Special Part : Manmok
ตืด…ตืด…
ผมเดินวนไปวนมาหน้าบ้าน กดไอโฟนแนบหูด้วยความหงุดหงิด ทั้งสองเบอร์ถูกปล่อยให้รอจนเข้าสู่บริการตอบรับอัตโนมัติเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
เสียงพ่นลมหายใจแรง ๆ กับเสียงตึกตักที่ดังก้องในหูเหมือนจะบีบให้ผมประสาทเสียมากกว่าเดิม
ตอนนี้ผมไม่รู้จะดึงความรู้สึกไหนขึ้นมาจัดการก่อน ควรโกรธที่แม่กับจันทร์เจ้าดื้อ หรือควรกังวลว่าทั้งสองจะเป็นอะไรไปไหม ไม่ก็…อาจแค่หงุดหงิดที่พวกเขาดูไม่สนใจความเป็นห่วงของผมเลยสักนิด
แอบไปกันสองคนไม่พอ ยังปล่อยให้ผมเป็นบ้าอยู่คนเดียว… แถมไม่รับโทรศัพท์อีก!
เมื่อก่อนเครียดกับแม่คนเดียวก็แทบแย่แล้ว แต่นี่เหมือนมี ‘พาร์ตเนอร์ร่วมสร้างความเครียด’ เพิ่มอีกคน ยิ่งเป็นสายตี้เหมือนกันยิ่งหนัก
ทีนี้ก็ไม่มีใครห้ามใครเลยดิ! มีแต่ยาวไป…ยาวไป
ความจริงผมขับรถออกไปตามร้านประจำของทั้งคู่มาแล้ว แต่ก็ไร้วี่แวว ไม่รู้ว่าครั้งนี้พากันไปซุกซนที่ไหน
