ด้านรันลนาถึงแม้เลโอนิกซ์โกรธเกลียดไล่ตน แต่เขาเมาไม่ได้สติ ขณะเดินยังล้มแบบนี้ฉันจะปล่อยให้เขาเดินเองได้ยังไง ร่างบางยังเข้าไปพยุงไม่สนใจที่เลโอนิกซ์ผลักไสไล่เธอ
“ฉันรู้ว่าคุณโกรธคุณเกลียดฉันมาก แต่ฉันจะปล่อยให้คุณเดินคนเดียวได้ยังไง” รันลนาไม่พูดเปล่า แต่ร่างบางกับพยุงคนล้มขึ้นมา
“มาเถอะค่ะ ฉันรู้ว่าคุณเดินเองไม่ไหว” รันลนายกมือเลโอนิกซ์อีกข้างโอบเข้าบ่าไหล่ของตน นัยน์ตาดุดันสบตาคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกสับสน ใช่เขาโกรธ เกลียดเธอ
ด้านเลโอนิกซ์ถึงเขาจะเมาแต่นั้นก็ยังพอมีสติ ร่างบางพยุงคนตัวสูงเดินมาจนกระทั่งถึงห้องนอนของเลโอนิกซ์ ทว่าขณะที่ถึงหน้าห้อง มือหนาเปิดประตูและกลับไม่ยอมให้รันลนาเข้ามาในห้องของตน
“ถอย...ห้องนอนผมไม่ต้อนรับ ผู้หญิงหิวเงินอย่างคุณ” เสียงเข้มเอ่ย ร่างสูงที่เมากรึบๆ ปิดประตูห้องดังปัง ต่อหน้าต่อตารันลนาที่จะเดินตามตน รันลนาถึงกับหน้าชากับคำพูดของเลโอนิกซ์ เท้าท
