พวงชมพู

บทที่ 1 (2)

“ชม ดูนั่นสิ ปกรณ์มากับใครน่ะ ทรงโตเชียว” ลิซี่สะกิดพวงชมพูให้หันไปมองหนุ่มสาวที่ควงแขนกันมาอย่างชื่นมื่น เธอถึงกลับอ้าปากค้าง ตกใจสุดขีด ชายหนุ่มที่เพิ่งบอกรักเธอหมาดๆเมื่อหัวค่ำ กลับควงสาวทรงโตที่ไหนก็ไม่รู้มาเที่ยว

สมองสั่งให้ไปถามชายหนุ่มให้รู้เรื่อง แต่ใจกลับให้หลีกหนีจากความเจ็บปวด ทว่าพวงชมพูเลือกทำตามสมองสั่งโดยการเดินไปตามปกรณ์ให้รู้เรื่อง ไม่สนใจลิซ่าที่ดึงแขนเอาไว้สักนิด

“ชม อย่าดีกว่า” ลิซ่าร้องห้าม รีบรั้งแขนพวงชมพูไว้

“ไม่ต้องมาห้ามลิซ่า ยังไงฉันก็จะไปถามเขาให้รู้เรื่อง” พวงชมพูสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของลิซ่า สาวเท้าเดินไปหาเป้าหมายอย่างรวดเร็ว

“ไง ปกรณ์ไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่อีก” พวงชมพูพยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่นเครือไปมากกว่านี้ แค่เห็นปกรณ์ควงแขนมากับหญิงอื่น เธอก็เจ็บใจมากพออยู่แล้ว

“อ้าว! มาทำอะไรที่นี่” ปกรณ์ตกใจเช่นกัน ไม่คิดว่าจะเจอพวงชมพูในสถานที่แบบนี้ และตอนนี้เขาก็ไม่ได้มาคนเดียวเสียด้วย

“ก็มาเหมือนกับกรนั่นแหละ แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร” พวงชมพูไม่อ้อมค้อม จิตใจเธออย่างเค้นเอาคำตอบจากปกรณ์โดยไว

ปกรณ์อ้ำๆอึ้งๆ ไม่รู้จะตอบเช่นไร และวิเวียนปลดแขนที่ควงปกรณ์ตอบแทนชายหนุ่มที่อยู่ตรงกลาง

“ฉันคือแฟนเขาเอง เราเป็นคู่หมั้นกันตั้งแต่เด็ก และเธอคือ พวงชมพู เรื่องของดังมากในคลับของเรา ไว้วันหลังฉันคงจะชวนเธอไป” พูดจบ วิเวียนยิ้มเย้ยมุมปาก มองผู้หญิงในชุดราตรีสีโอรส กำหมัดแน่นคงกำลังเจ็บใจอยู่ไม่น้อย

“ปกรณ์นี่มันอะไรกัน ที่เธอมาคบกับฉันแค่หยอกเล่นงั้นเหรอ แล้วเรื่องที่หมั้นแม่เนี่ยมันไม่จริงใช่ไหม” พวงชมพูยิงคำถามรัว ไม่อยากคิดเลยว่า ที่ผ่านมาปกรณ์โกหกมาตลอดไม่เคยมีเรื่องไหนจริงเลย

“โธ่ ชม เรื่องของเรามันจบไปแล้ว ลืมมันซะเถอะนะ” ปกรณ์ไม่รู้จะทำอย่างไร ในเมื่อเขาบอกเลิกพวงชมพูไปแล้ว แต่หญิงสาวกลับยังมารังควานเขาอยู่แบบนี้ เขาอาจจะผิดที่มีคู่หมั้นคู่หมายแต่ก็ยังตามจีบพวงชมพู ก็ทั้งสวยสง่า น่ารัก สดใส ใครเห็นก็ต้องหลงรักเป็นธรรมดา พอได้คบกันเขาก็ยิ่งรู้ว่ายากกว่าเมื่อแต่จูบกับเธอเขาแทบไม่มีโอกาส เพราะพวงชมพูช่างหวงเนื้อหวงตัวเหลือเกิน และก็คงไม่ผิดที่เขาจะไม่คัดค้านผู้ใหญ่ที่หาคู่ครองในอนาคตมาให้เขา

