ตอนที่ 2 ปัญหาของพี่เขย
1654 คำ
เริงสวาทบำบัดชู้....ตอนที่ 2 ปัญหาของพี่เขย
จูนพยายามมองสบตา...แต่พี่เขยยังออกอาการประหม่า จูนไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมาเจอกับพี่เขยที่มาปรึกษาอาการหลั่งไว แต่ตอนนี้จูนอยู่ในฐานะของหมอรักษาคนไข้ จึงต้องทิ้งความคุ้นเคยกันในฐานะพี่เขยไปก่อน
“ทีนี้เรามาเริ่มกันนะคะ...ก่อนอื่นจูนต้องวิเคราะห์ก่อนค่ะว่าสาเหตุเกิดจากอะไร” จูนบอก แล้วกฤชก็พยักหน้ารับแต่ถอนหายใจ มองน้องเมียที่ใส่ชุดทำงานกระโปรงฟิตสั้น นั่งไขว่ห้างอยู่ตรงหน้า
“พี่กฤชนอนบนเตียงนะคะ...ค่อยๆเอนหลัง...ทำใจให้สบาย...ปรับเอนประมาณนี้ได้มั้ยคะ...โอเคมั้ย” จูนถาม
“ได้...ได้แล้ว” กฤชบอก หน้ายังคงแดงด้วยความอาย
“ทีนี้ก็หลับตาค่ะ...ปล่อยวางทุกอย่าง...ตอนนี้มีแค่เราสองคนเท่านั้น ทุกอย่างที่เราคุยกันจะเป็นความลับ ความลับระหว่างเราสองคนเท่านั้น...โอเค...พี่กฤช...พี่กฤชตอบคำถามจูนนะคะ...อาการหลั่งไวของพี่เป็นมานานยังคะ” จูนถาม จูนได้ยินเสียงกฤชถอนหายใจอีกครั้งก่อนพูดออกมา
“ก็...เพิ่งเป็น...เพิ่งเป็นเมื่อไม่นานนี้แหละ” กฤชบอก
“เล่าให้ฟังหน่อยสิคะว่ามันเริ่มขึ้นได้ยังไง” จูนถาม
“ก็...พี่กับพี่ของจูน...เอ่อ...จิว...ช่วงที่พี่แต่งงานกับจิวใหม่ๆเราไม่มีปัญหานี้หรอกนะ...แต่เมื่อสองปีที่แล้ว...ช่วงที่จิวเค้ามีปัญหาเรื่องร้านขายอุปกรณ์สำนักงาน...ช่วงนั้นเราแบบว่าไม่ค่อยได้มีไรกัน...แล้วถ้ามี...จิวเค้า...เค้าก็แบบว่าเสร็จช้ามาก หรือบางทีมีไรกันก็ไม่เสร็จเลยก็ยังมี ทีนี้บ่อยเข้าบ่อยเข้าจิวเค้าก็ไม่อยากมี ทีนี้พี่ก็...เอ่อ...พี่ก็...” กฤชพูดค้างไว้
“พี่กฤชแก้ปัญหานี้ยังไงคะ” จูนถาม
“พี่...พี่ไม่อยากทำผิดต่อจิวด้วยการไปหาเศษหาเลยข้างนอกหรอกนะ...พี่ก็เลยแอบดูหนัง...ดูหนังโป๊ ดูแล้วก็ใช้มือช่วยตัวเอง พี่ทำแบบนี้มาปีกว่า...ทำทุกครั้งที่มีโอกาส บางทีก็ต้องรีบเพราะกลัวจิวจะเห็น บางทีก็รีบทำในห้องน้ำ แล้ว...มันก็กลายเป็นว่า...พอพี่กลับมาทำกับจิวกลายเป็นพี่เสร็จไว” กฤชบอก
“โดยปกติทั่วๆไปหลังการสอดใส่...ผู้ชายไทยก็จะอยู่ที่ราวๆ 5-7 นาทีนะคะ ถ้าพี่กฤชอยู่ในเวลาประมาณนี้ก็ยังถือว่าปกติค่ะ” จูนบอก
“แต่ของพี่มันแค่สองนาทีเท่านั้น...ไม่สิ...บางทีมันก็ไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ...มันเหมือนกับว่าพี่กำลังช่วยตัวเองแล้วเสร็จ...อะไรประมาณนี้” กฤชบอก
“พี่กฤชคิดว่าอาการหลั่งเร็วของพี่สร้างปัญหาให้พี่มั้ยคะ” จูนถามต่อ
“ใช่...มันสร้างปัญหาให้พี่...ทำให้พี่คิดว่าจิวไม่มีความสุข แล้วพี่ก็ไม่มีความสุขที่พี่เป็นแบบนี้” กฤชบอก
“การเล้าโลมล่ะคะ...ใช้เวลาเล้าโลมนานแค่ไหน” จูนถาม
