8:เป็นเด็กดีมันไม่ง่าย

2274 คำ

#เฮียมาเก็บดอก 8 : เป็นเด็กดีมันไม่ง่าย “กินเข้าไปนั่งเขี่ยข้าวเล่นเป็นเด็กๆ ไปได้” เสี่ยบ่นหลังมองไอ้ต่ายมันเขี่ยข้าวต้มในชามเล่นมาพักใหญ่ หรือว่า… อาหารจะไม่ถูกปากแล้วมันชอบกินอะไรล่ะจะได้บอกป้านงทำให้ เอาจงเอาใจอะไรไม่มีทั้งนั้นแค่ไม่อยากให้มันผอมไปมากกว่านี้ ดูมัน... ฟังที่ไหนเอาแต่ถอนหายใจแล้วก็ทำหน้าเหมือนแบกปัญหาทั้งโลกเอาไว้ เป็นอะไรอีกล่ะ? เสี่ยเดาไม่ออกเลยว่าเจ้าตัวเล็กของเขากำลังคิดอะไรเมื่อเช้าก็ยังกวนตีนใส่กันอยู่เลยผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงนั่งซึมเป็นลิงเมายาสลบซะได้ “ไม่อร่อยรึไง” “อร่อย…” ไอ้ต่ายถอนหายใจทิ้งหนึ่งทีจะบอกเสี่ยว่าที่กินไม่ลงเพราะมีลูกน้องเสี่ยยืนจ้องก็ไม่กล้า กลัวมีปัญหากันในระยะยาวดูจากสายตาแล้วพี่ทั้งสองคนเค้าไม่ค่อยชอบหน้าไอ้ต่ายเท่าไหร่ “อะไรของมึง?” เสี่ยย่นคิ้วไม่เข้าใจกำลังจะอ้าปากถามเจ้าเด็กแสบก็ชิงตัดบทซะก่อน “ไม่มีอะไรหรอก” ต่ายตอบเสี่ยหมีแล้วก็มองเลยไปที่ลูกน้องสองคนของเสี่ยที่จ้องเขาอยู่ “ถ้าวันนี้เป็นเด็กดีกูมีค่าขนมให้” “เท่าไหร่!” พอได้ยินคำว่าค่าขนมตาลุกวาวทันทีจะหนีออกไปจากที่นี่มันก็ต้องมีเงินติดตัวใช่มั้ยล่ะ “ไว้ดูความประพฤติก่อน” “ถ้าเฮียจ่ายแพงผมก็จะเป็นเด็กดีเชื่อฟังทุกอย่างเลยนะ” "หิวเงินรึไง" "แล้วมีใครไม่หิวเงินบ้างล่ะ" "หึหึ...ก็จริง" เสี่ยยิ้มถูกใจกับคำตอบ "งั้นวันนี้ก็อย่าก่อเรื่องแล้วกัน" "ของง่ายๆ" ไอ้ต่ายยักคิ้วท่าทางมั่นใจ "เออ...กูจะคอยดูว่าจะทำได้สักกี่น้ำ" "น้ำอะไร?" "คำเปรียบเปรยน่ะมึงไม่เคยได้ยินรึไง" "ไม่...ไม่เห็นเคยได้ยิน" "..." พอเห็นแววตาใสซื่อเสี่ยก็ถึงกับนิ่ง นี่เขาอายุมากกว่ามันเกินไปจนถึงขั้นคุยกันคนละภาษาแล้วเหรอวะไม่อยากโดนเด็กหาว่าเป็นตาแก่ยุคดึกดำบรรพ์ "กูไปล่ะสายแล้ว" เสี่ยลุกจากโต๊ะไปดื้อๆ "เอ๊า?" ต่ายดูจะงงๆรีบลุกตามเสี่ยออกมา "เดี๋ยวก่อนดิเฮีย" "อะไรกูรีบ" "เฮีย...ผมกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านได้ป่ะใส่เสื้อเฮียแล้วมันไม่ค่อยมั่นใจ" ไอ้ต่ายก้มมองสภาพตัวเองที่ยังใส่เสื้อกล้ามย้วยๆ โชว์หัวนมเพราะแขนเสื้อมันทั้งกว้างทั้งย้วยจนเห็นชายโครงเลยล่ะแล้วล่ะไหนจะกางเกงบ็อกเซอร์ที่หลวมพอๆกันต่ายน้อยในกางเกงปล่อยฟรีมีอิสระเต็มที่ได้ส่ายหัวส่ายก้นดุ๊กดิ๊กแบบไร้ทิศทาง อนาถตัวเองชิบ… ไอ้ต่ายถอนหายใจเสี่ยมองตามแล้วก็เห็นด้วยว่าสภาพนี้ไม่เหมาะกับมันเท่าไหร่ "ทำไม?ชุดกูมันทำไม?" "ยังกล้าถามอีก..." "หึหึ...กูว่าเหมาะกับมึงนะ" "ล้อเล่นใช่ป่ะ" "เออ...เดี๋ยวกูจัดการให้" "เฮียจะไปเอามาให้ใช่มั้ยขอบคุณคับ" ไอ้ต่ายยิ้มกว้างพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ เสี่ยยิ้มเอามือลูบหัวไอ้ต่ายพอใจที่เห็นว่ามันก็เป็นเด็กมีสัมมาคาราวะ คนถูกลูบหัวดันชักหัวหนีแถมชักสีหน้าไม่ค่อยพอใจที่ใครมาเล่นหัว "ทำไม?...หวงเนื้อหวงตัวจังนะ" เสี่ยแกล้งเอานิ้วเกี่ยวเสื้อขอดูหัวนมสีน้ำตาลอ่อนๆ "ทำไรเนี่ย!" ไอ้ต่ายรีบเอามือปิดไว้ไม่ได้หวงเนื้อหวงตัวอย่างที่เสี่ยว่าหรอกนะมันอายมากกว่า "หึหึ...ไปจริงๆละนะส่วนมึงห้ามออกไปไหนเข้าใจนะถ้าไอ้บุญมันโทรมาฟ้องว่ามึงแอบหนีออกไปล่ะก็..." เสี่ยชี้หน้าขู่ “รู้แล้วน่าเฮียพูดเป็นรอบที่ร้อยแล้วล่ะมั้งดูสภาพด้วยแต่งตัวเป็นอาแปะขนาดนี้ใครจะกล้าออกจากบ้าน” ไอ้ต่ายกำนิ้วที่เสี่ยชี้หน้าเอาไว้ "ชุดนี้เซ็กซี่จะตายกูชอบ..." เสี่ยแกล้งหยอกเข้ามากระซิบใกล้หู ทำเอาคนฟังขนลุกซู่รีบสะบัดมือเสี่ยทิ้งและขยับถอยหลังแต่เสี่ยก็ไวพอที่จะรั้งตัวเด็กแสบเอาไว้ โอบเอว... ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก่อนที่จะ... "!!..." ไอ้ต่ายตกใจมาก เสี่ยจูบผมครับ! ทำตัวไม่ถูกกับจูบของเสี่ยจะผลักหัวเขาออกไปหรือจะปล่อยให้จูบไปสักพักระหว่างคิดปากมันก็ขยับตอบรับอย่างไม่รู้ตัว แววตาที่เคยตื่นตกใจก็ชักจะเคลิ้มเมื่อมือหนาลูบไล่คลึงอยู่แถวก้นไหนจะปลายลิ้นที่แทรกเข้ามากวาดต้อนเอารสข้าวต้มในปากไปจนหมดสิ้น ไม่ได้สนใจแล้วว่าจะมีสายตาอีกสี่คู่จ้องดูอยู่รึเปล่า มันจะวูบ... ขาที่มั่นใจว่าแข็งแรงเริ่มจะไร้เรี่ยวแรงทรงตัวยืนไม่ไหวรีบโอบตัวเสี่ยเอาไว้ใช้คนตัวหนาเป็นหลักยึดพิง "อืออ..." ร้องประท้วงเมื่อรู่สึกว่าโดนเสี่ยชิมนานเกินไป พยายามต่อต้านและเริ่มถอนริมฝีปากออกมา