ตอนที่ 11 จัดการ
อาจิน จัดการแต่งตัวให้คุณหนูของนางเสร็จเรียบร้อย ภายในใจยังคงกระวนกระวายเรื่องอาการป่วยไม่หาย เกรงว่าเจ้านายจะหกล้มลง ด้วยความห่วงใยอย่างท่วมท้น จึงได้เอ่ยถามขึ้นกับคุณหนูของนาง
“คุณหนูแน่ใจนะเจ้าคะ ว่าเดินไหว” น้ำเสียงและแววตา ยามมองคนป่วยลุกขึ้นยืน ยืดแขนทั้งสองข้างออก ทำท่าทางประหลาด ๆ อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
มือข้างหนึ่ง เท้าเอวคอดกิ่วบิดไปมา เจ้านายยิ้มตอบกลับมาและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ติดจะแหบแห้งเล็กน้อย
“อาจิน ข้าเดินไหว ข้าอยากจะไปกระชากหน้ากากของพวกไร้ยางอายออก ดูสิมันจะทำหน้ายังไง” หลังจากยืดเส้นยืดสายเป็นที่เรียบร้อย แววตาอ่อนโยนเมื่อครู่ได้จากหายไปทันตา
ยามนี้เหลือแต่สายตาแน่วแน่ พร้อมกับอมยิ้มแววตาโหดเหี้ยม ไม่รู้ป่านนี้พี่ชายจัดการไปถึงไหนแล้ว นางไม่อยากจะชักช้า เดี๋ยวจะพลาดโอกาสลงมือ
“ค่อย ๆ เดินเจ้าค่ะคุณหนู” อาจินประคองเจ้านายมายังเรือนหลังใหญ่ ด้ว
