“แกกับโรม นี้แกไม่ได้อำฉันเล่นใช่ไหมนานิล” นานิลที่พึ่งจะรู้ตัวว่าตนหลุดปากพูดอะไรออกไป คนถูกถามถึงกับหน้าซีดเผือกลง ให้ตายเถอะ นี้ฉันพูดบ้าอะไรออกไปอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาดนัก นานิลถึงกับทำหน้าไม่ถูก
“มะ...ไม่จริงนะ เกลมันไม่ใช่อย่างที่แกคิด ฉันไม่มีได้มีอะไรกับนายนั้น อีกอย่างแกก็เห็นว่าฉันเกลียด และไม่ชอบนายโรมนั้นจะตาย” คนร้อนตัวที่ถูกเพื่อนจับได้ เพราะความไม่ทันคิดก่อนพูดเอ่ยมาใบหน้าสวยถอดสีอย่างเห็นได้ชัด
“...ไม่รู้สิ ท่าทีของแกกับโรมพวกแกดูแปลกๆ ตั้งแต่วันงานกีฬาแล้ว” โปรเกลไม่เชื่อสิ่งที่นานิลเอ่ยกับเธอ ไม่รู้สิเหมือนนานิลมีลับลมคมในยังไงบอกไม่ถูก เซนส์ฉันบอกมาแบบนั้น โปรเกลได้แต่มองหน้าเพื่อนอย่างใช้ความคิด
“ก็ต้องแปลกสิ ตั้งแต่วันนั้น นายนั้นก็ประกาศตัวเป็นศัตรูกับฉัน ส่วนฉัน หึ...ก็เป็นศัตรูกับเขาเหมือนกันไง” นานิลเอ่ยกับเพื่อนสนิท หึ...! แค่เห็นแผ่นหลังกว้างๆ ที่เดินแซงหน้า
