บทที่1 ชอบนะครับ..2
1581 คำ
“พี่สาวครับ”มุลิลาหยุดเดินทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกหลอนหู เธอภาวนาให้ตัวเองหูฝาดไป ก่อนที่จะหันไปมองด้านหลัง เพียงแค่เห็นใบหน้าของเจ้าของเสียงเธอรีบหันกลับแล้วก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไวจนแทบจะเรียกว่าวิ่งได้เลย
“พี่สาวรอน้องเสือด้วยสิครับ…พี่ปลาดาวหยุด!!”เรียกเสียงอ้อนแล้วดูท่าว่าพี่สาวคนสวยจะไม่ได้ยิน เขาเลยเปลี่ยนไปเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงที่โหดขึ้นนิดนึง แต่สงสัยมันคงโหดไปสำหรับเธอเพราะพี่สาวคนสวยหยุดนิ่งทันทีที่ได้ยิน
“พี่สาวตกใจเหรอครับ น้องเสือไม่ได้ตั้งใจทำพี่สาวตกใจเลยนะครับ”
“โอ๋ๆนะครับ น้องเสือกอดปลอบนะ ดูสิลูกแมวน้อยของน้องเสือตัวสั่นหมดแล้ว”เธอไม่ได้กลัวและไม่ได้ตัวสั่นอย่างที่โดนกล่าวหาแต่อย่างใด เธอแค่ตกใจกับเสียงเรียกโหดๆนั่นจนร่างกายมันหยุดเดินตามที่เด็กหนุ่มสั่งโดยอัตโนมัติ
“อร้ายยยย อย่ามาหลอกลวนลามฉันนะไอ้เด็กบ้า ปล่อย”มุลิลาที่ทำสติหลุดไปชั่วครู่รีบตีมือเด็กหนุ่มที่กำลังดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดทันที พร้อมกับขืนตัวเองไว้ไม่ให้ไหลไปตามแรงดึงของไอ้เด็กบ้านั่น
“ปล่อยแล้วครับ…เดี๋ยวสิครับ อย่าเพิ่งไป คุยกับน้องเสือแป๊บนึงสิ”สมิงรีบเดินไปดักหน้าหญิงสาวไว้ ทันทีที่เขาปล่อยมือเธอก็รีบพุ่งตัวเดินหนีเขาอย่างไว
“หลีกไปไอ้เด็กบ้า อย่ามายุ่งกับฉัน”มุลิลาเอ่ยบอกพลางหาทางเดินหนีไปให้พ้นจากเด็กหนุ่มตรงหน้า
“พี่สาวคุยกับน้องเสือดีๆเถอะครับ อย่าให้น้องเสือต้องลากพี่สาวไปคุยตรงมุมตึกเรียนที่ลับหูลับตาคนเลย แบบนั้นพี่สาวจะไม่ปลอดภัยเอานะ”
“กะ…ก็ได้ มีอะไรจะคุยก็ว่ามา”น้ำเสียงออดอ้อนแปรเปลี่ยนเป็นเสียงทุ้มเหี้ยมที่ขู่ลากเธอไปมุมตึกนั้น ทำให้เธอจำใจต้องหยุดยืนคุยกับเด็กหนุ่มแต่โดยดี
แม้ใบหน้าของเขากำลังยิ้มร่าแต่แววตาที่เปลี่ยนไปนั้นบ่งบอกว่าถ้าเธอยังเดินหนีคงโดนลากเข้ามุมตึกจริงๆ
“ชอบนะครับ ชอบมาก เป็นเมียน้องเสือไหมครับ”
“ไม่!!ชอบบ้าชอบบออะไร ฉันไม่เอาเด็กบ้าที่ยังไม่โตแบบนายทำผัว”
“หลีกไป!!”มุลิลาผลักอกเด็กหนุ่มให้พ้นทาง แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาเดินเกินสามก้าวก็โดนเด็กหนุ่มดึงแขนให้กลับมายืนที่เดิม
“อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธสิครับ เด็กบ้าคนนี้โตพอที่จะให้แมวน้อยอย่างพี่สาวจุกท้องจนร้องครางได้แล้วนะครับ”
