“พี่รอที่ร้านแม่นะครับ เสร็จแล้วทักมาพี่ขับรถไปรับ” พี่ลมเขาขี่มอเตอร์ไซค์ที่เขาเคยเอามาจอดไว้ร้านขายยามาส่งฉันที่หอพัก เขาให้ฉันมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัวใหม่เพื่อไปบ้านเบล เอาผลไม้ที่คุณย่าให้มาไปให้บ้านเบลกับเพื่อน ๆ ของพี่ลม
“ค่ะ”
“ดาว”
“คะ”
“ของมันหนักให้พี่ช่วยถือขึ้นห้องไหม”
“...” อ่า ใช่ ตอนนี้ฉันกำลังหิ้วผลไม้ต่าง ๆ ที่คุณย่าพี่ลมให้มา ไหนจะอาหารเสริมที่แม่พี่ลมให้มา ตอนนี้ก็ถือว่าพะรุงพะรัง ค่อนข้างหนัก แต่ฉันก็ใช่ว่าจะเป็นผู้หญิงบอบบางขนาดนั้น ฉันหิ้วได้
“ถ้าดาวไม่สะดวกพี่ไปถึงแค่หน้าห้องก็ได้ พี่ไม่อยากให้ดาวถือมันหนัก”
“ค่ะ” ผู้ชายเสนอตัวช่วยขนาดนี้ มีเหรอดาวเหนือจะกล้าขัด เอาวะ ไหน ๆ ก็ไปถึงบ้านย่าบ้านแม่เขามาแล้ว เขาแค่ช่วยถือของขึ้นห้องไม่เป็นไรหรอก
มาถึงหน้าห้อง ไขกุญแจ เปิดประตู หันมาเห็นพี่ลมที่หิ้วของพะรุงพะรังท่าทางเหนื่อยหอบ ถ้าฉันถือเองก็คงไม่ถึงเร็วขนาด
