พิมพ์ถึงกับส่ายหน้ากับคำตอบที่ได้รับ แต่ก็ช่างเถอะเธอค่อยไปกินยาทีหลังเอา สิ่งที่เขาได้ไปมันคงทำให้เขาหายโกรธเธอได้บ้าง
" พอใจแล้วก็ปล่อยสิคะ พิมพ์จะกลับบ้าน "
ร่างเล็กพยายามดิ้นขรุกขรักในอ้อมกอดของเขา ตอนนี้พื้นห้องกลายเป็นสนามรบของทั้งเธอและเขาไปแล้ว
" ใครบอกว่าจะปล่อยให้กลับบ้าน "
ร่างเล็กถึงกับตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น ไม่คิดว่าเขาจะไม่ปล่อยเธอจริงๆ แล้วเมื่อกี้ล่ะไม่ได้ช่วยอะไรเลยหรอ
" หมายความว่ายังไงคะ คุณจะจับพิมพ์ส่งตำรวจจริงๆหรอ แต่พิมพ์ยังไม่ได้เอาข้อมูลของคุณไปให้ใครเลยนะ "
" จริงอยู่ที่เธอยังไม่ได้เอาไปให้ใคร แต่ถ้าฉันไม่มาเจอป่านนี้ข้อมูลสำคัญของบริษัทฉันคงไปถึงมือคู่แข่งไปแล้วหรือไม่จริง เธอเป็นเลขาน่าจะรู้ดีว่ามูลค่าความเสียหายมันมากแค่ไหน ลำพังเธอคนเดียวชดใช้ให้ฉันไม่ได้หรอก "
พิมพ์นั่งคิดตามพร้อมกับใบหน้าที่สลดลงอย่างเห็นได้ชัดตอนนี้มันซีดจนแทบไม่มีสีเลือดแล้ว เธอรู้ส