“เธอบอกให้ลืมมันง่ายแบบนี้น่ะเหรอ เธอคบกับฉันทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองมีคู่หมั้นแล้วอย่างงี้น่ะเหรอจะให้ฉันลืมมันไปง่ายๆ” พวงชมพูเริ่มโวยวายทำให้เพื่อนสาวสองคนที่ดูอยู่ห่างรีบวิ่งเข้ามาหา

“ใจเย็นก่อนซิชม คนมองกันใหญ่ ชมก็รู้ว่าปกรณ์ไม่เหรอว่าปกรณ์ต้องแต่งงานกับครอบครัวเลือกให้ ผมไม่มีทางปฏิเสธ และที่สำคัญผมก็ชอบวิเวียนมากด้วย ถ้าอยากมีหน้ามีตาในสังคมก็ต้องมีคู่ครองแบบผู้ดี ไม่ใช่ตุ๊กตา” ปกรณ์ปรามอดีตแฟนสาว ดูเหมือนจะไม่หยุดโวยวายง่ายๆ

“ตั้งสติก่อนสิชม” ลิซ่าเอ่ยเตือน

“ใช่ชม ตั้งสติก่อนน่ะ” ลิซี่ช่วยเตือนอีกที

ทว่าวิเวียนยังไม่จบง่ายๆ เธอก็ยิ่งสะใจที่สามารถยั่วอารมณ์โกรธของพวงชมพูได้ เธอคบกับปกรณ์มาโดยความเห็นชอบจากผู้ใหญ่ ซึ่งเธอก็ไม่ได้รังเกียจปกรณ์แต่อย่างใด ถึงครั้งแรกเขาจะยอมรับว่าได้คบหากับพวงชมพูอยู่แล้ว และทางครอบครัวของปกรณ์ก็รู้ โดยปกรณ์ยอมรับว่าพยายามหาทางเลิกกับพวงชมพูและรอเวลาอย่างเหมาะสม และมันก็มาถึงเวลาของเธอเสียที

“ได้ยินชัดแล้วหรือยังว่าเรื่องของเธอกับเขามันจบลงแล้ว”วิเวียนเยาะเย้ย สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างมีชัยเหนือกว่า “และที่สำคัญอีกไม่นานเราก็คงจะแต่งงานกัน ถึงวันนั้นจริงๆฉันจะส่งบัตรเชิญไปให้”

“มันจะเกินไปแล้วนะ” ลิซี่เริ่มทนไม่ไหว โผล่ตัวเข้าหาวิเวียน แต่ถูกพวงชมพูฉุดแขนไว้ก่อน พร้อมส่ายหน้าเตือนเพื่อนเบาๆ

“ขอบใจนะสำหรับความหวังดี แล้วเธอคิดว่ามันจะทำให้ฉันเสียใจได้ ฉันยอมรับว่าฉันเสียใจ แต่ฉันไม่เสียดายหรอกที่ปกรณ์เลือกเธอ เพราะสันดานผู้ชายในเมื่อทิ้งผู้หญิงที่ทั้งสาวทั้งสวย รวยอย่างฉัน ก็คงจะทิ้งเธอได้เหมือนกัน ใช่ไหมปกรณ์” พวงชมพูพูดออกไปทั้งที่เจ็บใจตัวเองอยู่ไม่น้อย อยากจะตบปกรณ์ให้เจ็บเท่ากับที่เธอเจ็บ หญิงสาวเหลือบไปเห็นแก้วไวน์ในมือของลิซ่า แย่งมาจากมือของเพื่อนก็รีบสาดใส่หน้าของปกรณ์ทันที “และนี่ก็ขอบคุณนะปกรณ์ที่ทำให้ฉันตาสว่าง แล้วฉันจะทำให้เห็นว่าพวงชมพูมีค่าแค่ไหน”

“อ้าว ชมแล้วจะไปไหนอีก นั่นน่ะ” สองแฝดเรียกเพื่อนสาวที่เดินไปไหนก็ไม่รู้ หลังจากก่อวีรกรรมไว้แล้วรีบเดินตามไป

