บทที่3 หมั้นเพราะหน้าที่
1562 คำ
สองวันต่อมา
แม็กซ์เวลนัดเจอกับพี่บอยที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง เขาเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับพี่บอย
“สวัสดีครับคุณแม็กซ์เวล”
“สวัสดีครับพี่บอย”
“นี่ครับข้อมูลที่คุณแม็กซ์เวลให้ผมตามสืบ”
แม็กซ์เวลรับซองสีน้ำตาลมาเปิดดู มีรูปต่างๆ ของโดนัทกับผู้ชายคนหนึ่ง
“ผู้ชายเป็นแฟนของเธอครับคบหากันมาสองปีได้ เธอไปค้างที่เพนต์เฮาส์ของเขาบ่อยๆ ครับ ผู้ชายเป็นลูกของนักธุรกิจชื่อดังครับ คุณแม็กซ์เวลอยากให้ผมสืบลึกกว่านี้ไหมครับ”
“ไม่เป็นไรครับพี่บอย ผมอยากรู้แค่นี้แหละ” แม็กซ์เวลหยิบซองสีขาวส่งให้พี่บอย เป็นค่าเหนื่อยที่เขาจะให้พี่บอยทุกครั้งโดยที่พี่เขาไม่ต้องร้องขอ
“ขอบคุณครับคุณแม็กซ์เวล”
“ผมไปนะ” แม็กซ์เวลหยิบซองแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากร้าน
@บ้านเมธาวี
“คุณแม่ครับผมขอคุยด้วยได้ไหมครับ”
“ได้สิแต่แม่มีเวลาไม่นานนะ กำลังรอคุณพ่อเราจะไปงานเลี้ยงกัน ลูกมีอะไรก็รีบพูด”
แม็กซ์เวลยื่นซอง สีน้ำตาลที่ได้มาจากพี่บอยให้คุณแม่
“อะไร” คุณเมธาวีเปิดดู แล้วหยิบรูปต่างๆ ออกมาดูด้วยสีหน้าเรียบเฉย มองสบตาแม็กซ์เวลนิ่ง
“ลูกซีเรียสเรื่องแบบนี้เหรอ”
“คุณแม่หมายถึงอะไรครับ”
“ก็หมายถึง ลูกต้องการสาวบริสุทธิ์งั้นเหรอ”
“คุณแม่ครับ ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั่น แต่ผมให้คุณแม่ดูเพราะโดนัทมีคนที่ชอบอยู่แล้ว น้องเขามีแฟนแล้วนะครับ ทำไมต้องมาบังคับให้มาหมั้นกับผมอีก”
“แล้วไง แม่ไม่เห็นว่าเราจะต้องสนใจอะไร เดี๋ยวประกาศเรื่องหมั่นสองคนก็ต้องเลิกกันอยู่ดี ลูกจะสนใจทำไมแม็กซ์เวล บ้านนั่นเขาก็รู้ว่าลูกเขามีแฟน เขายังไม่สนใจเลย เราสนใจแค่เรื่องตัวเองก็พอแม็กซ์เวล ทำหน้าที่ของตัวเองแค่นั้น เข้าใจที่แม่พูดนะ”
“เสียงรถคุณพ่อมาแล้ว แม่ไปนะ” คุณเมธาวีเดินออกไป ไม่ได้สนใจแม็กซ์เวลที่เอาแต่ยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออกอยู่แบบนั้น
“บ้าอะไรวะเนี่ย” แม็กซ์เวลเดินออกมาจากบ้านอย่างสุดจะเก็บกดอารมณ์ไว้ได้อีกต่อไป นี่เขาต้องหมั้นกับผู้หญิงที่มีคนรักอยู่แล้ว และกำลังจะเป็นชู้และอาจจะทำให้สองคนนั้นเลิกกันด้วย ไม่สิยังไงทางบ้านโดนัทคงบังคับให้ทั้งคู่เลิกกันแน่ๆ แม่เขารู้แบบนั้นแล้ว แทนที่จะยกเลิกเรื่องหมั้นบ้าๆ นี้ไป แต่กลับนิ่งเฉย มันยิ่งทำให้เขารู้สึกแทบจะทนต่อไปไม่ไหว
@H TO O CLUB
แม็กซ์เวลไปนั่งดื่มอยู่ที่บาร์ สักพัก ออโต้เห็นเขามาคนเดียวเลยเดินเข้ามาหา
“แม็กซ์เวลมาคนเดียวเหรอ”
“ครับพี่”
“เพื่อนนายไปไหนหมด”
