CHAPTER 6 ผมชื่อทิวเขา
728 คำ
ทิวเขาที่กำลังปิดประตูรั้ว รีบวิ่งมาที่ตัวบ้านอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ได้ยินเสียงกรี๊ดของเธอ และเสียงเหมือนมีอะไรตกน้ำเสียงดัง
“เฮ้ย!!!พี่รุ้ง โอ๊ย !ตายแล้ว พี่เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย”
หวังว่าคงไม่คิดสั้นนะ ทิวเขาคิดในใจ
ทิวเขากระโดดข้ามของที่กองอยู่ แล้ววิ่งไปทางเสียงน้ำที่ดังมาจากระเบียงท้ายสวน
“พี่ พี่! พี่รุ้งครับ! หายไปไหนแล้ว อย่าเป็นอะไรไปนะ”
ทิวเขาเริ่มหวั่นใจเพราะไม่เคยพาใครมาที่นี่ เขามองไปรอบ ๆ ระเบียง เห็นเพียงรองเท้ากับชุดสวยกองอยู่ เขารีบกระโจนลงน้ำทันที
ตู้มมมม!!!
“พี่รุ้งครับ อยู่ไหน พี่อย่าคิดสั้นนะครับ”
ทิวเขาดำผุดดำว่าย แต่ก็ไร้วี่แววของหญิงสาว
“ทำไมหายไปเร็วจัง เพิ่งจะได้ยินเสียงกระโดด จมน้ำแล้วหรือวะ”
ทิวเขาพูดกับตัวเอง ก่อนจะว่ายน้ำตามหาพราวรุ้ง ก่อนจะเห็นเธอ
“พี่รุ้ง พี่รุ้ง”
ทิวเขาว่ายน้ำเข้าไปใกล้ๆ ร่างบางกำลังจมน้ำลงไปเรื่อย ๆ เขารีบเข้าไปช้อนตัวเอาไว้ แล้วดึงขึ้นมาที่ฝั่ง
“อือ..แค่กๆๆๆ” พราวรุ้งปรือตาขึ้นมามองทิวเขาแล้วหลับตาลง
“ พี่รุ้งๆๆๆๆ” ทิวเขาเรียกพราวรุ้งเสียงดัง พร้อมกับบีบจมูกเธอ ก่อนจะก้มลงใช้ปากหยักแนบที่ริมฝีปากอิ่มแล้วเป่าลมเข้าปากเธอเต็มแรง
“อักก!!!แค่กๆๆๆ” พราวรุ้งสำลักเอาน้ำที่กินเข้าไปออกมา
ทิวเขาจับใบหน้าเอียงให้น้ำไหลออกแล้วก้มลงเป่าปากอีกครั้ง
“อึก!!!อักก!!!แค่กๆๆๆ”
น้ำไหลออกมาเรื่อย ๆ จนหมด ทิวเขาพยุงตัวหญิงสาวลุกขึ้นมานั่ง เนื้อตัวสั่นเทิ้ม น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง
“เข้าบ้านกันนะครับ อากาศเย็นมาก เดี๋ยวจะไม่สบาย”
พราวรุ้งมองหน้าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า เสียงของเขามันอบอุ่นในหัวใจจัง ทั้ง ๆ ที่ยังเด็ก แต่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น
ทิวเขาช้อนตัวพราวรุ้งเดินเข้าบ้าน เขาวางเธอลงที่โซฟากลางห้องแล้วเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวและเสื้อของตัวเองมาให้เธอเปลี่ยน
“พี่รุ้ง เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา”
พราวรุ้งมองเสื้อผ้าในมืออย่างแปลกใจ แต่เธอก็รีบทำตามที่เขาบอก
“โอ๊ะ! ถอดออกหมดแบบนี้เลยเหรอ แล้วทำไมไม่รีบสวมเสื้อผ้า ทิวเขาเอ๊ย แย่แน่ ๆ เลยมึง”
ทิวเขาที่ตอนนี้ใส่เพียงกางเกงยีนตัวเดียว ส่วนท่อนบนเปลือยเปล่าเขายืนมองเรือนร่างที่สวยงามอย่างไม่มีที่ติอยู่เงียบๆ
พราวรุ้งเหลือบมาเห็นพอดีจึงเอ่ยถามขึ้น
“มองหน้าพี่แบบนี้ คิดว่าสวยขนาดนี้แฟนยังทิ้งใช่ไหม” พราวรุ้ง ก่อนจะค่อยๆเช็ดตัวแล้วใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ของทิวเขาเพียงตัวเดียว
“เอ่อ...ก็ครับ เอ้ย ไม่ใช่ๆๆครับ ผมไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ผมยอมรับว่าพี่รุ้งสวยมากๆ”
ทิวเขาพูดติดๆขัดๆ เขายิ้มมุมปากเมื่อเห็นเธออยู่ในเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขา โดยไม่มีชุดชั้นไหน เขาเดินเข้าไปช้อนตัวเธออุ้มขึ้น
“ว้าย..จะพาพี่ไปไหน ปล่อยพี่ลงนะ เดี๋ยวพี่เดินเอง”
พราวรุ้งมือก็ยกขึ้นกอดคอเขาไว้แน่น ใบหน้าสวยซุกลงที่อกเปลือยเปล่าของคนที่เด็กกว่า
ทิวเขาอุ้มพราวรุ้งไปวางไว้ที่เตียงนอน เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้
“นอนพักก่อนนะครับ ผมจะหาเครื่องดื่มอุ่น ๆ มาให้”
“อืม...” พราวรุ้งพยักหน้าน้อย ๆ แล้วหลับตาลงช้าๆ เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ
ทิวเขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ เขากลับเข้ามาพร้อมนมร้อนๆก่อนจะประคองหญิงสาวลุกนั่ง
“ดื่มหน่อยนะ นมอุ่นๆ จะได้นอนหลับสบาย”
พราวรุ้งรับแก้วนมมาดื่มจนหมดแก้วแล้วส่งแก้วคืน เขาเอาแก้วออกไปเก็บ เธอเอนตัวนอนลง หัวใจมันเหนื่อยล้าจนไร้เรี่ยวแรง ไม่อยากขยับตัวทำอะไร ยังดีที่วันนี้เธอมีทิวเขาอยู่เป็นเพื่อน
- ผู้เขียน
