บทที่11 ไม่มีหรอกคนหึง
วันรุ่งขึ้นสองหนุ่มขับรถไปมหาลัยโดยมีสมิงเป็นคนขับ ด้วยความเร่งรีบเพราะพวกเขาตื่นสายจากความอ่อนเพลียเมื่อวาน ทำให้ตอนนี้ทั้งคู่เอาแต่เถียงกันว่าเป็นความผิดของใครในรถจนไม่ทันระวัง
เอี๊ยด!!
“ไอ้เสือ”สิงหาเรียกชื่อแฝดน้องลั่นรถด้วยความตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“กูชนรึยังวะ”สมิงนั่งนิ่งครู่หนึ่งเพื่อตั้งสติก่อนจะหันไปถามพี่ชาย
ทั้งคู่ก้าวขาออกจากรถด้วยความตกใจ ด้านหน้าของรถพบหญิงสาวใบหน้าจิ้มลิ้มตัวเล็ก ผิวขาวนั่งอยู่ ตรงหัวเข่าเธอมีรอยถลอกเลือดซิบจนเห็นได้ชัด
“ลุกไหวมั้ยครับ เป็นอะไรรึเปล่า”สมิงใช่ความแพรวพราวของตัวเองย่อตัวนั่งลงข้างหญิงสาวก่อนจะเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มที่ใครเห็นเป็นต้องละลายไม่กล้าเอาผิด
“โอ๊ย! ปวดข้อเท้าจังเลยค่ะ”มือบางจับข้อเท้าตัวเองไว้
“เดี๋ยวผมช่วยครับ”สมิงพยุงหญิงสาวขึ้นยืน
“ไปโรงพยาบาลกันก่อนนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีรีบขอโทษด้วยนะ
