“ อันนามันเพิ่งเรียนจบ ยังไม่มีเงินมีทองหรอก
แต่เดี๋ยวพอมันแต่งงานกับพ่อราเมศ มันก็จะรวยแล้ว ตาราเมศเป็นถึงผู้บริหาร รวยขนาดนั้น
ค่าดองไม่ต้องพูดถึง”
“ จริงเหรอวะอีชะเอม ถ้าได้ลูกเขยรวยแบบนั้น
เอ็งจะลืมพวกข้าหรือเปล่า ”
“เฮ้ย!! ต่อให้ได้ลูกเขยรวย ฉันก็ไม่ลืมพวกแกหรอก เราอยู่กันมาตั้งกี่ปี รู้ตับไตไส้พุงกันหมด
แค่ฉันจะสบายกว่าเดิมแค่นั้นแหละ ไม่ต้องไปหาของเก่ามาขายให้เหนื่อย นั่งก๊งได้ทั้งวัน”
พอฉันได้ยินบทสนทนาของแม่กับเพื่อนบ้าน ฉันก็ท้อแท้ใจไปหมด มือที่กำลังจะยกกับข้าวออกไปถึงกับสั่น คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงพ่อกับแม่ฉันได้แล้วแหละ
“ กับข้าวมาแล้วค่ะ ”
ฉันทำใจอยู่ซักพัก ก็ยกกับข้าวออกมาข้างนอก
เพื่อนแม่หลายคนมานั่งล้อมวงรอ และก็ดื่มเหล้าไปด้วย
“ไหนๆ โห กุ้งมีแต่ตัวใหญ่ๆทั้งนั้นเลย ลาภปากแท้ๆ ”
เพื่อนข้างห้องของแม่พูดขึ้น
“ นั่นน่ะสิ ถ้าลูกฉันไม่มา พวกแกก็ไม่มีวาสนาได้กินของดีๆแ
