“ได้ค่ะ”
สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจแลกไลน์กับคุณวัฒน์ คงไม่น่ามีอะไรเสียหายหรอก แค่คุยๆกัน เราสองคนก็ต่างโตกันแล้วหนิเนาะ
“ขอบคุณมากครับ ผมคิดว่าคุณอันนาจะปฏิเสธแล้วซะอีก ”
พอแบบนี้คุณวัฒน์ค่อยยิ้มออกขึ้นมาหน่อย
“งั้นฉันกลับนะคะ ”
“ถึงห้องพักแล้วไลน์บอกผมด้วยนะครับ ”
หืม…ต้องไลน์บอกด้วยเหรอ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย
“คือผมเป็นห่วงหนะครับ ถ้ารู้ว่าคุณอันนากลับถึงที่พักอย่างปลอดภัย ผมก็จะได้สบายใจ
“อืม…งั้นเดี๋ยวฉันไลน์บอกนะคะ ”
“ครับ ”
ฉันเดินอ้อมมาฝั่งคนขับ และเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ พอหันไปมองอีกที ปอร์เช่ก็เอามือเท้าคาง แขนค้ำไว้ที่เบาะจ้องหน้าฉันอยู่
“มองอะไร ”
ฉันถามเสียงห้วน พยายามไม่มองดูหน้าเขา
“แลกไลน์กับหมอนั่นเหรอ ”
“รู้แล้วถามทำไม ”
คงสังเกตทุกความเคลื่อนไหวของฉันเลยมั้ง
“อันนา ผมเตือนคุณแล้วนะ ว่าในระหว่างที่มีอะไรกับผม คุณห้ามยุ่งกับคนอื่น ”
ปอร์เช่พูดผ่านไรฟัน