“ผมอยู่ๆ ก็อยากดื่ม เลยไม่ได้ตามใครมาครับ”
“เป็นอะไรรึเปล่า” ออโต้ถามเพื่อนน้องชายด้วยความคุ้นเคยกันมาก พอสมควร
“ผมมีเรื่องให้ต้องคิดนิดหน่อยครับพี่ เลยอยากดื่ม”
“โอเคงั้นดื่มไป ขับรถไม่ไหวเดี๋ยวพี่ให้ลูกน้องขับไปส่ง”
“ขอบคุณครับพี่ออโต้”
ออโต้พยักหน้า แล้วปล่อยให้ แม็กซ์เวลดื่มและกำชับลูกน้องให้คอยดูแลแม็กซ์เวลห่างๆ
หนึ่งเดือนต่อมา
“แม็กซ์เวล แม่ได้ฤกษ์หมั้นเรียบร้อยแล้วนะ อาทิตย์หน้า ลูกคงไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมากหรอกนะ ชุดแล้วก็ทุกอย่างแม่จะเตรียมไว้ให้เอง”
“ครับ”
ด้านโดนัท
“โดนัท พอยิ่งใกล้วันหมั้นเข้ามาแบบนี้พูดตรงๆ ผมทำใจไม่ได้จริงๆ” เจฟพูดตามที่เขารู้สึก จะให้เขาทำใจกับเรื่องแบบนี้ได้ยังไง
“เราหนีไปด้วยกันนะโดนัท ผมยอมให้คุณหมั้นกับคนอื่นไม่ได้หรอก” เขาดึงแขนเธอเข้ามากอดแนบชิด
โดนัทรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้ยินคนรักพูด เพราะเธอก็รักเขามากเหมือนกัน แต่จะให้หนีไปกับเขา แล้วพ่อแม่เธอจะทำยังไง
“เจฟค่ะ โดนัทอยากทำตามที่เจฟบอกนะคะ เพราะโดนัทก็รักเจฟมากเหมือนกัน แต่คุณพ่อคุณแม่ของโดนัทละคะ ถ้าเราหนีไปท่านจะทำยังไงกับงานหมั่นครั้งนี้ค่ะ”
“ไม่รู้ละท่านเป็นคนจัดแจงทุกอย่าง ก็ให้ท่านรับผิดชอบส่วนที่ท่านทำกันเองสิ ไปกับผมเถอะนะ ผมดูแลโดนัทได้ ผมไม่ปล่อยให้โดนัทลำบากหรอก”
โดนัทได้แต่กอดเขาแน่น ครุ่นคิดกับสิ่งที่เจฟพูด เธอเข้าใจเขามากนะ เป็นเธอก็ทำใจไม่ได้แน่ๆ แต่ถ้าเธอทำแบบนั้นพ่อแม่คงโกรธมากแน่ๆ จะทำยังไงดี
“เจฟค่ะโดนัทจะคุยเรื่องของเรากับคุณพ่อคุณแม่ตรงๆ บอกว่าโดนัทรักคุณมาก แล้วก็ไม่อยากหมั้นกับใครทั้งนั้นนอกจากคุณ เราไปเจอคุณพ่อคุณแม่โดนัทด้วยกันนะคะ”
“โดนัทฟังผม คุณก็รู้ว่าไม่มีทาง ยิ่งคุณทำแบบนั้นมีหวังคุณกับผมจะไม่ได้เจอกันอีกด้วยซ้ำ คุณคิดว่า คุณพ่อคุณแม่ของคุณไม่รู้เรื่องของเรางั้นเหรอ ท่านรู้ทุกอย่างอยู่แล้ว แต่ท่านไม่สนใจไง เพราะท่านแน่ใจว่ายังไงก็บังคับคุณได้ และต่อไปถ้างานหมั้นประกาศออกมา ผมกับคุณก็จะเลิกกันไปเอง ถ้าคุณอยากเลิกกับผมก็หมั้นกับเขา” เจฟเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่งและน้ำเสียงเฉียบขาด อยากให้โดนัทรีบคิดและรีบตัดสินใจ
“เจฟไม่นะคะ โดนัทรักคุณ รักเจฟคนเดียวนะคะ โดนัทจะไม่ยอมหมั้นค่ะ เราจะหนีไปด้วยกัน”
เจฟยิ้มออกมาได้ กดจูบหนักๆ ลงไปบนปากอิ่ม ดีใจกับการตัดสินใจของเธอ ที่จะยอมหนีไปกับเขา
“ผมจะรีบจัดการเรื่องเดินทาง แล้วก็เรื่องนี้ต้องเป็นความลับคุณเข้าใจใช่ไหม อย่าให้ที่บ้านสงสัย ทำตัวปกติ เขาให้ทำอะไรคุณก็ทำตามไปก่อน เรารีบจัดการเรื่องเอกสารกันให้เร็วที่สุด”
