บทที่ 20 ชิงตัว

1415 คำ

“นายครับ คุณพรียากลับประเทศไทยแล้ว” “อืม ฉันรู้แล้ว เธอเป็นยังไงบ้าง” “สบายดี..แต่” “แต่อะไรวะเอซ” “คนของวีแกนทั้งโรเบิร์ตและลูคัสกำลังไปที่นั่น พร้อมกันกับการพยายามเจรจาธุรกิจกับบาวอน...เอ่อ คุณไดมอนด์ครับนาย” “เอาเครื่องออกเลย! ฉันต้องไปหาเธอเดี๋ยวนี้!” “นาย” “เรื่องงานออนไลน์ทั้งหมด...เรียกเลขาของทุกที่มาพบฉันด่วน!” “ครับนาย” “อ่อเอซ..อย่าลืมติดต่อผ่านเซอร์ด้วยนะเรื่องของเธอและฝากให้เซอร์แจ้งไดมอนด์ด้วยว่าฉันกำลังจะไป” •••••• ช่วงสองสามเดือนงานเยอะเสียจนปลีกตัวไม่ได้เลย ข้ามทวีปไปมาอย่างว่าเล่น เหมือง สำนักงานใหญ่ เอเชีย ยุโรป แอฟริกา บลา บลา บลา เล่นซะจนของเล่นที่เล็งไว้ก็หายไป... "มึงพยายามไม่ให้กูคิดถึงแม่กระต่ายสปายตัวนั้น" "งานจริงครับนาย..นายครับเครื่องคงลงจอดไม่ทันคุณไดมอนด์" "เอ่อ..ช่างหัวไดมอนด์มันไปก่อน โทรไปบอกก็พอ" “ครับ” "เอซ.." "ครับนาย" "พรหมลิขิตหรือเปล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม