๒๓
“เปล่าสักหน่อย ว่าแต่คุณโทรมาทำไมคะ” ถามพลางเหลือบตามองเข้าไปยังด้านใน แล้วพบว่ารินลดากำลังจ้องมองโทรศัพท์ของตนเองนิ่ง คงกังวลไม่น้อยกับจำนวนเงินที่ต้องหามาให้ได้ คิดแล้วก็ลอบถอนหายใจเฮือก จนคนปลายสายต้องขมวดคิ้วมุ่น
“เป็นอะไร มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า” หญิงสาวกัดริมฝีปากเบาๆ ไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขาแต่ก็เหมือนกับว่าเป็นเวรเป็นกรรมที่ทำให้ไม่อาจหลุดพ้นไปจากวงจรของศิลาได้อย่างเด็ดขาด
“คือ คือฉันมีปัญหานิดหน่อยค่ะ” บอกไปแล้วก็แทบจะกลั้นหายใจเสียให้ได้ ถามตัวเองว่านี่หล่อนกำลังขอความช่วยเหลือจากเขาอยู่ใช่ไหม คำตอบคือ ใช่!
“มีอะไร ไหนลองบอกมาสิ เผื่อฉันจะช่วยเธอได้” เสียงทุ้มๆ ของศิลาช่างมหัศจรรย์นัก เพราะเพียงแค่เขาพูด ไม่ว่าจะทีเล่นหรือทีจริงแต่มันก็ทำให้หล่อนรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด เหมือนกับเขามาอยู่ใกล้ๆ ให้กำลังใจพร้อมกับช่วยหาทางแก้ไขไปด้วยอย่างไรอย่างนั้น
“ฉัน… อยากพบคุณค่ะ”
คำต