ปกรณ์ที่ถูกสาดด้วยไวน์ลูบหน้าตัวเอง หยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือวิเวียน

“แม่คนนี้ร้ายจริงๆ ไม่รู้คุณคบกับมันได้ยังไงตั้งสามปี” วิเวียนส่ายหน้า หมดกันความสนุกหลังฉลองให้ปกรณ์ที่หมดพันธะจากพวงชมพู กลับกลายเป็นต้องมาเจอพวงชมพูที่นี่

“เรากลับกันเถอะ” ปกรณ์รีบเช็ดหน้าเช็ดตา ดึงมือวิเวียนออกไปจากผับแห่งนี้เสียที เขาไม่อยากอยู่ให้ขายหน้ามากไปกว่านี้

“อะไรนะปกรณ์ก็เราเพิ่งมาถึง” วิเวียนค้าน

“จะอยู่ให้คนพวกนี้มองเราด้วยสายตาแบบนี้งั้นเหรอ” ปกรณ์ไม่ฟังคำขัดค้านของแฟนสาว รีบพาเธอมาที่โรงรถและออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

“โธ่เอ้ยยย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย” พวงชมพูร้องตะโกนสุดเสียงอย่างเจ็บใจ เมื่อออกมาพ้นกับสิ่งแวดล้อมที่ไม่เหมาะสมสำหรับเธอเอาเสียเลย ยังมาโชคร้ายเพิ่มอีก เดินอยู่ดีๆ ส้นรองเท้ากับพังไปซะงั้น วันนี้มันเป็นวันอะไรของเธอกันแน่ ถูกแฟนบอกเลิก แล้วยังจะถูกหยามด้วยการพาแฟนใหม่มาดูถูก

หญิงสาวถอดรองเท้าคู่สวยซึ่งตอนนี้ไม่เหลือความสวยสักนิด เตรียมขว้างถังขยะ

“ทำแบบนั้นก็ไม่มีรองเท้าใส่กลับบ้านพอดีหรอก” ชายที่นั่งเก้าอี้ใต้ต้นไม้หลังผับเตือนเธอ เธอลืมไปเสียสนิทว่าเธอออกมาทางไหน เพราะมัวแต่โกรธจนตามัว เห็นอะไรก็อารมณ์ไปหมด

“ก็มันพังแล้วนี่ ฉันไม่ยอมใส่อะไรที่ผุพังหรอกนะ” พวงชมพูบอก พยายามหรี่ตามองว่าใครกำลังพูดกับเธอ ยิ่งพยายามก็เหมือนไม่เห็น เพราะใต้ต้นไม้นั่นมืดเหลือเกิน จะเดินเข้าไปก็กลัวกว่าเขาจะทำมิดีมิร้ายเธอ

“โดยการยอมเดินเท้าเปล่ากลับงั้นซิ” ถ้าหูของเธอไม่แวว ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากเขา

“นี่คุณ! คุณเป็นใครกันแน่ ออกมาจากใต้ต้นไม้เดี๋ยวนี้นะ”พวงชมพูร้องบอก ในใจอยากรู้เต็มว่าเขาเป็นใคร แต่ก็ไม่กล้าเดินเข้าไปหา

“เธออยากรู้จริงๆเหรอว่าฉันเป็นใคร สาวน้อย!” อิริคยิ้มมุมปาก เขาสังเกตเห็นว่าหญิงสาวมีปากเสียงกับใครสักคน ถ้าให้เขาเดาคงจะเป็นอดีตแฟนเก่าของเธอ ถึงได้ปรี๊ดแตกขนาดนี้ เมื่อเธอเดินออกมา เขาก็อดเดินตามไปไม่ได้ ในใจก็กลัวว่าเธออยากถูกจับไปข่มขืนแล้วแน่ๆ สวยซะขนาดนี้

“ไม่ต้องมาเรียกฉันแบบนั้นเลยนะ” พวงชมพูเริ่มไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ยังเล่นลิ้นกับเธอ แถมยังพูดจาเหมือนเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่างว่างั้นแหละ

