เป็นไปตามคาด เด็กขี้งอนไม่ฟังคำอธิบายของเขา เธอหนีหลับคอพับคออ่อนพิงประตูรถ ธีร์จอดรถข้างทางและปรับเบาะรถเอนลงให้หญิงสาวได้นอนสบายขึ้น เขาอมยิ้มไปตลอดทางสลับกับหันมามองนิดาเป็นพักๆ ผิดกับตอนขามาที่มีแต่ความทุกข์และกังวลสารพัด แต่อย่างน้อยเหตุการณ์ครั้งนี้ก็ทำให้รู้แล้วว่านิดารักเขา เพียงแต่เธอยังไม่ยอมพูดออกมาเท่านั้นเอง
ขากลับใช้เวลามากกว่าขาไป เพราะคราวนี้เขาขับมาเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบ บวกกับสภาพการจราจรที่หนาแน่นกว่าตอนเช้ามืด
ราวตีหนึ่งรถก็มาจอดสนิทที่บ้านพักของธีร์ในรีสอร์ต หลังจากดับเครื่องเขาก็หันไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้หญิงสาว
“ถึงบ้านแล้วครับ” เขาจับแขนเธอ
นิดาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา เธอดูงงๆ แต่ในที่สุดก็ลำดับเหตุการณ์ได้ นอกจากหลับตั้งแต่หัวหินมาถึงนครราชสีมาแล้ว หลังจากหาหมอที่โรงพยาบาลเสร็จเธอก็ยังหลับอีก
“นิหลับอีกแล้วเหรอคะเนี่ย”
“ค่ะ เข้าบ้านกัน” เขาบอกแล้วก็ลงจากรถ และเดินอ้อม
