บทที่ 50
ไม่มีใครอยากยุ่งเรื่องของลู่ซินฟางหรอก
“เมืองใหญ่ขนาดนั้น หาคนคงไม่ง่าย” เหอถิงพึมพำ เขายังยืนอยู่ที่เดิม ในขณะที่มารดาเดินลิ่วๆ ออกไปไกลแล้ว
สักพักให้หลัง เหมือนนางเหอเพิ่งรู้ตัวว่าลูกชายไม่ได้เดินตามมา นางจึงหันมาถาม
“อาถิง เจ้าจะรอรถเทียมวัวตรงนี้หรือ?”
เหอถิงส่ายหน้า “ไม่ใช่ท่านแม่”
“แล้วหยุดทำอะไรเล่า”
“เมืองเล่ออันไม่เล็ก ข้าคิดว่าไปถามกับหัวหน้าหมู่บ้านน่าจะเร็วกว่าเดินหาแบบไม่รู้ทิศทางเช่นนี้”
“ดีมาก เอาแบบนั้นแหละ แบบที่เจ้าว่า!”
นางเหอพยักหน้ารัวๆ อย่างเห็นด้วย นางมีลูกชายสองคน ลูกคนโตได้เรื่องได้ราวกว่าลูกชายคนเล็ก ดังนั้นไม่ว่าอะไรความคิดของลูกชายคนโตล้วนถูกทุกอย่างและดีไปหมด
“แต่...พวกเราไม่รู้จักบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านไม่ใช่หรือ” นางเหอถาม
เหอถิงยิ้มจางๆ แล้วบอก “แค่ถามใครสักคนก็ได้แล้วท่านแม่”
“ใช่ๆ ข้าลืมคิดไป”
พูดคุยกันเข้าใจแล้วทั้งสองก็เดินไปตาม
