เด็กเลี้ยงกวินทร์

ตอนที่13

วันนี้เป็นอีกวันที่เมยาวีมาช่วยงานเขาที่ยิมหลังเลิกเรียน ทว่าวันนี้เธอทำงานที่ได้รับมอบหมายเสร็จเร็วกว่าปกติ แต่กวินทร์ยังไม่เข้ามาที่สำนักงาน พนักงานคนอื่นบอกว่าเขาออกไปคุยงานสำคัญกับลูกค้ารายใหญ่เรื่องการขยายร้านขายอุปกรณ์เครื่องออกกำลังกายเพิ่ม

เธอหันไปมองโทรศัพท์มือถืออีกครั้งไร้ซึ่งวี่แววของคนที่เฝ้ารอ ไม่มีการแจ้งเตือนใด ๆ เข้ามาเลยแม้แต่น้อย ต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นเพียงพนักงานคนหนึ่งเท่านั้น

ความจริงคือหน้าที่คือต้องคอยบำบัดความใคร่ในเวลาเจ้านายต้องการ เมยาวียิ้มหยันตัวเอง

'แล้วเธอยังจะต้องการอะไรอีกล่ะเมย์ เงินเดือนหนึ่งแสนบาทไม่ใช่น้อย ๆ'

ทุกครั้งที่ความน้อยใจเริ่มกัดกินหัวใจ เธอจะเตือนตัวเองด้วยเหตุผลนี้เสมอ หญิงสาวชะเง้อออกไปข้างนอก อากาศเริ่มมืดครึ้ม เธอจึงตัดสินใจเข้าไปเปลี่ยนชุดออกกำลังกายที่กวินทร์ซื้อให้ เพื่อรอเขาและได้ฆ่าเวลาไปเล่น ๆ

ขณะที่เมยาวีกำลังผูกเชือกรองเท้า ก็มีเสียงทักทายจากบางคนดังขึ้น

"น้องเมย์..."

"อ้าว พี่ธวัฒน์ สวัสดีค่ะ"

เมยาวียิ้มรับอย่างเป็นมิตร ธวัฒน์ในชุดออกกำลังกายดูผ่อนคลาย เฟลนลี่เข้าถึงง่าย

"เจ้าวินทร์ล่ะ ยังไม่กลับเหรอ"

ธวัฒน์ถาม พลางมองไปตรงลานจอดรถอย่างไม่เร่งรีบ

"ยังเลยค่ะคงอีกนาน"เมยาวีส่ายหน้า

"คงอีกนาน งั้นไปออกกำลังกายกันครับ พี่กำลังต้องการเพื่อนคุยพอดี"

ธวัฒน์ชวนด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรอย่างเปิดเผย เมยาวีนิ่งคิดไปชั่วขณะ เธอสังเกตจากแววตาของธวัฒน์แล้ว ไม่เห็นมีแววเจ้าชู้หรือแววร้ายกาจเหมือนที่เขามักจะจงใจทำต่อหน้ากวินทร์เลยแม้แต่น้อย

เขามองเธอด้วยแววตาใจดีเหมือนผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก

"โอเคเลยค่ะ เมย์จะได้ให้พี่ธวัฒน์แนะนำด้วย"

หญิงสาวตอบรับอย่างร่าเริง เมยาวีเดินตามธวัฒน์ไปยังโซนคาดิโอ ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเกี่ยวกับเรื่องเรียน และการปรับตัวเข้ากับชีวิตในเมืองกรุง ธวัฒน์แนะนำวิธีการใช้เครื่องออกกำลังกายต่าง ๆ อย่างละเอียดอ่อนและเป็นกันเอง ซึ่งทำให้เมยาวีรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขที่ได้มีปฏิสัมพันธ์แบบ "ปกติ" กับคนอื่น

ในเวลาเดียวกัน กวินทร์ก็ขับรถกลับเข้ามาที่ลานจอดรถของยิม ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดจากการเจรจาธุรกิจที่ดุเดือด เขาตั้งใจจะเข้าไปในห้องทำงานเพื่อส่งข้อความหาเมยาวีก่อนที่จะตรงไปยังห้องออกกำลังกาย แต่เมื่อเขาเดินผ่านโซนคาดิโอ ภาพที่เห็นทำให้เลือดในกายเขาเย็นวาบลงทันที

เมยาวีกำลังหัวเราะอย่างร่าเริงอยู่กับธวัฒน์ เพื่อนสนิทที่เขารู้ดีว่าแอบสนใจน้องสาวเพื่อนอยู่ไม่น้อย การอยู่ด้วยกันตามลำพังในชุดออกกำลังกายที่รัดรูปยามค่ำคืนนั้น เกินกว่าที่กวินทร์จะยอมรับได้

กวินทร์ไม่ได้เข้าไปขัดจังหวะอย่างที่ใจต้องการ เขาเดินเลี่ยงเข้าไปรอหญิงสาวในออฟฟิศด้วยสีหน้าที่เย็นชาและตึงกว่าปกติมาก

เขานั่งลงที่โต๊ะทำงานของตัวเอง สวมแว่นตาอ่านหนังสือพลางเปิดแฟ้มเอกสารขึ้นมา แต่สายตาของเขาไม่ได้จับจ้องอยู่ที่ตัวเลขเลยแม้แต่น้อย เสียงหัวเราะของเมยาวีที่ดังแว่วเข้ามา จากข้างนอกต่างหากที่ทำให้สมาธิของเขากระเจิดกระเจิง ความร้อนรุ่ม ที่ถูกสะกดกลั้นเอาไว้กำลังแผดเผาภายในใจอย่างรุนแรง

ไอ้ธวัฒน์... มึงกล้าดียังไงมาสนิทสนมกับของของกู!

