ตอนที่ 18
เสียงข้อความในมือถือดังขึ้นขณะที่ชายหนุ่มกำลังนั่งอ่านบทความของบรรดาเหล่านักศึกษาที่ส่งรายงานเข้ามาด้วยสีหน้าเครียดขรึม สายตาคมเหลือบมองหน้าจอเล็กน้อย เหมือนจะไม่สนใจในคราแรก แต่เมื่อได้เห็นข้อความถัดมา ก็ทำให้เขาตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมกับถอนหายใจดังด้วยความเหนื่อยหน่าย
‘มึงเลิกเสียเงินให้ไอ้พวกนักสืบได้ล่ะ เอาเงินมาให้กูดีกว่า’
“อะไรของมัน” พึมพำออกมาด้วยความหงุดหงิดปนรำคาญใจ ก่อนที่ข้อความที่เป็นรูปภาพจะเด้งป็อบอัพขึ้นมาให้เขายิ่งสงสัยมากขึ้น จึงยกกดเข้าไปดู
ปลายนิ้วมือสั่นระริก หัวใจเต้นถี่แรงรัวแทบจะหยุดเต้น กับภาพถ่ายของคนที่ทำให้เขาแทบลืมวิธีหายใจ ร่างกายชาวาบทุกสัดส่วน กับภาพใบหน้าของใครคนนั้น คนที่อยู่ในความคิดเขาตลอดเวลา
“วิฬาร์” ชื่อนั้นหลุดจากริมฝีปากเขาราวกับละเมอ แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยด้วยซ้ำ ว่าจะได้เห็นภาพเธอถ่ายคู่กับเพื่อนของเขา
มือไวเท่าความคิ
