ตอนที่ 4 แรกเจอ
1221 คำ
ปึก!...เสียงวัตถุหนึ่งชนกับสิ่งหนึ่งอย่างจัง!!!!!
“โอ้ย!” ...แก้มใสร้องเสียงหลง...เมื่อกระแทกกับสิ่งหนึ่ง ก่อนที่แก้มใสจะล้มลง มือแกร่งคว้าเอวบางเอาไว้ไม่ให้ล้มลงกับพื้น
“อะไรเนี่ย...”
แก้มใสเอ็ดใส่วัตถุที่อยู่ตรงข้ามด้วยความรวดเร็ว ดวงตากลมโตตวัดมอง ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองวัตถุดังกล่าว...แต่แล้ว...ก็ชะงักอย่างจัง...กับวัตถุตรงหน้าเมื่อรู้ว่าวัตถุที่ชนเมื่อครู่ คือ มนุษย์ผู้ชายร่างสูงใหญ่ความสูงน่าจะเกือบ 190 เซนติเมตร และเป็นชาวต่างชาติด้วยสิ
ชายหนุ่มกวาดสายตามองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ราวกับถูกสะกด ชายหนุ่มพินิจร่างบางอย่างเต็มตา พร้อมหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่มเย้ายวนน่าจูบ กลิ่นความหอมอ่อนๆ จากตัวหญิงสาว ทำให้ชายหนุ่มสูดลมหายใจอย่างลืมตัว
“คุณ...ปล่อยฉันได้แล้ว” แก้มใสพูดกับบุรุษตรงหน้าด้วยภาษาอังกฤษ พร้อมกับกวาดสายตามองอย่างรวดเร็ว และเริ่มไม่พอใจกับการจ้องมองของอีกฝ่ายหนึ่ง...
“เอ่อ...ขอโทษครับ...คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยภาษาไทย สำเนียงค่อนข้างชัดเจน สาเหตุก็เพราะว่ามารดาเขาเป็นหญิงชาวไทยนั่นเอง
‘อ่อ...พูดภาษาไทยได้ด้วย’ แก้มใสคิดในใจ
“ฉันไม่เป็นไรค่ะ...ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่รีบจนลืมมองข้างหน้า”
แก้มใสบอกกับชายหนุ่ม ดวงตากลมใสของหญิงสาวมองคู่สนทนาด้วยแววตาที่เจือรอยยิ้มแบบเขินอาย เพราะเริ่มคิดได้ว่า ตนเองเป็นฝ่ายผิดที่วิ่งไม่ทันดูอะไรเพราะความรีบร้อน
หัวใจเขากระตุกวาบอย่างไม่ควรจะเป็นเพราะคำพูดเพียงประโยคเดียวที่หลุดออกจากริมฝีปากบางอวบอิ่มนั้น
“ขอตัวนะคะ” แก้มใสเอ่ยขณะที่มองชายหนุ่มนิ่งเหมือนตกอยู่ในภวังค์ความคิด
“เอ่อ...ครับ” ชายหนุ่มตอบ และมองหญิงสาวที่เอ่ยยังไม่ทันจบประโยคก่อนจะก้าวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มมองตามร่างบางเดินจากไป เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่อยู่นั้นบ่งบอกถึงวัยอายุไม่น่าจะเกิน 25 ปี สวมเสื้อข้างในสีชมพูอ่อนๆ และสวมเสื้อกาวน์ทับอีกที กางเกงผ้าสีครีมขากางเกงลอยขึ้นมาเล็กน้อย สวมรองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาด ดูจากการแต่งตัว หญิงสาวน่าจะเป็นพนักงานที่ทำงานด้านการวิจัยแน่นอน
@ ณ แผนกทีมวิจัย
ตึก! ตึก! ตึก!...เสียงหัวใจของแก้มใจเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ แทบจะทะลุออกมานอกอก
“คนบ้าอะไร จ้องอย่างกับคนไม่เคยเห็น จ้องเอาๆ เสียมารยาทมากๆ” แก้มใสบ่นอุบอิบกับตัวเองที่ไม่พอใจอีกฝ่ายมองตนอย่างไม่วางตา และเป็นต้นเหตุของหัวใจหญิงสาวเต้นผิดจังหวะแบบนี้
“เฮ้...เป็นไรอ่ะยัยแก้ม” คอปเตอร์ถามเพื่อนสาว ด้วยความงุนงงที่เห็นหญิงสาวใบหน้าแดงกล่ำอย่างไม่เคยเป็น
“เออ...ชั้นอารมณ์ขึ้นน่ะ เมื่อกี้ชั้นวิ่งชนผู้ชายคนหนึ่ง น่าจะเป็นชาวต่างชาตินะ แต่พูดภาษาไทยได้ด้วย”
“หล่อมั้ย” คอปเตอร์พูดสวนทันควัน
“แหม...แทนที่จะถามว่าชั้นเป็นอะไรบ้าง ไม่มีเลยนะคุณคอปเตอร์”
“ถามถึงแต่ผู้ชาย”