“น้องเสือโตแล้วจริงๆนะ นี่ครับหลักฐานเผื่อพี่สาวจะไม่เชื่อ” เด็กหนุ่มยัดบางอย่างใส่มือของหญิงสาวก่อนจะยกมือนุ่มๆข้างนั้นขึ้นมากดจูบลงบนหลังมือ เงยหน้าขึ้นมายกยิ้มขยิบตาข้างหนึ่งให้หญิงสาวก่อนจะหันหลังเดินจากไป
มุลิลายืนนิ่งอยู่กับที่สมองกำลังประมวลผลอย่างหนักกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอยกมือข้างที่โดนเด็กหนุ่มลวนลามขึ้นมาดู ก่อนจะพลิกฝ่ามือดูสิ่งที่เด็กหนุ่มฝากเอาไว้ บางพิเศษ ไซซ์58
“กรี๊ดดด ไอ้เด็กเปรต ฉันจะฆ่าแก”เด็กบ้ากล้าดียังไงเอาถุงยางมายัดใส่มือเธอ คิดว่าใหญ่มากหรือไงถึงมั่นหน้าได้ขนาดนี้
มุลิลาได้แต่ยืนกัดฟันด้วยความโมโห ไม่เคยเจอใครหน้าด้านแถมหน้ามึนได้เท่าไอ้เด็กบ้าคนนี้เลย อย่าให้เธอเจออีกครั้งนะอีปลาดาวคนนี้จะข่วนใบหน้ากวนๆนั่นให้จมเล็บ ให้สมกับที่กล้ามาเรียกเธอว่าลูกแมวน้อยเลย
หญิงสาวยืนหัวฟัดหัวเหวี่ยงโมโหอยู่ได้ไม่นานไอ้คนที่มันทำให้เธออารมณ์เสียก็เดินยกกระเป๋าสะพายพาดบ่าเดินกลับมาอีกครั้งด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่สำนึกกับสิ่งที่เพิ่งทำลงไป
คราวนี้เด็กหนุ่มเดินเลยผ่านเธอไปอย่างกับลืมเรื่องที่ตนเพิ่งทำลงไปเมื่อครู่เหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้น แต่คิดเหรอว่าคนอย่างปลาดาวจะยอมปล่อยผ่านมันไปได้ง่ายๆ
“เดี๋ยว!!”มุลิลาจับแขนเด็กหนุ่มที่กำลังเดินผ่านหน้าเธอไปเอาไว้พร้อมกับจิกเล็บลงบนแขนแน่นนั้นเต็มแรง
“หือออ เรียกผมเหรอ”เด็กหนุ่มหันมามองหญิงสาวที่กระชากแขนเขาอย่างมึนงง ไม่แค่นั้นแม่คุณยังเล่นจิกเล็บลงบนแขนเขาเหมือนโกรธเกลียดกันมานาน
“จับแขนนายไว้จะให้ฉันเรียกหมาหรือไงไอ้เด็กเปรต”
“เรียกหมา!! เด็กเปรต!!”เด็กหนุ่มเริ่มชักสีหน้าขึ้นบ้าง อยู่ดีๆเขาก็กลายเป็นหมาแถมยังกลายเป็นเด็กเปรตไปอีก
“เอาของนายคืนไป…แล้วก็นี้คำตอบของฉัน”มุลิลาโยนสิ่งที่เด็กหนุ่มยัดใส่มือใส่หน้าเขา ก่อนจะกางเล็บข่วนใบหน้าหล่อนั้นเต็มแรงลากยาวไปจนถึงลำคอของเด็กหนุ่ม
“อย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลยไอ้เด็กบ้า”เธอเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้เด็กหนุ่มที่ตอนนี้มีรอยข่วนอยู่บนใบหน้าซีกขวา ก้มเก็บถุงอย่างที่หล่นอยู่บนพื้นด้วยความมึนงง
“กูไปกระตุกหนวดแมวตั้งแต่ตอนไหน เจ็บชิบ”เขาได้แต่ยืนอึ้งปนมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ครั้นจะให้เดินตามไปเอาเรื่องเธอก็ตามไม่ทันแล้ว จึงเดินตรงไปยังห้องเรียนแทน แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆเขาก็โดนข่วนจนหน้าแหก ไหนจะถุงอย่างนี้อีกแม้จะไซซ์เดียวกันกับของเขา แต่มั่นใจได้เลยว่าเขาไม่เคยเอาถุงอย่างให้ผู้หญิงคนไหน
