นออกมาไล้เลียวทั่วหัวชมพูดอย่างใคร่กระหาย

“โอ๊ย อ่า อูว์”แจ็คยังครางอย่างต่อเนื่องเพราะสยิวท่อนเอ็น ด้วยลิ้นสากๆได้สัมผัสเนื้ออ่อนๆชมพูนั้นมันได้อารมณ์อย่างขีดสุด

ริมฝีปากของปีเตอร์เลิกสัมผัสท่อนเอ็น เปลื่ยนมาอมพวงสวรรค์สองลูกแทน เขาอมจนมิดไม่มีเหลือแม้แต่น้อย ในขณะเดียวกันก็ดูดอมไล้สัมผัสอย่างสุดความสามารถ

“พอๆไม่ไหวแล้ว ปีเตอร์โก้งโคงเลย”แจ็คเอ่ยขึ้น

สิ้นเสียงของแจ็คที่เปล่งออกมาอย่างแผ่วเบา ปนกับเสียงครางและลมหายใจแผ่วเบาออกมาเป็นระยๆ ปีเตอร์จึงหยุดเล่นพวงสวรรค์และถอนริมฝีปากออกมา หลังจากนั้นอยู่ในท่าโก้งโคงตามคำสั่ง โดยมีแจ็คลุกขึ้นนั่งคุกเข่าหลังบั้นท้าย และจับท่อนเอ็นจ่อไปที่ช่องทางรักแล้วดันเข้าไปในทันที โดยที่ปีเตอร์ไม่ได้รู้สึกเจ็บหรือเสียวแม้แต่น้อย

“มันฟิตดีนะ”แจ็คเริ่มขยับบั้นท้ายทีละน้อยๆและเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆจนเสียงกระทบเนื้อนั้นดังกระหึ่มทั่วห้อง

“ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ”แจ็คกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปสุดแรง เพราะไม่กลัวว่าปีเตอร์จะเจ็บหรือช่องทางรักจะฉีกแต่อย่างใด ด้วยที่เป็นหุ่นมนุษย์จึงสามารถปรับขนาดตามต้องการ ได้โดยอัตโนมัติทันที

แจ็คโหมกระหน่ำแทงท่อนเอ็นเข้าออกอย่างถี่ๆและรัวๆเน้นๆใส่ไม่ยั้ง ซอยยิกๆกระดกก้นติดๆไม่หยุดหย่อน เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ สองมือจับเอวปีเตอร์ไว้แน่นด้วยกลัวท่อนเอ็นจะหลุดออกจากช่องทางรัก พร้อมกับดึงเข้ามากระแทกสุดลำถึงโคน ส่วนตัวเขาเองก็ดันทะลุทวงจนไม่สามารถเข้าไปได้อีก

ด้วยความเมาจึงไม่ยั้งที่จะกระแทกอย่างมันให้ถึงใจ เขายังคิดว่าลึกไม่พอแจ็คจึงหยุดกระแทกชั่วครู่ ลุกขึ้นยืนและถ่างขากว้างขึ้น เพื่อไม่ให้ท่อนเอ็นหลุดจากช่องทางรัก ย่อตัวเล็กน้อยส่วนสองมือจับหลังปีเตอร์ไว้ หลังจากนั้นกระแทกลงมาอย่างแรง ช้าๆเน้นๆให้เข้าลึกๆใส่สุดๆดึงออกเกือบหลุด แล้วกระดกบั้นท้ายลงจนสุด ทำย้ำๆอยู่หลายๆครั้ง จนเริ่มเกิดความเสียวท่อนเอ็นขึ้นมาทันที

