“อ๊าย! อย่ามาบ้านะ ออกไป!”
เนื้อผ้าผืนบางขาดวิ่นเปลี่ยนสภาพเป็นเศษผ้าไปในพริบตา แววตาคมร้อนฉ่าขึ้น ภาพตรงหน้ากระตุ้นต่อมกระสันได้ดีนัก สาวสวยที่ยับเยินยุ่งเหยิง ผมเผ้ากระเซิงหลุดลุ่ยจากที่รัด ชุดพยาบาลสีขาวแหวะแหวกด้านบน สองเต้าเปล่าเปลือยตูมตั้งชี้ชัน มีสาบเสื้อลุ่ยระอยู่สองข้าง เสื้อชั้นในรัดดันใต้ฐานเต้า ผิวขาวผ่องมีริ้วรอยตีตราประทับเหนือยอดทรวง แผ่นท้องแบนเรียบขาวสะอาด ส่วนล่างกระโปรงเปิดขึ้นไปกองที่เอว เนินนูนสวาทอวบเด่นเป็นสง่ากระแทกตาคม
กันต์ธีร์ส่งมือเข้ากอบกำขยำบีบ เธอปัดมือเขาออก ร่องรอยแดงรอบข้อมือเตะตาคม เขารวบจับกระชากเข้ามารัดไว้ ตาคมหรี่ลึก
“รอยอะไร” ใช่ว่าคิดประมวลไม่ได้ ข้อมือที่แดงทั้งสองยังมีร่องรอยกาวที่ล้างออกไม่หมดติดอยู่
เพลงรัมภาเม้มปากแน่น กระตุกมือหนี กันต์ธีร์จึงตัดรำคาญและระบายความฉุนคลั่งของตนด้วยการดึงมือบางไปรวบไว้เหนือหัว กระตุกเนกไทจากคอหนาไปมัดมือไว