“เล้าโลมอยู่...แต่การเล้าโลมให้จิวถึงมันก็ไม่ใช่ว่าจะทำได้บ่อยๆ หลังๆพอรู้ว่าถ้าใส่แล้วถึง จิวก็ชิงไม่ถึงซะตั้งแต่ใช้มือใช้ปาก...พอจิวไม่ถึงจิวก็เอามือมาชักให้...ไม่ถึงสองนาทีพี่ก็ถึง” กฤชบอก
“สูบบุหรี่พี่กฤชไม่สูบอยู่แล้ว...แต่พี่กฤชดื่มแอลกอฮอล์มั้ยคะ” จูนถาม
“พี่ไม่ได้ดื่มมากมายอะไรหรอก” กฤชบอก
“ประวัติการรักษาทางการแพทย์ละคะ” จูนถาม
“ไม่มี...พี่ไม่เคยป่วยหนัก” กฤชบอก
“วันนี้จูนอยากให้พี่ตรวจสุขภาพก่อนนะคะ อาจต้องตรวจเลือดหาความผิดปกติของระดับฮอร์โมนเพศชาย ตรวจหาความผิดปกติของท่อปัสสาวะ” จูนบอก
“ได้ทั้งนั้น...แต่...ครั้งหน้าพี่ไม่มาที่นี่แล้วนะ” กฤชบอก
“ทำไมละคะ” จูนถาม
“พี่อาย” กฤชบอก
“นี่ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอกค่ะ...พี่กฤชค่อยๆลืมตานะคะ...ช้าๆ...โอเคค่ะ...กลับมานั่งนะคะ” จูนบอก กฤชก็กลับมานั่งที่เก้าอี้
“พี่กฤชไม่มีปัญหาเรื่องอวัยวะเพศไม่แข็งตัวใช่มั้ยคะ...หมายถึงพี่ดูหนังโป๊พี่ก็มีอารมณ์ พี่เห็นพี่จิวพี่ก็มีอารมณ์” จูนถาม
“เอ่อ...ใช่...พี่ไม่มีปัญหาเรื่องนั้น” กฤชบอก คำพูดนี้ทำให้กฤชจากที่มองผ่านๆก็อดไม่ไหวที่จะจับจ้องขาอ่อนในกระโปรงสั้นของน้องเมีย ขาอ่อนของจูนทำให้แท่งลำของกฤชแข็งตัวขึ้นมาทันที
“เบื้องต้นจูนวินิจฉัยว่าเคสของพี่กฤชน่าจะเกิดจากปัญหาทางจิตใจ ปัจจัยที่กระทบต่อจิตใจจนส่งผลต่อการหลั่งไวของพี่กฤชก็คงมาจากการคุ้นชินกับการใช้มือช่วยตัวเองบ่อยเกินไปค่ะ จนพี่กฤชควบคุมการหลั่งไม่ได้ แล้วก็ส่งผลมาถึงตอนที่สอดใส่เพราะพี่จิวถึงช้า...แบบนี้อาจต้องคุยกันทั้งสองฝ่ายค่ะ” จูนบอก
“คุยพร้อมกันเหรอ...ไม่ดีกว่า...มีวิธีรักษาพี่คนเดียวมั้ย” กฤชถาม
“มีค่ะ...ก็ต้องมีทั้งวิธีบำบัด...การใช้ยา” จูนบอก
“ยาอึดยาทนพวกนั้นนะเหรอ...พี่เคยใช้นะ...แต่มันก็ไม่ได้ผล” กฤชบอก
“ไม่ใช่ยาพวกนั้นหรอกค่ะ...ยาพวกนั้นมันทำให้เกิดการตกค้าง แล้วเอฟเฟคระยะยาวก็มีมากต่อร่างกายนะคะ...จูนก็เลยคิดว่าถ้าจะให้ได้ผลดีที่สุด...พี่กับพี่จิวต้องร่วมมือกันค่ะ” จูนบอก
“จิวเป็นยังไงจูนก็รู้นี่” กฤชมองหน้าน้องเมีย
“รู้ค่ะ...พี่จิวเค้าเป็นคนเรียบร้อย ไม่ค่อยพูด ยิ่งเรื่องแบบนี้คงยากค่ะ” จูนบอก
“งั้นก็คงต้องปล่อยไปแบบนี้แหละ...เฮ้อ...โอเค...ขอบคุณนะ...แล้วก็...เรื่องนี้…” กฤชมองตา
“เรื่องนี้จะเป็นความลับ...ในฐานะหมอกับคนไข้ค่ะ แต่เรื่องตรวจสุขภาพกับตรวจระดับฮอร์โมน พี่กฤชต้องตรวจเลยนะคะ” จูนบอก
“ก็ได้...แต่จริงๆนะ...พี่ไม่มาที่โรงพยาบาลนี้อีกแล้ว” กฤชบอก
“ถ้าไม่สะดวกที่นี่...ไปที่คลินิกของจูนก็ได้นะคะ...นี่ค่ะนามบัตร...เปิดเฉพาะเสาร์อาทิตย์ แต่ต้องไปนัดกับเลขาก่อนนะคะ เพราะคิวจองจะจองล่วงหน้าค่ะ” จูนบอก
