Risk Friend : 13
--------------
“โอ้ย… มึงช่วยหยุดถอนหายใจสักนาทีได้ไหม”
เสียงบ่นจากเพื่อนรักที่พิมพ์งานอยู่ฝั่งตรงข้าม ดึงฉันให้กลับมาจากห้วงความคิดชั่วคราว ฉันเหล่มองมันพลางถอนหายใจยืดยาวแล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ คว้าแก้วชาเขียวมาดูด หวังให้ความหวานเย็นช่วยบรรเทาความรุ่มร้อนในใจ
แต่ก็เปล่าประโยชน์ เพราะต่อให้หวานกว่านี้อีกสิบเท่าก็ไม่ช่วยอะไร…
คาเฟ่ประจำที่เคยแสนสบาย พร้อมเพลงอคูสติกสุดโปรด วันนี้กลับขวางหูขวางตาไปเสียหมด เสียงแป้นพิมพ์ต๊อกแต๊กของแม็กบุ๊ค และคำบ่นจิกกัดจากเพื่อนร่วมโต๊ะยิ่งเพิ่มความอึดอัดเข้าไปใหญ่
“ไม่เล่าให้กูฟังบ้างเลย ที่งานเป็นไง”
“ก็ดี” ฉันตอบไปแค่นั้นแล้วเบือนสายตาออกไปนอกหน้าต่าง ความรู้สึกบางอย่างมันชัดจนหัวใจฉันวุ่นวายไม่เป็นสุขเลย
“มึง…” ฉันเรียกเสียงตัวเองกลับมาในที่สุดหลังจากทิ้งความเงียบไว้เนิ่นนาน
เพื่อนรักยังเคี้ยวขนมตุ้ย ๆ แต่คิ้วที่ยกขึ้นเหมือน
