พิ้งค์พลอยนอนนึกถึงเหตุการณ์ในเย็นวันนั้น ครั้งแรกที่เธอได้เจอกับดิเชร์...
เมื่อหลายปีก่อน เป็นวันที่พ่อของเธอพาเมียน้อยเข้าบ้าน ทำให้แม่และเธอเสียใจ แม่ของเธอช็อกจนแทบจะล้มทั้งยืน ครอบครัวที่อบอุ่นของเธอกำลังจะหายไป สถานการณ์ที่ดูอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ทำให้เธอวิ่งออกจากบ้านในชุดนักเรียนวันที่ฝนตกหนัก ไม่พกโทรศัพท์มือถือแถมไม่มีเงินติดตัวสักบาท
ทั้งวิ่งทั้งเดินสลับกันไปจนเลี้ยวเข้าไปในซอยๆหนึ่ง เมื่อวิ่งมาถึงกลางซอยตรงจุดที่มีกลุ่มวัยรุ่นมั่วสุมกันอยู่เธอสังเกตได้จากใบหน้าของแต่ละคนที่มีดวงตาแดงดูเลื่อนลอย รูปร่างที่ผอมราวกับคนติดยา
"เฮ้ย! เหยื่อหลงมาเว้ย" หนึ่งในกลุ่มนั้นตะโกนขึ้น
สองเท้าที่หยุดกึก จะขยับถอยหลังแต่ว่าเท้าทั้งสองมันกลับไม่ทำเหมือนอย่างที่ใจสั่ง พิ้งค์พลอยเลยตัดสินใจพูดโกหกเพื่อเอาตัวรอด และคิดว่าวิธีนี้อาจจะได้ผลทำให้เธอรอดจากสถานการณ์นี้
"หนูมาตามหาพี่ชาย พวกพี่เห็นพ