เสี่ยยอมปล่อยเด็กแสบให้เป็นอิสระยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นอาการเขินของคนตรงหน้าแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อน่ารักสุดๆ "ที่เหลือไว้มาต่อคืนนี้นะ" เสี่ยหยิกแก้มเจ้าต่ายเบาๆก่อนจะยอมปล่อยตัวให้เป็นอิสระ มองไม่วางตาพออกพอใจกับท่าทางเขินๆของมัน “ฝากด้วยนะป้านงอย่าไปไว้ใจเด็กนี่เด็ดขาด” เสี่ยหมีหันไปฝากเจ้าเด็กแสบกับคนดูแลบ้าน “จ้ะเสี่ยไม่ต้องห่วง” ป้านงพูดให้เสี่ยหมีวางใจแล้วก็จ้องตรงมาที่ไอ้ต่ายทันที ไอ้ต่ายยิ้มแห้ง มองป้านงกับพี่ใบบุญคนดูแลบ้านที่พึ่งจะรู้จักกันวันนี้ พี่บุญน่ะดูท่าจะเป็นคนใจดีแต่ป้านงนี่สิมองแรงขนาดนี้ถ้าบอกว่าเอ็นดูผมนี่มันก็โกหกอ่ะ ต่ายหันไปมองรถกระบะสีแดงที่เคลื่อนตัวออกไป รู้สึกเหมือนได้รับอิสระกลับมาอีกครั้ง เดินกลับเข้าไปกินข้าวต้มที่ยังเหลืออยู่ “อื้ม…ทำไมอร่อยจังวะ” แกล้งชมดังๆหวังว่าคนทำเขาจะชื่นใจจะว่าไปรสมือป้านงก็อร่อยถูกใจนะ ตักหมูคำโตๆเคี้ยวด้วยใบหน้ามีความสุขในหัวก็คิดคำนวนค่าขนมที่ตัวเองจะได้รับไปด้วย ‘ไม่ก่อปัญหางั้นเหรอ?’ สบายมากเรื่องนั่งๆ นอนๆ น่ะไอ้ต่ายถนัดที่สุดตั้งใจจะนอนแม่งทั้งวันถ้าอยู่บ้านตัวเองป่านนี้ย่าด่าไม่ซ้ำคำแล้วถ้ายังไม่ตื่น "หึหึ..." หัวเราะคนเดียวรู้สึกว่าเงินมันหาโคตรง่าย แล้วทำไมย่าถึงชอบบ่นว่ากว่าจะได้มาแต่ละบาทเลือดตาแทบกระเด็น ก็เห็นๆกันอยู่ว่าแค่กินกับนอนก็ได้เงินใช้แล้วอ่ะสบายจะตาย "จะนั่งให้รากมันงอกรึไงกินล้างกินผลาญแบบนี้ใครเขาจะเลี้ยงไหว" ไอ้ต่ายหันไปมองป้านงที่เช็ดโต๊ะไปก็ว่ากระทบเขาไป จะเอาใช่ป่ะนี่เก่งหมดทั้งเด็ก สตรี คนชรานะ "ที่นั่งเพราะยังไม่อิ่มส่วนเรื่องเลี้ยง...เสี่ยเขาเลี้ยงได้แล้วกัน เนอะพี่บุญ" ไอ้ต่ายหันไปหาพวก "ปากดี..." "ป้า..." พี่บุญรีบห้าม "ตรงนี้ฉันทำเองป้าเข้าไปพักเถอะ" ใบบุญแย่งผ้าเช็ดโต๊ะในมือป้านงแล้วก็ดันหลังคนแก่หัวร้อนง่ายให้เข้าไปข้างในครัว หันมามองหนุ่มน้อยคนใหม่ของเจ้านาย ใบบุญเข้าใจดีว่าทำไมป้านงถึงทำตัวร้ายกาจทั้งที่ยังไม่รู้จักนิสัยใจคอกัน ป้าแกรักเสี่ยหมีไม่ต่างจากลูกแท้ๆเพราะดูแลกันมานานเห็นทั้งช่วงที่มีความสุขและช่วงที่ทุกข์ทรมานเวลาเสี่ยผิดหวังเสียใจ "อย่าไปสนใจป้าแกเลยนะแกก็เป็นแบบนี้ล่ะไม่ค่อยถูกชะตากับเด็กของเสี่ยเท่าไหร่" “เคย…มีเด็กแบบผมมาอยู่หลายคนแล้วเหรอพี่บุญ” "..." พี่บุญไม่ตอบเอาแต่ยิ้ม ... ใช่ แหล่ะพี่บุญคงไม่อยากนินทาเจ้านายตัวเองอ่ะนะ คนแก่ลามกเอ๊ย... รสนิยมเสี่ยมันเข้าขั้นโรคจิตเลยล่ะคงชอบกินกินเด็กหนุ่มๆสินะ แล้วพี่บุญล่ะ? เคยเป็นอดีตเด็กในสังกัดของเสี่ยเขารึเปล่า ไอ้ต่ายแอบสงสัยเพราะอายุพี่บุญก็คงแก่กว่าเขาไม่กี่ปี หน้าตาก็ดูได้แต่ร่างกายนี่ดิโคตรดูดีแกล้มแขนพี่บุญยังแน่นขนาดนี้กล้ามท้องนี่ไม่ต้องพูดถึง 'พี่บุญเป็นเมียเก็บเสี่ยรึเปล่า?' ไอ้ต่ายอดสงสัยไม่ได้ว่าคนรูปร่างหน้าตาดีแถมนิสัยก็ดีแบบนี้ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ จะถามตรงๆก็กลัวพี่เขาจะโกรธตอนนี้อยากสร้างมิตรมากกว่าสร้างศัตรูครับ ต่ายเดินขึ้นบ้าน กฎข้อนึงในบรรดาหลายสิบข้อของการอยู่ร่วมกันคือต้องช่วยเสี่ยประหยัดไฟ เอาเท้ากดพัดลมเบอร์สามแล้วก็เดินไปนอนเล่นตรงโซฟากระดิกเท้าปล่อยให้ลมโกรกบ็อกเซอร์เล่น หาอะไรทำดีกว่าไอ้ต่ายรีบวิ่งเข้าห้องไปเอามือถือตัวเองมาเล่นแก้เบื่อ ไถเฟส เล่นเกมส์ ดูยูทูป เข้าติ๊กตอกวนไป "โคตรน่าเบื่อเลยอ่ะ" ไอ้ต่ายถอนหายใจยาวค้นพบว่าการอยู่ว่างๆนั่งกินนอนกินมันน่าเบื่อกว่าที่คิด ตอนอยู่กับย่าเวลาได้ยินเสียงบ่นเสียงด่าก็รำคาญแต่ตอนนี้ที่ไม่มีเสียงใครมาบ่นให้ฟังมันก็รู้สึกอ้างว้างแปลกๆ ย่าจะคิดถึงเขาไหมหรือกำลังดีอกดีใจที่ไม่มีหลานตัวปัญหาให้ต้องปวดหัว ปู่ล่ะ…ถ้าเขาไม่อยู่เวลาโดนย่าด่าใครจะเข้าข้าง พ่ออีก…ถ้ารู้ว่าย่ายกเขาให้เสี่ยหมีจะโกรธบ้างไหม ปู่กับย่าเลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็กๆพ่อไปทำงานกับลุงที่กรุงเทพไม่ค่อยกลับมาเยี่ยมบ้าน ส่วนแม่…ไอ้ต่ายไม่เคยรู้ว่าเป็นใครปู่กับย่าไม่เคยพูดถึงบางทีแม่เขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้ "เฮ้อ..." เริ่มรู้สึกคิดถึงบ้าน คิดถึงเพื่อน รีบกดเข้าไลน์กลุ่มที่ไร้การเคลื่อนไหวมีแค่แชทที่คุยค้างไว้ตั้งแต่เมื่อคืน กาตุ่ย : พวงมึง...