Special Part : Manmok
หลังประตูปิดสนิท ผมยกมือลูบหน้าตัวเองแรง ๆ พยายามปรับจังหวะหายใจให้คงที่
จากแค่แวะมาดูอาการเฉย ๆ ไหงจบลงแบบนี้ได้ว่ะ…
“สัส!!” เสียงผมแทบติดคอเมื่อหันไปเจอไอ้พายุยืนกอดอกอยู่ตรงหน้า สายตามันเหมือนจะเจาะลึกเข้าถึงเหตุการณ์ในห้องเมื่อกี้ให้ได้
“มึงเข้าไปทำอะไรในห้องไอ้จ้าว”
คำถามตรงประเด็นทำเอาผมชะงัก กลืนน้ำลายอึกใหญ่โดยไม่รู้ตัว พยายามรักษาความนิ่งสงบไว้ รีบดึงชายเสื้อที่ยับย่นลงต่ำ หวังว่ามันจะไม่สังเกตเห็น...
“แล้วมันแปลกตรงไหน กูก็เข้าห้องมันประจำ มึงก็เข้า ใคร ๆ ก็เข้า”
“ก็ไม่แปลกหรอก...” มันลากเสียงยาวจนน่าหงุดหงิด ก่อนหลุบตามองส่วนที่ผมพยายามปกปิดไว้แวบหนึ่ง “…ถ้ามึงไม่ออกมาในสภาพที่ยืนตรงไม่ได้แบบเนี่ย”
“เหี้ยเถอะ!” อยากเถียง แต่ก็พูดอะไรไม่ได้มากกว่านี้ เนื่องจาก หลักฐาน มันชัดเจนเต็มตา
“มึงรึเปล่าที่เหี้ย” มันยิ้มมุมปาก คล้ายจะบอกว่า มึงจนมุมแล้ว! พ
