กว่าธามและพริกจะมาถึงบ้านพักตากอากาศที่หัวหินก็ช้ากว่าเพื่อนๆ ที่ล่วงหน้ามาก่อนเกือบสองชั่วโมง
“ทำไมมึงมาช้านักวะ?” เสียงของพีคเอ่ยถามทันทีเมื่อเพื่อนกับน้องสาวเดินทางมาถึง ด้วยความที่เป็นห่วงน้องสาว
“กูท้องเสียน่ะสิ! แวะปั๊มมาตลอดทาง” ธามบอกพร้อมกับแกล้งทำหน้าเซ็งๆ
“แล้วนี่มึงดีขึ้นแล้วเหรอ?”
“เออ ดีขึ้นละ พอดีกูแวะซื้อยาที่ร้านขายยา”
“อือๆ งั้นก็ดีละ”
“แล้วไอ้พวกนั้นล่ะ!” ธามเอ่ยถามถึงเมฆกับหมอก
“นู่น ไอ้แฝดพากันไปเล่นน้ำทะเลนู่น กูจะไปก็มัวแต่ห่วงมึงนั่นแหละ”
“แหม ห่วงกูหรือว่าห่วงน้องสาวกันแน่”
“เออ กูห่วงน้องสาวกู มึงยิ่งไม่น่าไว้ใจอยู่”
“กูน่าไว้ใจที่สุดแล้ว น้องสาวมึงก็เหมือนน้องสาวกูแหละ” ธามพูดพร้อมกับหันมาส่งซิกให้พริกที่ยืนอยู่ข้างพี่ชายของเธอ
“มึงรีบเอาของไปเก็บเถอะ พริกด้วย ห้องมึงเบอร์สอง ส่วนห้องพริกเบอร์สามนะ”
“ค่ะ / เออ” เขาและเธอตอบรับออกมาพร้อมกัน