ย่าส่งกูมาอยู่กับเสี่ยหมีมาช่วยกูที!!! ... ..... จ้องมือถือด้วยใจระทึกแต่ผ่านไปหลายนาทีก็ยังไม่มีเพื่อนคนไหนอ่าน “พวกมึงแม่งยังไม่ตื่นกันอีกเหรอวะ!” บ่นเพื่อนแล้วก็พิมพ์ข้อความต่อไป กาตุ่ย : มึง…ช่วยยย…กู…ด้วยยย!!! ... พิมพ์จบก็โยนมือถือทิ้งรู้สึกเปล่าประโยชน์กับเพื่อนที่พึ่งพาอะไรไม่ค่อยจะได้ เพื่อนสนิทเพื่อนตายของต่ายคือ 'ไอ้ต๊าก' กับ 'ไอ้เจมส์' เราเป็นแก๊งค์เด็กเทศบาลที่เรียนและเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาล ความจริงในกลุ่มก็เคยมีที่สนิทๆกันอีกสองคนแต่พอต่าย ไอ้ต๊าก ไอ้เจมส์ไม่เรียนต่อก็ห่างๆกันไปเหลือแต่ชาวแก๊งค์ที่ทำตัวไร้สาระเปล่าประโยชน์เหมือนๆกัน ไอ้เจมส์มันไม่เรียนเพราะปัญหาที่บ้าน แม่มันเปิดร้านเสริมสวยแถวตลาดส่วนพ่อน่ะตายไปตั้งแต่พวกเรายังเด็กทุกอย่างปกติดีจนแม่มันมีแฟนใหม่ ไอ้เจมส์มันเข้ากับพ่อเลี้ยงไม่ค่อยได้พอมีปัญหากันทีไรมันก็หนีออกจากบ้านมากินนอนอยู่บ้านต่ายผ่านไปสองสามวันแม่มันก็จะมาตามให้กลับบ้าน เป็นอย่างนี้ตลอด แล้วตอนนี้เขามาอยู่กับเสี่ยเพื่อนเจมส์จะไปนอนที่ไหนล่ะ ส่วนอีกคนก็… ไอ้ต๊าก ไม่ได้เรียนต่อเพราะมันมีสิ่งที่ชอบที่สนใจมากกว่า บ้านมันรวยพ่อมันเป็นเซียนไก่ชนมีชื่อเสียงระดับจังหวัดไอ้ต๊ากมันอยากเป็นแบบพ่อวันๆเลยคลุกอยู่กับซุ้มไก่ชน พ่อมันไม่ว่าแต่แม่มันน่ะพยายามบังคับให้มันไปเรียนกศน.และเอาตัวมันไปเปรียบกับน้องๆ ต่ายเองก็หลงใหลในกีฬาชนไก่เช่นกัน มันเริ่มจากการไปสนามกับปู่กีฬาที่หลายคนมองว่าเป็นการทารุณกรรมสัตว์แต่สำหรับเขามันคือความมหัศจรรย์ เวลาเห็นไก่กางปีกกางขาวิ่งไล่กันไปบ่อยก็เริ่มดูเป็นว่าที่ไก่วิ่งไล่กันมันมีชั้นเชิงท่าตีมากมายมีทั้งไก่ไทย ไก่พม่าเริ่มดูเชิงชนไก่เป็นเริ่มลงเดิมพัน เริ่มฝันอยากเป็นเซียนไก่เงินล้านแต่กลับโดนย่าด่าว่าเพ้อเจ้อแถมด่าว่าเขาถอดแบบพ่อมาทุกอย่างเกเร ไม่สนใจเรียนเหมือนกัน ติดเพื่อน เล่นการพนัน ลุกออกจากโซฟาใช้เท้าปิดพัดลมเดินออกไปตรงชานหน้าบ้าน "เบื่อโว๊ย!!" ไอ้ต่ายแหกปากตะโกนลั่นไม่สนว่าป้านงอาจเดินมาชี้หน้าด่าก็คนมันเบื่อนี่นาทำไรดีล่ะ เบื่อโว๊ย!!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more