เวลาผ่านไปราวสิบห้านาที เมยาวีก็เดินเข้ามาในสำนักงานพร้อมกับธวัฒน์ เธอดูสดชื่นและใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่กวินทร์รู้สึกว่าเขาไม่ได้เห็นบ่อยนักในช่วงที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง

ธวัฒน์ทักทายกวินทร์ด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นกันเอง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง รังสีอำมหิตหนาวเสียยิ่งกว่าห้องแช่เย็นแผ่ออกมาจากตัวเพื่อนรักอย่างโจ่งแจ้ง

"อ้าว วินทร์ มึงกลับมาแล้วเหรอวะ"

"อืม มึงก็เห็นแล้วนี่"

กวินทร์ตอบเสียงเคร่งขรึม สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เมยาวีราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

เมยาวีที่รับรู้ถึงโทสะของกวินทร์ผ่านสายตาและน้ำเสียง

"งั้นเมย์ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ"

กวินทร์พยักหน้าเป็นการอนุญาตที่แสนจะเอาแต่ใจ เมยาวีรีบเดินเลี่ยงไปยังโซนห้องน้ำส่วนตัวของกวินทร์อย่างรวดเร็ว โดยไม่แม้แต่จะมองหน้าธวัฒน์เลยแม้แต่น้อย

ธวัฒน์มองตามหลังเมยาวีไปอย่างครุ่นคิด ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับเพื่อนรักที่ยังคงยืนนิ่งแข็งทื่ออยู่

"น้องเขามีความพิเศษอะไร ทำไมมึงทำเหมือนหึงหวงขนาดนี้" ธวัฒน์ถามอย่างตรงไปตรงมา เขาเริ่มมั่นใจแล้วว่าเพื่อนของเขามีอะไรปิดบังอยู่ กวินทร์พยายามดึงสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติที่สุด แต่ความตึงในสีหน้านั้นปิดไม่มิดแม้แต่นิดเดียว

"เมย์เป็นน้องไอ้พีท มันฝากกูไว้ให้ดูแล"

"อ้าวเหรอ? ไอ้พีทนึกยังไง ฝากแมวไว้กับปลาย่าง"

ธวัฒน์แซวพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างขบขัน เขารู้ว่าเหตุผลของกวินทร์นั้นฟังไม่ขึ้นเลย

"มึงสิแมว กลับไปได้แล้ว ก่อนที่กูจะหมดความอดทน"

กวินทร์ขู่เสียงต่ำ แต่น้ำเสียงจริงจัง ธวัฒน์ไม่ได้กลัวคำขู่ของเพื่อน แต่กลับยิ่งสนุกที่ได้เห็นคนที่มีฉายาว่าเจ้าชายแห่งน้ำแข็งขั้วโลกกำลังจะโดนเสน่หาของสาวน้อยละลายในไม่ช้า

"กูว่าไม่ธรรมดาแล้วว่ะ สมภารมีกินไก่วัดแน่งานนี้"

ธวัฒน์แซวต่อเนื่องพร้อมกับหัวเราะลั่นออกมา ความจริงถ้าสมภารจะกินไก่วัดจริงเขาไม่ติดเลย ดีเสียอีก เพื่อนของเขาจะได้มีแฟนจริง ๆ เสียที เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา กวินทร์ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนอย่างจริงจังเลย

"เลิกเพ้อเจ้อแล้วกลับไปได้แล้ว ก่อนที่ปากมึงจะแตก"

กวินทร์เลือกที่จะยุติการสนทนาด้วยการขู่ซ้ำ เพราะเขาไม่สามารถใช้เหตุผลในการปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงได้อีกต่อไปแล้ว

"เออ ๆ ดุยิ่งกว่าหมานะมึงเนี่ย!"

ธวัฒน์ยอมถอยเพราะรู้นิสัยเพื่อนดีว่าการไม่ปฏิเสธคือการยอมรับนั่นเอง รอยยิ้มแห่งความรู้ทันยังคงประดับอยู่บนใบหน้าของธวัฒน์ เขารู้ความจริงแล้วว่าสถานะของกวินทร์กับน้องเมย์นั้นไม่ได้เป็นเพียงแค่การดูแลธรรมดาอย่างแน่นอน

เสียงประตูด้านนอกปิดลง บ่งบอกว่าธวัฒน์กลับไปแล้ว เขายกมือขึ้นคลายปมเนกไทออกอย่างหงุดหงิด ก่อนจะสาวเท้าตามร่างเพรียวของเมยาวีเข้าไปในห้องแต่งตัวทันที

ประตูถูกเปิดออกอย่างไม่ขออนุญาต กวินทร์ไม่ได้แคร์ว่านี่คือพื้นที่ส่วนตัวของเธอ ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองร่างที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า ตอนแรกเขาแค่มีโทสะ แต่ตอนนี้อารมณ์ปรารถนากลับแทรกเข้ามาอย่างห้ามไม่ได้

"อุ้ย! พี่กวินทร์!"

เมยาวีอุทานด้วยความตกใจ ใบหน้าสาวเห่อร้อนขึ้นมาทันที เธออยู่ในชุดที่มีเพียงผ้าขนหนูพันร่าง ตั้งแต่เนินอกลงไปถึงต้นขาอย่างหมิ่นเหม่ เผยให้เห็นผิวเนียนที่ถูกความชื้นจากการอาบน้ำ