อิริคลุกจากเก้าอี้ เดินออกจากเงามืดให้หญิงสาวที่อยากเห็นหน้าเขานักได้ยลเต็มตา

พวงชมพูตาค้าง ชายคนที่ยั่วให้เธอโมโหเพิ่มขึ้นอีก ปรากฏตัวออกมาจากเงามืด เผยโฉมใบหน้าคมคาย จมูกโด่ง โดยเฉพาะดวงตาสีฟ้าที่แสนมีเสน่ห์คู่นั่น และที่สำคัญเขาสูงกว่าเธอหลายเซนติเมตร

“เธอกำลังตกหลุมรักฉันแล้วนะ สาวน้อย” อิริคเห็นว่าเธอตาค้าง ปากค้างคงตกตะลึงเขาอยู่ อดเย้าหยอกไม่ได้ ยิ่งเห็นใกล้ๆแบบนี้เธอยิ่งตัวเล็กกว่าเขามากโข ในชุดที่ใส่โชว์สรีระได้เยี่ยมแบบนี้ไม่รู้ว่าผู้ปกครองจะรู้หรือเปล่าว่าเจ้าหล่อนออกมาเที่ยวนอกบ้าน

“อ้ายยย ใครว่าล่ะ ฉันกำลังตกใจว่าคนหรือผีต่างหาก” หญิงสาวรีบงับปาก แล้วแก้ต่างให้ตัวเอง ก็ชายตรงหน้าหล่อระดับซุปเปอร์โมเดล เหมือนภาพปกนิตยสารไม่ไหวก็บ้าแล้ว

“แล้วคนหรือผีล่ะหึ” อิริคก้มลงใกล้หูๆก่อนกระซิบด้วยเสียงแหบพร่า

“คน แล้วคุณมาทำอะไรอยู่ตรงนี้” พวงชมพูถอยห่าง แล้วถามชายตรงหน้าทันที

อิริคหัวเราะ คำถามนั้นเขาควรถามเธอมากกว่าไม่ใช่เธอมาถามเขา “แล้วเธอล่ะมาทำอะไรตรงนี้ ตรงนี้น่ะฉันเคยเห็นแต่คนอื่นเขาแอบลักลอบมาทำอะไรอย่างว่า มืดๆยิ่งท้าทาย”

“ลามก! ฉันไม่ได้มาทำอะไรอย่างว่าหรอกน่ะ มีแต่คนลามกอย่างคุณล่ะซิที่ทำบ่อย” พวงชมพูโต้กลับ ผู้ชายไม่ว่าเรื่องไหนก็วกกลับมาเรื่องใต้สะดือตามเดิม

“ปากร้ายดีนะ ไม่รู้ว่าตัวเล็กๆแบบนี้จะเก่งได้สักแค่ไหน”

พวงชมพูหน้าง้ำๆ เหมือนตัวเองโดนผู้ใหญ่ดุ “ก็เก่งกว่าที่คุณคิดล่ะน่า”

อิริคส่ายหน้า เดาว่าหญิงสาวตรงหน้านี้คงอายุน้อยกว่าหลายปี ดูใบหน้าที่เยาว์วัยปัดแก้มแดงบางๆสมวัย ยิ่งได้พูดคุยกับสาวน้อยยิ่งทำให้เขาอยากลองสัมผัสเธอให้ลึกซึ้งกว่านี้ เจ้าหล่อนไม่ยอมให้มาทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียวเหมือนนางเอกในละคร

“อ้าว! แล้วคุณจะไปเนี่ย ฉันคุยกับคุณอยู่นะ ทำไมไม่มีใครต้องการฉันเลยหรือไง” หญิงสาววิ่งไล่หลังชายหนุ่มที่เพิ่งพูดคุยเข้าไปข้างไหน

“ลิซ่า ชมหายไปไหนแล้วเนี่ย” ลิซี่ที่มองหาพวงชมพูไปทั่วผับก็ยังไม่เห็นวี่แวว

“หรือว่า ชมจะกลับบ้านแล้ว ก็พวกเราหาทั่วแล้วนี่ ยายชมนะยายชมทำไมใจร้อนขนาดนั้น” ลิซ่าว่าเพื่อน แต่พวงชมพูคงเสียใจไม่น้อยที่รู้ว่าตัวเองถูกหลอกโดยคนที่ตัวเองรัก