“ค่ะ” โดนัทพยักหน้าเข้าใจ
“ผมจะจัดการเรื่องที่พักทางโน้น แล้วก็ที่เรียน เรื่องเงินคุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมดูแลคุณเอง”
“ค่ะ รักเจฟที่สุดเลย”
ทั้งคู่กอดกันแน่น เหมือนจะแสดงให้รู้ว่า ไม่ว่าใครก็จะไม่มีวันแยกเขากับเธอออกจากกันได้
ครืดดด ครืดดด
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ โดนัท โชว์ชื่อคุณแม่ เธอรีบกดรับสาย
“ค่ะ คุณแม่”
“โดนัทวันนี้เราต้องไปลองชุด คุณเมธาวีบอกว่า พี่แม็กซ์เวลจะขับรถไปรับที่คอนโด อย่าให้พี่เขารอนานละ แล้วก็ทำตัวน่ารักๆ กับพี่เขาด้วย”
“ค่ะคุณแม่”
คุณหญิงพรพิมล วางสายไปแล้ว โดนัทหันมามองเจฟ ที่ได้ยินทุกอย่างที่คุณแม่เธอพูดเมื่อกี้แล้ว
“โดนัทไปเถอะ ทำตามไปก่อนตามที่เราคุยกัน อย่าให้ใครสงสัย” เจฟลูบแก้มนุ่มเบาๆ
“ค่ะ” เธอกอดเขา แนบแก้มซบอกแกร่งของเขา อย่างรักใคร่ แล้วก็เงยหน้าขึ้นไปจุ๊บปลายคางๆ ของเขาอย่างต้องการจะเอาใจ
“โดนัทกลับคอนโดนะคะ”
เจฟพยักหน้า
โดนัทมาถึงคอนโด แม็กซ์เวลจอดรถรอเธออยู่แล้ว
“พี่แม็กซ์เวลมาถึงนานรึยังคะ พอดีโดนัทออกไปหาเพื่อนนะคะ”
“ไม่นานครับพี่เพิ่งมาถึง เราไปกันเลยไหม”
“ค่ะ ไปค่ะ”
แม็กซ์เวลเดินมาเปิดประตูรถให้เธอ
“พี่แม็กซ์เวลรู้สึกยังไงคะ วันหมั้นใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว” โดนัทถามเขาตอนที่เขาออกรถมาได้สักพักเพื่อทำลายความเงียบที่ชวนอึดอัดภายในรถ
“ไม่รู้สิ พี่ไม่รู้ว่าต้องรู้สึกอะไร เราละ”
“โดนัทรู้สึกว่าทำไมเราต้องมาเจอกันในสถานะแบบนี้คะ ทำไมเราไม่เจอกันแบบคนอื่น ที่บังเอิญเจอกันแล้วก็ได้ทำความรู้จักกัน แบบนั้นคงดีนะคะ”
แม็กซ์เวลหันมามองสบตาโดนัท อย่างต้องการอยากจะอ่านความคิดของเธอว่าที่เธอพูดต้องการจะสื่ออะไรกันแน่ เพราะที่เธอพูดออกมามันเหมือนเธอสนใจเขา แต่เพราะเธอมีคนของเธออยู่แล้วงั้นเหรอ ก็เลยรู้สึกเสียดายเขา ถ้าแบบนั้นจริงๆ โดนัทที่เขาได้เจอครั้งก่อน เขาคงมองเธอผิดไปสินะ
“เราคิดแบบนั้นเหรอ”
“ค่ะ ก็ช่วยไม่ได้นะคะ โดนัทว่าใครได้อยู่ใกล้พี่ก็คงรู้สึก มันห้ามใจยากจริงๆ ค่ะ”
แม็กซ์เวลยกยิ้มมุมปาก ไม่คิดว่าเธอจะกล้าเต๊าะเขา
“เราจะเลิกกับแฟนแล้วมาหมั้นกับพี่แบบจริงๆ งั้นเหรอ ถึงพูดแบบนั้นออกมา”
คนถูกถามถึงกับเงียบกริบ
แม็กซ์เวลกระตุกยิ้มมุมปาก “อย่าเริ่มเลยโดนัทแค่หมั้นกันตามหน้าที่ก็พอ”
เธอนั่งฟังเขานิ่งเงียบ หลบสายตาเขามองไปนอกกระจกรถด้านข้าง ก็จริงของพี่เขา อย่าเริ่มเลยโดนัท เธอมีคนของเธอแล้ว อย่าเสียดายพี่เขาเลย ถึงแม้ว่าจะหยุดคิดไม่ได้และเอาเขากับเจฟมาเปรียบเทียบกันบ่อยครั้ง
- ผู้เขียน
