คุณหญิงพรพิมลลงจากรถเดินเข้ามาในคอนโดของโดนัท ท่านเดินตรงไปที่ลิฟต์ แม็กซ์เวลออกจากลิฟต์มาพอดี
“เอ๊ะ! แม็กซ์เวล”
“สวัสดีครับคุณหญิง”
“ไม่เรียกแม่ละจ้ะ”
“ครับคุณแม่ ผมมาส่งโดนัทน่ะครับ”
“ออกมากันตั้งแต่ช่วงบ่ายไม่ใช่เหรอเห็นคุณเมธาวีบอกแม่มาแบบนั้น แล้วทำไมแม็กซ์เวลถึงเพิ่งกลับละจ้ะ”
“ผมง่วงนอนวันนี้ตื่นมาใส่บาตรกับคุณยายตั้งแต่เช้าครับ ก็เลยขอแวะนอนห้องน้องโดนัทครับ”
“อ๋อจ้ะ งั้นกลับเถอะขับรถดีๆ นะ”
“ครับ สวัสดีครับ”
คล้อยหลังแม็กซ์เวลคุณหญิงพรพิมลกำมือแน่นด้วยความโมโห รีบกดลิฟต์ ขึ้นไปหาคัพเค้กที่ห้อง
ออด~ออด
คัพเค้กเดินมาเปิดประตู คุณหญิงพรพิมลผลักประตูอย่างแรงแล้วเดินเข้าไป
“คุณแม่สวัสดีค่ะ”
“แกเรียกฉันว่าแม่งั้นเหรอ แกยังนับถือฉันอยู่อีกงั้นเหรอ แกนอนกับคู่หมั้นของพี่สาวตัวเองเนี่ยนะ แกคิดอะไรอยู่กันแน่บอกฉันมาตรงๆ”
“คือคุณหญิงค่ะ หนูไม่ได้จะทำอะไรนะคะ”
“ไม่ได้คิดจะทำ