“ไอ้สิงห์ หน้ามึงไปโดนแมวที่ไหนข่วนมาวะ”สมิงเอ่ยถามแฝดพี่ที่ยืนหน้าตึงรอเขาอยู่ข้างสนามฟุตบอล
“กูก็ไม่รู้ว่าแมวบ้าที่ไหน แม่งเซ็งชิบหาย เมื่อเช้ากูก็เดินของกูอยู่ดีๆจับกูไปข่วนหน้าเฉย”สิงหามองหน้าแฝดน้องที่เอ่ยทักถึงรอยนิ้วบนหน้าตนอย่างอารมณ์เสีย วันนี้ทั้งวันไม่ว่าใครๆต่างก็พากันทักรอยข่วนบนหน้าจนเขาพาลอารมณ์เสียหนักกว่าเดิม
“ไอ้เสือ”เมื่อมองหน้าแฝดน้องอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้พลางล้วงกระเป๋ากางเกงนักเรียนขาสั้น หยิบสิ่งที่อยู่ในนั้นออกมายื่นให้มันดู
“นี่ของมึงหรือเปล่า”สมิงหยิบถุงยางที่อยู่ในมือแฝดพี่ขึ้นมามอง
“ใช่ มึงขโมยของกูเหรอ อยากใช้ก็บอกกูดีๆสิกูมีเยอะ”
“ขโมยพ่องมึงสิ มึงนี่เองไอ้เด็กเปรตที่ทำกูโดนข่วน”
ผั๊วะ!!
เมื่อเจอตัวต้นเหตุที่ทำให้หน้าตนเป็นรอย อารมณ์ที่มันคุกรุ่นอยู่ทั้งวันก็ถูกปลดปล่อยออกมาผ่านหมัดหนักๆที่ซัดลงไปบนหน้าของมัน
“มึงต่อยกูทำเชี่ยอะไรไอ้สิงหมา”สมิงเอ่ยถามอย่างมึนงงอยู่ดีๆมันก็ต่อยเขาเต็มแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดอยู่ในปาก
“มึงไปทำตัวหมาๆจีบสาวที่ไหนไว้ละ เขาถึงได้มาข่วนหน้ากูเพราะคิดว่าเป็นมึงนะ”
“จีบสาว??มึงอย่าบอกนะว่ามึงโดนพี่สาวลูกแมวน้อยของกูข่วนมา ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ตลกนักหรือไงไอ้เวร อีกสักหมัดไหมกูยิ่งหัวเสียอยู่”สิงหาดึงคอเสื้อของไอ้คนที่มันเอาแต่หัวเราะเหมือนคนบ้า เขาโดนข่วนเพราะมัน มันน่าตลกตรงไหน
“มึงต่อยกูเลย จะต่อยกูจนหน้าพังกูก็ไม่สนใจ น่ารักเป็นบ้าพี่สาวลูกแมวน้อย ยิ่งดุแบบนี้กูยิ่งอยากได้”
“มึงมันเกินจะเยียวยาแล้วไอ้เสือ กูไม่คุยกับมึงแล้ว จะกลับไหมบ้านไอ้เวร”
“กลับสิ กูจะกลับไปบอกแม่ว่าลูกแมวคนนี้แหละเมียเสือ”
สิงหาเดินนำออกไปพลางนึกถึงใบหน้าเหวี่ยงๆของหญิงสาวที่แฝดน้องเรียกว่าลูกแมวตัวน้อยที่กำลังโมโหจนขนพองข่วนเขา ดุขนาดนั้นไม่เหมาะสักนิดที่จะเป็นลูกแมวน้อย เหมาะที่จะเป็นเมียเสือเมียสิงห์มากกว่า
“หึ”
“มึงหัวเราะอะไรไอ้สิงหมา หน้าตามึงมันไม่น่าไว้ใจเลย”
“กูแค่คิดว่าจะทำยังไงกับคนที่กล้ามาข่วนหน้ากูดี”
“มึงจะทำอะไรลูกแมวน้อยของกู”
“มึงว่า…จับมาทำเมียสิงห์ดีไหม”
“ไม่ได้!! ไอ้สิงหมาพี่สาวคนนี้กูจอง มึงจะติดสัดก็ไปไกลๆลูกแมวน้อยของกู”
“หึ”ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินทิ้งแฝดน้องให้ยืนโวยวายด่าเขาตามหลังอยู่ตรงนั้น
- ผู้เขียน