“แล้วยายชมจะกลับยังไงในเมื่อกุญแจยังอยู่กับฉันอยู่เลย” ลิซี่ถามคู่แฝด

“ยายชมอาจจะเรียกแท็กซี่กลับก็ได้นะ กลับกันเถอะลิซ่าง่วงแล้ว”

“ยายเด็กอนามัย ไม่เป็นห่วงเพื่อนสักนิดเลยน่ะ” ลิซี่แขวะน้องสาวฝาแฝด ก่อนเดินถามลิซ่าไปที่รถ หวังว่ากลับไปคงเจอพวงชมพูรอพวกเธออยู่ที่บ้านแล้วนะ

“นี่คุณอย่าเดินหนีฉันแบบนี้ซิ ฉันกำลังพูดกับคุณอยู่นะ เข้าใจไหม” พวงชมพูที่ไม่ชอบให้ใครเดินหนี เดินตามชายหนุ่มมานั่งที่โต๊ะประจำของเขา

“นี่คุณ ผมไม่ได้เดินหนีคุณซะหน่อย แล้วคุณก็หยุดโวยวายเหมือนเด็กได้แล้ว เพราะแบบนี้แฟนคุณเขาถึงทิ้งคุณไป” อิริคบอกก่อนจิบเครื่องดื่มที่เพิ่งถูกนำมาเสิร์ฟ

“คุณรู้?”

“คุณทะเลาะกับเขาซะขนาดนั้น ใครเขาจะไม่รู้” ชายหนุ่มตอบ

“ใครเขาจะไปเหมือนคุณล่ะ ฉันคบกับเขามาตั้งสามปี แต่มาบอกเลิกฉันง่ายๆ แถมยังควงแม่สาวทรงโตนั่นมาเที่ยวฉลองอีกต่างหาก แถมแม่นั่นยังประกาศว่าคบกับคนหลอกลวงมาหนึ่งปี ฉันนี่มันโง่จริง” คำพูดกึ่งเสียใจระคนโกรธพรั่งพรูออกมาจากปากน่าสัมผัสของพวงชมพู ยังไม่พอเพียงเท่านั้นเจ้าหล่อนยังแย่งน้ำแอลกอฮอล์จากมือเอาไปซดเสียเอง

“หยุดก่อนคุณ ผมไม่ได้ตั้งใจว่าคุณสักหน่อย” อิริคพยายามแย่งแก้วมาคืน แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมให้เขาทำง่ายๆ เขาถึงปล่อย เธอคงเสียใจมากที่ถูกหลอก แต่ผู้ชายที่กล้าทิ้งผู้หญิงสดใส ร่าเริง แบบนี้ไป เขาไม่รู้ว่าจะหาคำพูดไหนมาอธิบายผู้ชายแบบนั้น

“ฉันสวยไม่พอหรือไง หรือว่านมไม่ใหญ่พอ หรือฉันหวงตัวมากเกินไป ก็ฉันไม่ใช่ฝรั่งเหมือนพวกคุณนี่” หญิงสาวดื่มน้ำเมาไปเพียงแก้วเดียว แก้มนวลเริ่มแดงซ่านอย่างเห็นได้ชัด นิ้วเรียวๆยังจิ้มลงตรงข้างซ้ายของเขาอีกต่างหาก กลายๆเป็นการปลุกเร่าเขาทางอ้อม ไม่เรียกว่าอ้อมแล้วแม่คุณดันจิ้มซะเต็มแรงแบบนี้

อิริคสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนปัดมือที่จิ้มอกเขาอยู่ “คุณสวยอยู่แล้ว”

“จริงเหรอ แล้วฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง ขนาดเขายังทิ้งฉันไปได้เลย” พวงชมพูที่สติเริ่มเหลือน้อยเต็มทีเพราะแอลกอฮอล์ที่เจ้าตัวไม่เคยลิ้มลองมาก่อนเอ่ยถาม

“คุณสวยจนผมแทบใจละลายเชียวละ” อิริคกระซิบแหบพร่าเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้สาวน้อย “แล้วรู้รึเปล่าว่าการนั่งดื่มเหล้ากับผู้ชายสองต่อสองแบบนี้จะเกิดอะไรขึ้น”