ความเสียวเริ่มมากขึ้นและกลัวว่าจะเสร็จก่อนเวลา แจ็คจึงดึงท่อนเอ็นออกแล้วลงไปข้างเตียง ในขณะเดียวกันปีเตอร์ก็รู้งานขยับร่างไปอยู่ขอบเตียง แจ็คจึงไม่รอช้ามองไปยังช่องทางรักที่ขยายจนเป็นรูขนาดกว้าง เขาจึงจ่อท่อนเอ็นและดันพรวดเดียวเข้าไปในทันที พร้อมกับขยับบั้นท้ายเข้าออกอย่างรัวๆ เพื่อให้ท่อนเอ็นเข้าไปให้ลึกที่สุดที่จะทำได้ ซึ่งก็เป็นผลเพราะลึกจนสุดโคนและไปโดนผนังช่องทางรัก เมื่อได้สัมผัสสิ่งนี้ทำให้แจ็คเกือบปล่อยน้ำในกายออกมา แต่ก็พยายามยั้งไว้โดยลดความเร็วลงให้ช้าๆเนิบๆอย่างเนียนๆ

“ป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ”เสียงกระทบเนื้อที่ไม่ได้ดังรัวๆแต่เน้นๆทุกแรงกระแทก

แจ็คกระแทกอยู่นานจนรู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาจึงจับบั้นท้ายของปีเตอร์ไว้แน่น คราวนี้ซอยยิกๆไม่ยั้งไม่หยุดรัวๆกันเลยทีเดียว

“ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ”เสียงกระทบเนื้อรัวติดๆกันอย่างต่อเนื่อง

ปีเตอร์สัมผัสได้ว่าแจ็คน่าจะทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาจึงขมิบช่องทางรักให้แน่นรัดและตอดเบาๆ จนแจ็คเกร็งไปหมดหาทนได้ไม่ เขาจึงโหมรัวกระแทกแทงท่อนเอ็นอีกครั้งอย่างไม่คิดชีวิต

“โอ๊ย อ่า ซี๊ด”แจ็คกระแทกครั้งสุดท้ายสุดแรงและปล่อยน้ำในกายออกมาอย่างเอ่อทะลักเข้าสู่ภายในช่องทางรักของปีเตอร์

แจ็คยืนนิ่งหายใจถี่รอคลายความเสียวอยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นจึงดึงท่อนเอ็นออกมาในขณะที่ยังแข็งอยู่เหมือนเดิมไม่เปลื่ยนแปลง เมื่อท่อนเอ็นหลุดออกมาแล้วปีเตอร์จึงหันมามองแจ็ค ซึ่งใบหน้านั้นมีความสุขอย่างมากยิ่งท่อนเอ็นฉ่ำไปทั่วลำ แต่ยังไม่อ่อนลงแม้แต่น้อย จนปีเตอร์อยากทำต่ออีกครั้งเพื่อเจ้านายมีความสุข

“อีกครั้งไหมครับ”ปีเตอร์เอ่ยขึ้น

“นายไหวแต่เราไม่ไหวหรอก”แจ็คยิ้มจนเผยเห็นไรฟัน

“ถ้างั้นพอแค่นี้นะครับ จะให้ผมอาบน้ำเจ้านายไหมครับ”ปีเตอร์เดินเข้าไปหาแจ็ค

“ไม่ต้อง ขืนให้นายไปอาบน้ำให้เดี๋ยวเสร็จอีกรอบ พรุ่งนี้จะได้ไปทำงานสายกันพอดี”

“ได้ครับ ถ้างั้นผมไปก่อนนะครับ”

ปีเตอร์หยิบเสื้อผ้ามาถือไว้ แต่ไม่ได้ใส่เพราะโปรแกรมที่ตั้งไว้ เมื่อเห็นท่อนเอ็นยังไม่อ่อนตัว เขาจะยังต้องปฏิบัติภารกิจต่อไป แต่ในเมื่อแจ็คปฏิเสธเขาจึงต้องยอมทำตาม แต่ในโปรแกรมที่บรรจุไว้ในซิฟยังต้องการอยู่ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาอีกต่อไป เพราะมีตัวตายตัวแทนรออยู่ในห้องปฏิบัติการ