ชะตาฟ้า ลิขิตสวรรค์

บทที่ 7 หญิงงาม

หลิวลี่เซียนที่ได้ยินเจินเซียงเอ่ยเรื่องลอบปลงพระชนม์ก็มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก นางทำได้เพียงมองตามแผ่นหลังของจ้าวฮวงโหวที่เดินลับตาไปไกลเรื่อยๆ

ส่วนหลิวลี่ซือได้แต่ลอบสบถในใจ เพราะองค์รัชทายาทปีศาจนั่นแท้ๆ ทำให้นางมิได้พบเจอกับองค์ชายรองจ้าวเฟยหรง

สองพี่น้องได้แต่เดินออกมาจากสวนดอกเหมยในวังหลวง ระหว่างทางทั้งไม่ได้สนทนาอันใดกันมากนัก หลิวลี่เซียนเองก็มิได้ใส่ใจสักเท่าไหร่ กับน้องสาวคนนี้นางมองว่าเป็นเพียง 'คนอื่น' ที่หน้าเหมือนกันเพียงเท่ากัน ตั้งแต่วันที่นางมาที่นี่จนถึงวันนี้หลิวลี่ซือเองก็แสดงออกทางอ้อมให้นางรับรู้ทางสายตาอยู่เป็นระยะว่ามิพอใจนาง

ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินออกจากวังหลวงนั้นพลันมีเสียงขันทีที่เดินนำทางตะโกนขึ้นพร้อมทำความเคารพ

"องค์ชายรองเสด็จ!!! "

หญิงสาวสูงศักดิ์ที่เดินมาพร้อมหลิวลี่เซียนรวมทั้งเหล่านางกำนัลต่างโค้งกายทำความเคารพ

"องค์ชายรอง"

หลิวลี่เซียนหันไปมองหลิวลี่ซือที่มีสีหน้าดีใจจนเห็นได้ชัด ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าไปมององค์ชายรองผู้ที่ปรากฏตัวออกมาตรงหน้า

ชายหนุ่มผิวขาวรูปร่างกำยำ ใบหน้างดงามราวกับภาพวาดนี้ช่างทำให้จิตใจคนหวั่นไหว โดยเฉพาะหลิวลี่ซือน้องสาวฝาแฝดของนาง หึ! เหตุผลที่เจ้าดีใจจนออกนอกหน้าเมื่อวานนี้เพราะอย่างเจอองค์ชายรองนี่เอง

หลิวลี่เซียนยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย องค์ชายตรงหน้าไม่ใช่สเป็คนางสักหน่อย ชิ! นางไม่หวั่นไหวหรอก

แต่เมื่อคิดถึงเขาคนนั้น คนที่พานางวิ่งหนีตายด้วยกัน หัวใจนางกลับสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่

หลิวลี่เซียนส่ายหน้าไปมาไล่ความคิดพิลึกนี้ออกไป บ้าจริง! เขาเป็นบุตรชายตระกูลไหนนางยังไม่ทราบเลยด้วยซ้ำ

ทุกกิริยาและท่วงท่าพิลึกของหลิวลี่เซียนกลับตกอยู่ในสายตาของจ้าวเฟยหรงโดยที่นางมิทันรู้ตัว

"วันนี้มีงานอะไรกัน ถึงพาหญิงงามมามากมายถึงเพียงนี้? "

"ทูลองค์ชายรองวันนี้จ้าวฮวงโหวทรงจัดงานจิบน้ำชาชมสวนพ่ะย่ะค่ะ"

องค์ชายรองพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะกวักมือเรียกขันทีเข้าไปหาแล้วกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูเขา ขันทีมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยกับจ้าวเฟยหรงด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน

"ทูลองค์ชายวันนี้เห็นจะมิได้พ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้ในวังหลวงกำลังวุ่นวายเพราะเกิดเหตุลอบปลงพระชนม์องค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ"

"เสด็จพี่งั้นรึ? "

"พ่ะย่ะค่ะ"

"ข้าเข้าใจแล้ว"

องค์ชายรองเสด็จออกจากสวนชมเหมยเพื่อตรงไปยังท้องพระโรงทันที

ทว่าในใจเขาเสียดายยิ่งนัก เขาอยากให้นางทั้งสองมาเข้าเฝ้าเขาที่ตำหนักยิ่งนัก แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่มิถูกต้องเท่าใดนักก็ตาม

เบื้องหลังขององค์ชายรองผู้สง่างามพระองค์นี้นั้นยากนักที่จะมีผู้ใดรู้ เขาเป็นหนุ่มรักความสำราญ หากเขาต้องการหญิงใดไม่มีสักครั้งที่เขาจะไม่ได้นางเหล่านั้นมาไว้ในอ้อมกอด ถึงแม้บางครั้งอาจจะต้องใช้ความโหดเหี้ยมเพื่อให้ได้นางมาเขาก็ยอมทำ

