" ว่าไงครับพิมพ์ หวังว่าโทรมาคราวนี้คงจะเป็นข่าวดีนะครับ ปิดจ๊อบได้แล้วใช่ไหม "
เอกทัศน์ถามออกไปอย่างอารมณ์ดีปกติพิพิมพ์ไม่เคยโทรมาหาเขาเช้าขนาดนี้ ไม่สิ เธอไม่เคยโทรมาเลยมีแค่เขาต่างหากที่ตามเธอไม่เลิกแสดงว่าเรื่องที่เธอโทรมาต้องมีความสำคัญมาก
" ค่ะ พิมพ์ได้ไฟล์นั่นมาแล้ว แล้วพิมพ์ก็ส่งเข้าเมลล์ของคุณเรียบร้อยแล้วนะคะ แต่พิมพ์คงไม่ได้ไปหาด้วยตัวเองเพราะกลัวว่าคุณวิชยุตม์จะสงสัยค่ะ "
พิพิมพ์ตอบออกไปทั้งที่ตอนนี้เธอยังนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวภายในห้องสุดหรูที่ตอนนี้กลายเป็นกรงขังสำหรับเธอไปแล้ว โดยที่มีวิชยุตม์นั่งฟังบทสนทนาของเธอกับเอกทัศน์อยู่
" ว๊าว รู้ไหมครับว่านี่คือข่าวดีที่สุดในรอบปีของผมเลยนะ ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องทำมันสำเร็จ ผมรับรองนะว่าแม่ของคุณจะอยู่ในความปลอดภัย ผมจะรักษาแม่ของคุณให้หายให้เร็วที่สุดคุณเสร็จงานเมื่อไหร่ก็ตามท่านไปได้เลย "
เอกทัศน์พูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยทั้งท