“ถ้ายุ่งยากมาก...เอาว่าพี่ไม่ไปก็แล้วกัน” กฤชบอก
“เอ่อ...งั้นวันเสาร์...หกโมงเย็นก็ได้ค่ะ...มาเจอจูนที่คลินิก” จูนบอก
“หกโมงเย็น...ปิดแล้วนี่” กฤชมองในนามบัตร
“ถ้าพี่กฤชมาก็เปิดค่ะ” จูนส่งยิ้มให้
“โอเค...ตามนั้นก็ได้” กฤชบอก จากนั้นจูนก็เขียนใบวินิจฉัยโรคเตรียมยื่นให้พยาบาล
“เรียบร้อยค่ะ...วันเสาร์ตอนไปหาจูน เอาผลตรวจสุขภาพไปด้วยนะคะ” จูนบอก
“ตามนั้น...โอเคนะไว้คุยกัน...แล้วก็...เอ่อ...” กฤชโน้มหน้ามาหา ก่อนจะกระซิบข้างหูน้องเมียไม่ให้พยาบาลได้ยิน
“อย่าพูดเรื่องนี้กับจิวเด็ดขาดนะ” กฤชกระซิบบอก
“ค่า” จูนบอกแล้วส่งยิ้มให้ กฤชทำหน้าเขินอายรับไหว้จูนก่อนจะเดินตามพยาบาลไปตรวจสุขภาพทันที...
จูนมองพี่เขยจนลับตา...กฤชพี่เขยวัย 45 ที่ทำงานเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง กฤชแต่งงานกับจิวพี่สาวของจูนวัย 30 มาแล้วหลายปี จูนพอจะนึกภาพออกว่าจิวเครียดมากเรื่องร้านเมื่อสองสามปีก่อนหลังพ่อแม่เสียไป ส่วนกฤชนั้นแม้อาจไม่ถึงกับคุ้นเคยกันมากมาย แต่เท่าที่รู้จักกฤชเอาใจใส่และดูแลพี่สาวของจูนอย่างดี แม้อาจจะพูดจาโผงผางไปบ้างตามสไตล์ผู้รับเหมาที่ต้องพูดคุยต้องปะทะกับผู้คนมากมาย แต่จูนก็ไม่ได้คาดคิดว่าพี่เขยจะเจอปัญหานี้....
ตอนเย็นวันเดียวกัน...จูนก็ตัดสินใจโทรไปหาพี่สาวทันที แม้บ้านของจิวซึ่งเป็นบ้านพ่อแม่จะอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของจูนมากมาย แต่ก็เกือบเดือนแล้วที่จูนไม่ได้ไปหาพี่สาว
“สวัสดีค่ะพี่จิว” จูนทักทาย
“ยัยจูน...หายไปเลยนะ...นึกว่าลืมกันแล้ว” จิวบอก
“แหม...รับสายปุ๊บก็ว่าปั๊บ...ถามข่าวถามคราวกันก่อนสิคะ” จูนบอก
“ก็ต้องสบายดีอยู่แล้วแหละ...ฟังจากเสียง” จิวบอก
“พี่จิวละคะ...โอเคมั้ย” จูนถาม
“ก็โอเค...มาหาพี่บ้างสิ...มานอนค้างกันบ้างก็ได้ มีเรื่องอะไรจะคุยเยอะแยะเลยรู้มั้ย” จิวบอก
“ก็กะจะไปอยู่แล้วค่ะ...วันพฤหัสนี้จูนหยุด...จูนไปหานะคะ” จูนบอก
“โอเค...ได้ๆ...งั้นเจอกันวันพฤหัส เดี๋ยวจะเตรียมอาหารอร่อยๆที่จูนชอบไว้ให้นะ” จิวบอก
“ได้ค่ะ...งั้นวันพฤหัสเจอกันนะคะ” จูนบอก
“ได้จ๊ะ” จิวบอกส่งท้ายก่อนที่จะวางสาย...
จูนต้องการไปหาพี่สาวก็จริงอยู่ แต่จูนก็อยากรู้ประเด็นปัญหาของกฤชเหมือนกัน วิญญาณความเป็นหมอคงเข้าสิงให้จูนต้องการค้นหาความจริงว่าสาเหตุเกิดจากอะไร และยิ่งเป็นพี่เขยกับพี่สาวจูนก็ยิ่งอยากจะยื่นมือเข้าไปช่วยให้เต็มที่ และหลังจากนั้นวันเสาร์ที่พี่เขยไปพบ ก็คงจะเป็นการเริ่มต้นรักษาเพื่อให้พี่เขยกับพี่สาวได้กลับมามีความสุขในชีวิตคู่เหมือนเดิมเสียที...
จบตอนที่...2...
- ผู้เขียน