เหมือนเช่นวันนี้ที่เขาเจอหญิงงามผู้นั้น เขาสังเกตว่ามีหญิงงามอีกคนหน้าตาละม้ายคล้ายนางยิ่งนัก นางคงจะมีฝาแฝดเป็นแน่ นี่คงจะเป็นบุตรสาวฝาแฝดของเสนาบดีหลิวเป็นแน่ เขายังมิแน่ใจว่าผู้ใดเป็นพี่สาวหรือน้องสาวกันแน่ แต่ที่เขาแน่ใจคือฝาแฝดของนางมีใจให้เขา

ในใต้หล้านี้เขาถือว่าเป็นองค์ชายรูปงามที่หญิงสาวทั้งแผ่นดินต้องการแย่งชิง แต่เหตุใดตำแหน่งองค์รัชทายาทถึงตกไปอยู่ในมือของจ้าวจิ้งเทียนองค์ชายอัปลักษณ์นั่น

เพียงเพราะแค่เขาเป็นเพียงบุตรของสนมที่มีชาติต่ำต้อยเท่านั้นหรือ?

หลังจากที่เดินทางออกจากวังหลวงสองพี่น้องก็เดินทางกลับมาถึงจวนตระกูลหลิว หลิวลี่ซือหันมามองหลิวลี่เซียนด้วยแววตาคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มก่อนจะเดินจากไป

นางแอบสังเกตเห็นตอนอยู่ในวังหลวงว่าองค์ชายรองลอบมองหลิวลี่เซียนพี่สาวของนาง

 ยังไม่ทันไรเจ้าก็เตรียมจะแย่งทุกสิ่งที่ควรเป็นของข้าไปแล้ว ทำไมเจ้ามิตายไปตั้งแต่ตอนที่ตกน้ำวันนั้นเสีย

เมื่อกลับถึงเรือนหลิวลี่ซือพังข้าวของและทุบตีเหล่าสาวใช้ด้วยความบ้าคลั่ง นางเกลียดพี่สาวฝาแฝดของนางยิ่งนัก!!!

หลิวลี่เซียนที่นอนหลับตาอยู่บนเตียงกำลังนั่งฟังไป๋หลางสาวใช้คนสนิทของนางเล่าเรื่องราวที่หลิวลี่ซือพังข้าวของและทุบตีบ่าวไพร่อย่างโหดร้าย

นางให้ไป๋หลางส่งคนไปสอดแนมเรือนของหลิวลี่ซือ และก็เป็นดังที่นางคิด หลิวลี่ซืออาละวาดหนักเพราะองค์ชายรองมองมาที่หลิวลี่เซียน

หลิวลี่เซียนรับรู้ได้ถึงสายตานั้นขององค์ชายรองที่มองมาที่นางตอนอยู่ในวังหลวงแต่นางแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น แค่ดูผิวเผินก็รู้ว่าองค์ชายรองผู้นี้มิธรรมดาเลยแม้แต่น้อย หลิวลี่เซียนส่ายหน้าไปมาช้าๆ นี่เพิ่งจะทะลุมิติมาก็ต้องมาช่วงชิงความโปรดปรานกับน้องสาวแท้ๆ ของตัวเองงั้นหรือ แต่ที่ทำให้นางจิตใจไม่สงบยิ่งกว่าเรื่องของหลิวลี่ซือนั้นคือเรื่องของจ้าวฮวงโหวที่หน้าตาเหมือนกับแม่ของนางในชาติปัจจุบันยิ่ง ยิ่งคิดนางก็ยิ่งว้าวุ่นใจจนอธิบายออกมาไม่ได้

ดวงอาทิตย์ลับดวงดารามาแทนที่ หลิวลี่เซียนที่เพิ่งกลับมาจากการร่วมทานมื้อเย็นกับฮูหยินลี่หยาง นางรีบอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายก่อนจะเอนตัวนั่งพิงที่เสาหัวเตียงและให้ไป๋หลางออกไปนอนเฝ้านางที่นอกห้อง

ในระหว่างที่หลิวลี่เซียนกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยนั้น นางรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของคนภายในห้อง หลิวลี่เซียนค่อยๆ หันหลังกลับไปมอง ใจนางเต้นไม่เป็นจังหวะ ใครกันนะแอบเข้ามาในเรือนของนาง ไม่สิ! จวนตระกูลหลิวการคุ้มกันแน่นหนามิใช่น้อยทำไมถึงปล่อยให้มีคนเข้ามาในจวนได้