“โอ้ย...แก...” คอปเตอร์ทำเสียงสูง
“แกก็รู้นี่ว่าชั้น Sensitive กับผู้ต่างชาติขนาดไหนอ่ะ” คอปเตอร์ขยับเก้าอี้มาใกล้หญิงสาวพร้อมกับมองเพื่อนสาวอย่างสนใจ
“ก็หน้าตาดีนะ...” (หล่อมากๆ เลยแหละ...แก้มใสบอกตัวเอง)
“อุ้ย!...คำว่าหน้าตาดีของหล่อนน่ะ...แสดงว่าหล่อมากๆ แน่ๆ เลย”
“ทำไมอ่ะ” แก้มใสหันไปมองเพื่อน
“ก็หล่อนน่ะ เคยมองใครที่ไหนล่ะ เคยชมใครหล่อบ้าง”
“ตั้งแต่ชั้นคบแกมา...ชั้นไม่เคยเห็นแกชมใครเลยนอกจาก นายนับหนึ่งที่แสนดีของแกอ่ะ”
“คำว่า...หน้าตาดี...นี่ก็แสดงว่าหล่อขั้นเทพเลยแหละ” คอปเตอร์ค่อนขอดเพื่อนอย่างหมั่นไส้ แก้มใสเป็นหญิงสาวที่หน้าตาดีมากๆ หุ่นก็ดี สูงเกือบ 170 เซนติเมตร ผิวเนียนละเอียด แถมมี
ลักยิ้มที่น่ารักอีกต่างหาก...หญิงสาวยังไม่มีใคร มีคนมาขายขนมจีบมากมาย แต่นางกลับไม่สนใจใคร จะมีก็แต่นายนับหนึ่ง เพื่อนรุ่นเดียวกันที่แอบชอบตอนสมัยที่เรียนด้วยกันเท่านั้นเอง
“ชั้นว่างั้นๆ แหละแก ผู้ชายก็เหมือนๆ กันหมด”
“เหมือนกันหมด...พูดได้ดีนะ แต่มันก็ไม่เหมือนกับนายนับหนึ่งของแกละสิไม่ว่า...ชั้นว่าแกหัดมองคนอื่นบ้างนะ นับหนึ่งน่ะเขาไม่กลับมาหรอกแก”
ใช่ แก้มใสไม่เคยมองใคร ไม่เคยเอ่ยปากชมใครนอกจาก ‘นับหนึ่ง’ ชายหนุ่มที่เป็นทั้งเพื่อนและชายที่แก้มใสแอบชอบมาตลอดตั้งแต่เริ่มวัยสาว...คิดมาถึงตอนนี้แก้มใสก็แอบถอนหายใจ...ไม่มีวันเป็นไปได้...นับหนึ่งไปทำงานต่างประเทศ 2 ปีแล้ว และไม่เคยกลับมา เขาคงมีคู่รักแล้ว...
“แต่ชั้นก็ได้ข่าวมานะแก้ม เมื่ออาทิตย์ก่อน ว่านับหนึ่งน่ะกลับไปคบกับไอ่ฝ้าย ที่ไปเจอกันที่โน่น”
“จริงดิ” แก้มใสถามเพื่อนอย่างสนใจ ลึกๆ ภายในใจก็อยากจะรู้และอยากจะลืมในคราวเดียวกัน
“แหล่งข่าวของชั้นบอกมาว่า ไอ่ฝ้ายเลิกกับสามีต่างชาติ และบังเอิญเจอกัน ก็คงจะรื้อฟื้นความหลังครั้งที่สมัยเรียนมั้ง ที่พวกมันเป็นแฟนกันน่ะ และแกก็ไปแอบชอบไอ่หนึ่ง ส่วนไอ่หนึ่งก็ไปชอบไอ่ฝ้าย จำได้มั้ยล่ะแก้ม”
“เออจำได้ ไม่ต้องขยี้ ชั้นรู้แต่ชั้นก็ไม่ได้ชอบนับหนึ่งขนาดนั้นนะแก แค่ชั้นปลื้มตามประสาวัยรุ่นเท่านั้นอ่ะแก”
“ปลื้มตามประสาวัยรุ่น! แหมช่างกล้าพูดนะ”
“ก็จริงนี่แก ชั้นแค่ชอบนะ ไม่งั้นชั้นคงเสียตัว ถวายตัวไปแล้วย่ะ แต่ก็ยอบรับนะ ถ้าให้คบกับนับหนึ่งตอนนั้น ชั้นก็โอเคนะตอนนั้นนับหนึ่งในสายตาของชั้น คือดูดีที่สุดแล้วแหละ”
“^O^”
“ชั้นว่าไอ่หนึ่งมันบ้ามั้ยแก้ม เพราะระหว่างแกกับไอ่ฝ้าย ชั้นว่าแกสวยกว่า น่ารักกว่าเยอะมากเลย แกทั้งสูงโปร่ง ขาวเนียน หุ่นก็ดีกว่า ไอ่หนึ่งมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ”
“อุ้ย! วันนี้แกไปโดนตัวไหนมาน่ะ พูดดีจัง”
“ชั้นพูดความจริงต่างหาก ไอ่หนึ่งมันคงบุญไม่ถึงแกมั้ง”
“โอ้ย คุณเพื่อนสุดเลิฟ น่ารักที่สุด ชั้นรักแกว่ะ ถ้าแกเป็นผู้ชายแมนๆ นะ ชั้นอาจจะตกหลุมรักแกแทนที่จะเป็นนับหนึ่งก็ได้นะ”
“โอ...ไม่นะ ชั้นมีผู้หมายปองแล้วย่ะ เสียใจด้วยนะแก้ม ถึงแกจะสวยน่ารักขนาดไหน แต่ชั้นไม่ชอบชะนีพวกเดียวกันนะคะ”
คอปเตอร์พูดจีบปากจีบคออย่างสนุกสนาน สายเอนเตอร์เทนที่สุดในกลุ่ม สายบวก สายลุย สายหวานรวมที่นี่หมด ‘คอปเตอร์’ หรือ นายพงษ์ปณต วิเศษณ์สุทธิ์ เพื่อนซี้ที่สุดของแก้มใส
- ผู้เขียน
