องค์ชายสามก้าวเท้าหนัก ๆ เข้ามาในห้องส่วนพระองค์ เสียงนาฬิกาโบราณบนผนังดังติ๊กต็อกเป็นจังหวะเนิบช้า ราวกับกำลังนับถอยหลังสู่ความอึดอัดที่กำลังจะเกิดขึ้น พระพักตร์ของพระองค์ดูเหนื่อยล้าและสิ้นหวัง
ประตูห้องเปิดออกอีกครั้ง ราชินีอาริน่าเสด็จเข้ามาด้วยสีหน้าเป็นกังวล พระเนตรของพระองค์จับจ้องไปที่พระโอรสด้วยความห่วงใยอย่างสุดซึ้ง
"แม่... ข้าว่าข้าจะไม่แข่งแล้ว" องค์ชายสามเอ่ยเสียงแผ่ว "หญิงคนนั้น... ข้าก็ไม่ต้องการแล้ว"
ทันใดนั้นเอง บรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนไป ราชินีอาริน่าทรงยืนตัวตรง พระพักตร์ของพระองค์ดูเคร่งขรึมขึ้น
"อันที่จริง... ข้าไม่ใช่แม่ของท่านหรอก องค์ชายสาม" พระองค์ตรัสด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนที่องค์ชายสามจะได้ทันตั้งตัว ไคก็ปรากฏตัวขึ้นจากเงามืด เขาเดินเข้าไปหาพระองค์อย่างเชื่องช้า ก่อนจะโอบกอดพระองค์ไว้แนบแน่น
"มาเป็นภรรยาของข้าแทนดีไหม...?" ไคกระซิบข้างใบหูขององค์ชายสาม น้ำเสี
